انتظار نیز یک روز به سر خواهد آمد اما بایستی از مریم رجوی پرسید که چرا اینگونه فرار را بر قرار ترجیح داد؟ زمانی که بدنه سازمان زیر بمباران بود به سرعتی شگرف همچون رهبری عقیدتی اش فرار کرد و به فرانسه گریخت. ای کاش ملاحظات و زد و بند های سیاسی نبود تا پس از دستگیری اش به جرم تروریسم در دادگاه محاکمه میشد و اینهمه آدم در بند آزاد میشدند و پی کار و زندگی خود میرفتند اما متاسفانه روزگار مسیر دیگری را رقم زده بود. افشای سازمان و رهبری پلیدش و رو شدن دستهای پر از خون جلادان آن در تاریخ مردم ایران بود که میخواست عبرت تاریخ شود. هر روز تعدادی از افراد اسیر همت کرده و فرار می کنند و جریانهای دیگری بازگو میشود به تازگی هم که خانم میر باقری گوشه های دیگری از این شکنجه ها را افشا کرده می بینیم هر روز بر شاکیان این سازمان اضافه میشود باید ببینیم کی میشود تا مریم رجوی به دادگاه آمده و پاسخ اینهمه جنایات را بدهد.
فرزین