آن سینگلتون، طرح خود برای بستن اردوگاه اشرف را ارائه میدهد

خانم آن سینگلتون، به عنوان نماینده ایران اینترلینک، بنا به دعوت بنیاد فرهنگی بلدیه، یک سازمان غیر دولتی در بغداد، از عراق بازدید کرد. بنیاد فرهنگی بلدیه، به ریاست خانم احلام المالکی، کمک های انسان دوستانه بسیاری به طیف گسترده ای از جامعه محروم عراق، که بطور مستقیم از اشغال این کشور توسط نیروهای ائتلاف در سال 2003 آسیب دیده اند، می نماید. بنیاد فرهنگی بلدیه نسبت به بحران انسانی در اردوگاه اشرف که ناشی از عملکرد رهبران سازمان مجاهدین خلق می باشد، که از دادن امکان دسترسی آزاد به سازمان های حقوق بشری برای بررسی وضعیت ساکنان اردوگاه اجتناب میکنند، بسیار نگران است. خانم آن سینگلتون، یک متخصص برجسته در امور فرقه تروریستی مجاهدین خلق و اردوگاه اشرف، از جانب دانشگاه المستنصریة در بغداد دعوت به سخنرانی شده بود تا به طرح مشکل جابجا نمودن گروه از عراق بپردازد. خانم سینگلتون صورت مسئله ای را که دولت عراق با آن روبروست تشریح کرده و به حاضران گفت که سازمان مجاهدین خلق بطور خاص از جانب نومحافظه کاران و صهیونیست ها در غرب مورد استفاده قرار گرفته تا از سال 2003، یعنی زمانی که گروه به اشتباه تحت حمایت نیروهای آمریکائی قرار گرفت، در امور داخلی عراق دخالت نماید (سازمان مجاهدین خلق در آمریکا به عنوان یک گروه تروریست نام گذاری شده است). از آن زمان، اردوگاه اشرف تنها بخش دستگاه سرکوب دیکتاتور سابق صدام حسین بوده که منحل نگردیده است. خانم سینگلتون در این رابطه توضیح داد که اردوگاه اشرف مرکز تعلیم و پشتیبانی شورش های خشونت آمیز به منظور منحرف کردن روند دموکراتیزه شدن عراق بوده است. هدف از این خشونت ها ایجاد تفرقه های فرقه ای و قومی و مذهبی در جامعه عراق و ممانعت از اتحاد و پیشرفت کشور تحت یک دولت منتخب آزاد می باشد. سازمان مجاهدین خلق در ارتباط مستقیم با گروه های صدامی مختلف (عراقی های وفادار به تفکرات دیکتاتور سابق) و عناصرشان در غرب است. از سال 2009، یعنی زمانی که دولت عراق مسئولیت حفاظت از اردوگاه را از نظامیان آمریکائی تحویل گرفت، امکان محدود نگاه داشتن فعالیت های سازمان بوده است که در نتیجه کاهش چشمگیری در میزان فعالیت های خشونت آمیز در کشور مشاهده میشود. بهرحال، کوشش برای جابجا کردن این سازمان از عراق بر اساس قانون اساسی این کشور به دلایل متعدد ناکام مانده است. خانم سینگلتون تشریح نمود که در حالیکه برای هیچ کس شکی وجود ندارد که سازمان مجاهدین خلق باید تا پایان سال 2011 از عراق خارج شود – چرا که سه دولت منتخب آزاد پی در پی از دسامبر سال 2003 بعلاوه قانون اساسی عراق و توافقنامه موقعیت نیروها بر این موضوع تأکید دارند – روشن است که سازمان مجاهدین خلق یک پدیده منحصر به فرد است که امکان برخورد با آن به عنوان یک طرف سیاسی یا نظامی امکان پذیر نیست و لذا جابجائی آن یک اقدام سهل و عادی نخواهد بود. شاهد این مدعا هم اکنون در مقاومت خشونت آمیز آنان در برابر اقدام نیروهای امنیتی عراق برای وادار کردن سازمان مجاهدین خلق به پذیرش قوانین مدنی عراق چه در ژوئیه 2009 و چه در 8 آوریل امسال مشاهده گردیده است. خانم سینگلتون توضیح داد که مذاکره با سازمان مجاهدین خلق مشکل را حل نخواهد کرد چرا که این مذاکرات تنها بر اساس منافع یک فرد، یعنی مسعود رجوی رهبر مجاهدین خلق که هنوز در داخل اردوگاه اشرف پنهان شده است، میباشد. اگر چه او به هواداران وفادار خود دستور داده است تا در برابر هر گونه اقدام دولت عراق برای اعمال قانون بر اردوگاه به صورت خشونت آمیز مقاومت کنند، اما روشن است که تنها تعداد کمی از ساکنان اردوگاه در این فعالیت های خشونت آمیز درگیر بوده اند. ده ها نفر که از سال 2009 از اردوگاه فرار کرده اند گزارشاتی داده اند که اغلب ساکنان اردوگاه دیگر مایل به ادامه عضویت در این سازمان تروریستی نیستند. خانم سینگلتون در این خصوص ادامه داد که لذا موضوع حیاتی این است که ارگان های مستقل مانند کمیسیون حقوق بشر ملل متحد بتوانند بدون دخالت کسی وارد اردوگاه شده و یک تحقیق کامل از ساکنان اردوگاه بعمل بیاورند. این مهم تنها زمانی محقق خواهد شد که رهبران سازمان مجاهدین خلق از اعضای بدنه جدا شده و به هر فرد حق انتخاب آزاد و مستقل برای تصمیم در خصوص آینده اش داده شود. به این ترتیب ساکنان اردوگاه میتوانند از خاک عراق بدون درگیری و خونریزی، که تهدید اصلی از جانب مسعود رجوی است، بیرون برده شوند. عراق یک کشور مستقل است و قادر است تا این مسئله را به شیوه حقوق بشری که بازتاب خوبی نسبت به این دموکراسی نوپا داشته باشد حل و فصل نماید. خانم سینگلتون گفت که وارد شدن گروه های حقوق بشری از جمله بنیاد فرهنگی بلدیه قطعا نشانه این است که کشور عراق اعتماد به نفس و توان برخورد با مسئله سازمان مجاهدین خلق را بصورت مؤثر و صلح آمیز دارد. نقطه ابهام، واکنش دولت های غربی خواهد بود که یا کمک کنند یا این روند را کند نمایند. علاوه بر همه اینها، این نکته حیاتی است که ملل متحد و سایر ارگان های حقوق بشری بین المللی بخوبی آگاه هستند که تنها موضع حقوق بشری مشروع در خصوص اردوگاه اشرف و ساکنان آن اقدام به منحل نمودن فوری و بدون قید و شرط ساختار فرقه ای این سازمان است، و با هر نفر از ساکنان مربوطه باید به عنوان یک فرد مستقل، و نه برده متعلق به فرقه تروریستی رجوی، برخورد شود.