با احترام آقای برایان بینلی اخیرا شما مقاله ای در واشنگتن تایمز در حمایت از سازمان تروریستی مجاهدین خلق منتشر کردید. از آنجایی که ما از عملکرد و اهداف و با مبانی فکری و اعتقادی این گروه مورد حمایت شما آشنایی داشتیم و داریم انگیزه ای شد تا از این طریق خودمان را به شما معرفی کنیم تا کمی از آنچه با مجاهدین تجربه کردیم را به اطلاع شما برسانیم. در ابتدا مایل هستیم ضمن معرفی خودمان بعنوان منتقدان و اعضای سابق سازمان فرقه مجاهدین شما را در جریان تجربیات سالهای طولانی در کنار مجاهدین بودن قرار دهیم. ما از اعضای منتقد و ناراضی سازمان مجاهدین خلق هستیم که برای آزادی خود و رساندن صدای انتقاد به عمل کردهای فرقه ای و تروریستی مجاهدین که تحت عنوان مبارزه برای آزادی صورت میگرفت در درون سازمان مجاهدین زندانی و شکنجه شدیم در آن زمان صدام حسین پشتیبان مجاهدین در قدرت مطلق بود و صدای ما به جایی نمیرسید دولت وقت عراق در حمایت از مجاهدین ما را به زندانهای عراق و ابوغریب زندانی و شکنجه کرد تا صدای اعتراض ما را خاموش کند. صرف نظر از اینکه امروزه گروهی در امریکا مجاهدین را وسیله ای برای استفاده سیاسی خود استفاده میکنند در همان سالها وجدانهای بیدار در دولت امریکا به این نتیجه رسیدند بطور رسمی سازمان مجاهدین را در سرتیتر گروه های خطرناک و تروریست قرار دهند به نظر ما این ناشی از درک و شناخت عمیق دولت وقت امریکا از ماهیت این گروه تبهکار شده بود. در آن زمان این اقدام دولت امریکا مرحمی بر زخم همه منتقدان درونی و بیرونی مجاهدین بود. بعد از این گزارش وزارت خارجه آمریکا، آقای رجوی رهبر این گروه از این عمل امریکا به ظاهر ابراز خوشحالی میکرد و برای اعضای درونی که به هیچ رسانه خارجی دسترسی نداشتند آن را یک پیروزی جلوه می داد و میگفت ما آنقدر مهم هستیم که امریکا ما در سرتیتر لیست گروه های تروریستی قرار داده است. آقای برایان بینلی سازمان مجاهدین در عمل ثابت کرده است یک گروه جانی و خشونت طلب است و هیچ راهی جز خشونت را برای رسیدن به هدف به رسمیت نمی شناسد و مسالمت جویان را خائنین مینامد. در حالی که امروزه بر همه گان ثابت شده است برای رسیدن به هدف سیاسی خشونت مردود است سازمان فرقه مجاهدین به اتکاء به پولهای هنگفت صدام حسین امکان تحرک برای جمع کردن نفرات جهت نمایش دادن به رسانه را دارا است اما بارها از طرف رسانه های بی طرف ثابت شده است اکثر نفراتی را که سازمان مجاهدین برای شرکت در برنامه های خود شرکت میدهد (سال روز بازداشت مریم رجوی و مسئولان بالای مجاهدین که توسط دولت فرانسه به جرم پول شویی و اقدامات خرابکارانه و ترور مخالفان باز داشت کرده بود) ایرانی نیستند و آنها را از کمپ های پناهندگی با فریب در برنامه های خود شرکت میدهد. در ایران سازمان مجاهدین را بعنوان یگ گروه عقب مانده می شناسند چیزی که بارها رسانه و گزارش گران بی طرف غربی و پارلمانترهای غربی و از جمله انگلستان و از جمله خانم سینگلتون نماینده انگلستان در پارلمان اروپا بیان کردند. سازمان فرقه مجاهدین در بین هیچ یک از دیگر گروههای ایرانی فعال سیاسی در خارج کشور و داخل کشور رابطه و همکاری سیاسی ندارد چرا که خود را تافته جدا بافته میدانند. این همان دلیلی است که دیگر گروه های سیاسی به روش های خشونت بار هیچ اعتقادی ندارند و از سازمان مجاهدین برای بدنام نشدن دوری میکنند. سازمان مجاهدین در عراق بعد از سرنگونی دیکتاتور عراق در بن بست کامل به سر میبرد و رهبری آن اجازه فعالیتهای علنی و آزاد را ندارد و هنوز به صورت مخفی زندگی میکند. طبق گزارشات فعالان حقوق بشر و مقامات آمریکایی اکثریت افراد حاضر در پادگان اشرف در عراق خواهان جدایی از مجاهدین میباشند که متاسفانه مجاهدین مانع از این کار میشوند و دولتهای غربی هم به خاطر عملکرد ضد انسانی مجاهدین به هیچ عنوان حاضر به پناه دادن به افرادی که تعداد آنها بیش از 3 هزار نفر میباشد در خاک خود نیستند. به اعتقاد کارشناسان سیاسی در این 31 سال بعد از انقلاب 1357 شمسی ایران، سازمان مجاهدین در عمل ثابت کرده است با اتکاء به استراتژی مسلحانه بر ضد منافع عالیه ملت ایران اقدام کرده است و مردم ایران و تاریخ ایران آن را هرگز فراموش نخواهد کرد. بی اعتباری مجاهدین در بین مردم ایران به حدی است که خود مجاهدین از آن بهتر مطلع هستند. نگاه اجمالی به سرفصل ها و حرکت های داخل و خارج کشور نشان می دهد مجاهدین هیچ جایگاهی در بین ملت ایران ندارند. بنابراین بنظر ما که در راستای افشای چهره واقعی سازمان مجاهدین تلاش میکنیم حمایت از چنین گروهی که دارای چنین عمل کردی میباشد، آن را در تضاد با دفاع از حقوق بشر و خواست به حق همه فعالانی میدانیم که در دفاع از آرمان های انسانی راه صلح و دوستی را برای رسیدن به هدف خود برگزیده اند. هئیت تحریریه انجمن ایران سبز
23.06.2011
آلمان