سران مجاهدین ادعاهای بزرگ دارند اما در حیطه ی عمل فردی و سیاسی به عواطف و احساسات سرشار انسانها کمترین اهمیتی نمی دهند. چنین پارادوکسی غیر قابل توجیه است و مایه شگفتی افکار عمومی. باور و اعتماد به حقوق بشر نیازمند پایبندی به اصول تفکر دنیای مدرن و مبانی دموکراتیک و اتخاذ شیوه ها و راهکارهای عملی و مبتنی بر اخلاق مدنی ست. اما سران مجاهدین سالهاست در مواجه شدن با خواسته ها و مطالبات مشروع و قانونی خانواده های افراد مستقر در اسارتگاه اشرف چه واکنشی از خود نشان داده اند؟ جز اینکه به مطالبات مشروع خانواده ها دهن کجی کرده و خواسته های قانونی آنان را به سخره گرفته اند؟ و به اعضای خانواده ها اتهام های واهی و نادرست میزنند؟ چنین واکنش های بیمارگونه که از سوی سران مجاهدین به خصوص در بعد از سرنگونی رژیم منفور و مستبد صدام که مهمترین حامی فرقه ی مجاهدین بود در رابطه با خواسته های مشروع خانواده ها اتخاذ شده است حاکی از تناقض هایی ست که در مواضع و رفتار سران مجاهدین بوضوح دیده می شود.
نامه ی آقای قره دولی یک درخوا ست مشروع و قانونی ست و تاکید بر رعایت کرامت و شان انسانها از سوی رهبران مجاهدین و بایستی رهبری عقیدتی مجاهدین بدور از هر گونه اتهام و انگ زدن های بیمارگونه در آن تامل کند. آرش رضایی بسمه تعالی
سلام به برادر عزیزم اروجعلی قره دولی
1- کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران و دفتر ژنو