اخیرا در سیمای فرقه رجوی برنامه ای از مریم قجر پخش شد که از زبان این بانو اشاره ای به آمال و آرزو هایش داشت.
شنیدن این آرزو از زبان زنی که در پس چهره خندان، چهره ای به غایت جنایت کار و ارتجاعی نهفته است دل هر فردی را که تنش حتی به مدت اندک به تشکیلات و مناسبات آنان به ویژه در اشرف خورده باشد بسیار تکان دهنده است.
او در این برنامه مدعی می شود که خواهان آزادی مردم ایران می باشد و آرزو دارد که روزی مردم آزاد باشند و حتی حق اعتراض نیز داشته باشند و مردم بتوانند به راحتی حرفهای خودشان را بزنند.
هیچ یک از کلمات تکرار شده مریم قجر از جمله آزادی فردی و دموکراسی و داشتن حق اعتراض و آزادی بیان و… در ایدئولوژی فرقه ای رجوی ها جایگاهی ندارند نگاهی گذرا به مناسبات این فرقه در اشرف بیانگر این ادعا است.
چگونه می توان به آرزوهای اعلام شده مریم قجر باور داشت که افراد و اعضا حق هیچ ابراز نظر فردی در تشکیلات را ندارند و همانند یک وسیله و ابزار می بایست در اختیار تشکیلات قرار داشته باشند.
چگونه می توان به ادعاهای او باور داشت در حالی که هیچ گونه حق انتخاب و رای در سازمان وجود ندارد و تمامی انتخابات توسط رهبری فرقه صورت گرفته و به صورت تحمیلی سایر افراد موظف به پذیرش آن هستند که به عنوان نمونه انتخاب خانم رجوی به عنوان رئیس جمهور به اصطلاح مقاومت اشاره نمود که حتی پایانی بر این دوره ریاست جمهوری اش متصور نیست.
چگونه می توان به ادعاهای حق اعتراض مردم ایران باور داشت در حالی که کوچکترین اعتراض به خط و خطوط و عملکردهای وطن فروشانه رهبران فرقه توسط اعضا به منزله بریدگی و خیانت کاری و حتی مزدوری رژیم می باشد که مستحق توهین و ضرب و شتم جمعی و نهایتا زندان و مرگ می باشد.
رهبران فرقه رجوی در اشرف با حمایت دیکتاتور عراق صدام حدود بیست و پنج سال در حال ساختن و پیاده نمودن جامعه آرمانی خود بوده اند بنابراین مناسباتی که در اشرف برقرار می باشد باید آرمانی ترین جامعه سازمان مجاهدین باشد که مریم رجوی آرزو پیاده نمودن آنرا در فردای ایران را دارد.
آیا این همان جامعه ای است که خانواده در آن هیچ معنایی ندارد و آنرا کانون فساد اعلام نموده اید؟ و طلاق های زن و مرد را در آن اجباری نموده و به دستور خود زنان و دختران اعضا و مسئولین را به عقد رجوی فاسد در آورده و حرمسرای ویژه برای او به راه انداخته اید؟ آیا این آمال و آرزو شماست که برای مردم شریف ایران وعده می دهید؟
چگونه از آزادی مردم ایران دم می زنید که تحمل ملاقات چند پدر و مادر پیر را که برای ملاقات با فرزندان شان هشت ماه در جلوی درب اشرف در انتظار هستند را ندارید و با ناسزا گویی و توهین به استقبال آنان می روید شما که با خانواده اعضای خود چنین می کنید با سایر مردم ایران چگونه برخورد خواهید کرد؟
آیا شما اعتراضات و خواسته های خانواده ها را که به قول شما با چهل بلند گوی قوی در اشرف در حال پخش شدن است نشنیده اید که اینگونه اعلام می کنید و آرزو دارید که مردم ایران حق هر گونه اعتراضی را داشته باشند؟
مناسبات کثیف جامعه بر پا شده شما در اشرف نه تنها باعث جدا شدن تعداد قابل توجهی از اعضای سازمان شده است بلکه بوی تعفن این مناسبات به مشام سازمان های بین المللی و دولت های غربی رسیده است که از جمله می توان به سازمان دیده بان حقوق بشر تحت عنوان خروج ممنوع اشاره نموده که به خلاصه از توحش مناسبات فرقه ای شما به همراه فاکت های عینی اشاره نمود.
به عنوان کسانی که سالها در این مناسبات زندگی نموده اعلام می نمائیم که تمامی گفته ها و آرزوهای اعلام شده شما دجالیتی بیش نیست و به نظر می رسد که این آرزوها را باید به گور ببرید همانطوری که همه دیکتاتورها و ستمگران و از جمله ارباب دیکتاتور شما صدام، آرزوهایشان را به گور بردند.