تلویزیون صدای آمریکا در یک اقدام مسبوق به سابقه در رابطه با حکم استیناف دادگاه فدرال آمریکا در موضوع تفحص و تجدید نظر وزارت امورخارجه آمریکا در نامگذاری تروریستی سازمان مجاهدین خلق با محمد محدثین یکی از اعضای سازمان به گفتگو نشست. این گفتگو که در برنامه فارسی 26 تیرماه 1389 انجام شد حاوی نکات قابل تعمقی است که اگر چه پیشتر نیز به برخی از آنها اشاره و مورد تأکید قرار گرفته اما به دلیل حساسیت موضوع و تکرار اقدام غیر قانونی صدای آمریکا در نفس گفتگو با عضو یک سازمان تروریستی مجدداً مورد بازخوانی و تأکید قرار می گیرد. تلویزیون آمریکا بارها و بصورت موکد در برنامه های بخش فارسی بر این نکته تأکید و اصرار داشته است که درهای صدای آمریکا به روی تمام سازمان ها و شخصیت های حقیقی و حقوقی برای پاسخگویی و دفاع در مقابل مطالبی که له یا علیه آنها از این رسانه پخش می شود، باز و از تمامی پاسخ ها استقبال می کند. این توضیح اما با یک تبصره همیشگی و مورد تأکید همراه بوده و آن اینکه تنها گروه های تروریستی از چنین حقی محروم هستند و صدای آمریکا به هیچ وجه به افراد یا مرکزیت و یا هر نوع قسمی که به ترویج و معرفی این سازمان ها منجر شود، اجازه انعکاس نقطه نظرات و صحبت های آنها را نخواهد داد. این ادعا تقریباً ترجیع بند تمام توضیحات حاشیه ای و در واقع مرامنامه ای است که مدام صدای آمریکا بر روی آن تأکید دارد. اما صدای آمریکا خود اولین ناقض این قاعده بوده و کماکان نیز تنها رسانه ای است که به عنوان صدای رسمی آمریکا همواره با گروه های تروریستی و بخصوص سازمان مجاهدین خلق به تعامل و گفتگو می نشیند. صدای آمریکا خود بهتر می داند که اقدامات مورد اشاره تا چه اندازه در چارچوب اطلاع رسانی آزاد و تا چه اندازه در جهت عکس پرنسیب ها و ادعاهای مطروحه است.گفتگوی صدای آمریکا با محمد محدثین درست در راستای نقض چنین تعهد و قاعده ای از چند جهت حائز اهمیت است که به برخی از آنها اشاره می شود و امید می رود آقای چالنگی پاسخی قانع کننده برای آنها داشته باشد. اول اینکه به تصریح و تأکید مجری صدای آمریکا (آقای چالنگی) در زمانی که ایشان با آقای محدثین گفتگو می کنند، نام سازمان مجاهدین خلق در لیست تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا ثبت است و حتی اگر فردا این نام از لیست مورد نظر حذف شود، فی النفسه و فی الحال صدای آمریکا خلاف ادعا و پرنسیب های رسانه ای خود عمل نموده است. البته این اتفاق چنان که اشاره کرد مسبوق به سابقه است و صدای آمریکا همواره یکی از تریبون هایی بوده که کوچکترین اتفاقات مربوط به این سازمان را با حضور اعضای سازمان و البته در پوشش های مختلف منعکس کرده است. دوم اینکه به تصریح و تأکید مجری برنامه نام سازمان مجاهدین خلق علیرغم تغییر موضع بعضی دولت ها و نهادها اما کماکان از سوی آمریکا، و شمار زیادی از کشورهای اروپایی و حتی منطقه در لیست تروریستی قرار دارد. جالب اینجا است که این مهم را مجری این برنامه تصریح و اذعان می دارند که؛ خوب این وزارتخارجه آمریکا که نبوده… کشورهاى اروپایى هم بودند، دولتهاى اروپایى هم بودند. برخى دولتها در منطقه هستند، یا دولت کنونى، برخى از گردانندگان دولت کنونى عراق هم هست که سازمان مجاهدین خلق ایران را یک سازمان تروریستى مىدانستند. با این حساب آیا نفس اقدام صدای آمریکا در گفتگو با محدثین خارج از قواعدی که خود منظور نموده، نوعی دهان کجی با جامعه بین الملل و کشورهای مورد نظر ایشان و مخاطبان صدای آمریکا محسوب نمی شود. سوم اینکه وقتی مجری برنامه در واکنش به توضیحات محدثین تصریح دارند که؛ همزمان رئیسجمهور آمریکا جمهورى اسلامى ایران را هم حامى تروریسم بینالمللى مىدانسته و مىداند. پس چطور مىشود گفت که در اثر یک مماشات هست که سازمان مجاهدین را سازمان تروریستى مىدانستند. حال آن که مىبینیم جمهورى اسلامى را هم گفتند حامى تروریسم بینالمللى. به یک معنی می خواهد ضمن تبرئه آمریکا از اتهام مماشات با جمهوری اسلامی بر این معنی تأکید کند که موضع آمریکا در قبال مجاهدین متکی به دلایلی خارج از ادعای محدثین است. پس نامگذاری مجاهدین توسط آمریکا در لیست تروریستی به همان دلیلی که جمهوری اسلامی را در لیست خود منظور کرده، علی القاعده نمی تواند سیاسی و ابزاری باشد و به یک معنی بر سازوکارهای دیگری متکی است. در این صورت آقای چالنگی چگونه به خود اجازه می دهند تریبون صدای آمریکا را در اختیار یک تروریست قرار دهند. چهارم اینکه بالاخره آقای چالنگی سازمان مجاهدین را تروریست می شناسند یا خلاف این نظر را دارند. اگر خلاف این نظر را دارند پس چه اصراری در اثبات بی طرفی آمریکا در نامگذاری سازمان در لیست تروریستی وزارت امورخارجه دارند. اگر غیر از این است و آنگونه که از اظهارات ایشان هم بر می آید، مجاهدین را به عنوان یک سازمان تروریستی می شناسند، چه اصراری دارند نقطه نظرات نماینده یک سازمان تروریستی را از رسانه صدای آمریکا پخش و بر خلاف دیدگاه های رسمی دولت آمریکا عمل کنند. اگر به زعم ایشان خط سرخ و مرزبندی صدای آمریکا فقط با تروریست ها است، در این صورت نفس عمل چالنگی باز نشان می دهد که مجاهدین را تروریست نمی شناسد. در نهایت اینکه رویه آقای چالنگی را می توان مصداق ضرب المثل یک بام و دو هوای ایرانی ها تعبیر و تلقی کرد. به این ترتیب می شود به برخی دیگر از تناقضات و رفتارهای پارادوکسیکال صدای آمریکا در این خصوص اشاره کرد. اما مسئله وقتی بغرنج تر و مشکل می شود که آقای چالنگی تاکنون هیچ اشاره و توضیحی در خصوص این رفتارهای متناقض برای مخاطبان صدای آمریکا نداده است. این در حالی است که ظاهراً و بر اساس ادعای ایشان و دیگر مجریان، صدای آمریکا رسانه ای مخاطب محور است که با ادعای احترام به شعور و حق دریافت اطلاعات آزاد با مخاطبان خود تنظیم رابطه می کند. بد نیست در اینجا و اگر چه غیر مستقیم بار دیگر بر روی این تناقضات و از زاویه نوعی مطالبه معمول تأکید نموده و از ایشان بخواهیم حداقل به پاسخی هر چند کوتاه به این رفتارهای دوگانه مبادرت نمایند. هر چند سکوت صدای آمریکا تا کنون این گمانه را که آنها یک رسانه کمیت محور و بدون مرزبندی و قاعده هستند، به یک باور انکارناپذیر تبدیل کرده است.