بان کی مون: پذیرش حاکمیت عراق پیش شرط هر گونه راه حل اشرف

در 29 تیر 1390خانم رجوی در یک کنفرانس در پاریس بار دیگر با فریبکاری تلاش نمود تا سخنان آقای بان کی مون دبیرکل سازمان ملل در شورای امنیت را به ظاهر مورد تائید قرار دهد و با اعلام این که حاضر به پذیرش همه ملاحظات دبیرکل است، خود را موافق حل مسئله و خروج افراد از اشرف جلوه دهد.
اما سئوال این جاست که اگر مریم رجوی پذیرای همه ملاحظات دبیر کل ملل متحد است چرا شروط از پیش تعیین شده قبلی را که تقریبا راه حل غیرعملی و غیر ممکن پارلمان اروپا که حتی طرف عراقی آن حاضر به پذیرش نمایندگان حامل طرح نشدند را مجددا دنبال می کند؟ راه حلی که حتی حامیان آمریکایی آنان نیز آن را قبول نداشته و راه کار دیگری برای حل معضل اشرف را به دولت عراق پیشنهاد دادند.
خانم قجر که مهمترین ملاحظات آقای دبیر کل در رابطه با عراق را خوب گرفته است سعی دارد با سفسطه و فریبکاری در این کنفرانس آن را مخدوش و رد کند.
همانطوری که از سخنان دبیرکل کاملا پیداست، به رسمیت شناختن حاکمیت عراق از طرف همه جریانات شرکت کننده در مذاکرات احتمالی و از جمله سازمان از اولین شروط حل مسالمت آمیز مسئله اشرف است که در چنین حالتی تشکیلات اشرف می بایست تمام ضوابط و قوانین دولت عراق را بپذیرد که در این حال دیگر رهبران فرقه رجوی نمی توانند حاکمیت مطلقه خود را بدور از چشم عراقیان و یا سایرین بر افراد در بند آنجا اعمال کنند و می بایست حداقل تن به یکسری ضوابطی دهند که با مناسبات آنها منافات جدی دارد.
رهبران دیکتاتور فرقه هرگز حاضر نیستند تا کمترین قانونی از طرف حاکمیت و دولت عراق در اشرف اجرا شود که همین امر باعث درگیری سال های گذشته با ارتش و نیروهای عراقی حفاظت قرارگاه و کشته شدن افراد در قرارگاه شده است.
صحت این ادعا را می توان در اطلاعیه ها و پیام های رهبران فرقه مبنی بر مقاومت همه اشرفیان در مقابل مجریان قانون عراق تا پای مرگ یافت.
واقعیت این است که بعد از رفتن نیروهای آمریکایی از قرارگاه و حضور نیرو های عراقی و اعمال قانون در قرارگاه تضاد اصلی آنها با حاکمیت مردمی عراق علنی تر شده است و آنها غیر از صدام معدوم و هواداران بعثی آنها، کسی را مستحق حاکمیت کشور عراق نمی دانند.
بنابراین سخنرانی و شوی تکراری و تشکیل کنفرانس با افراد و اشخاص از دور خارج و اجاره ای در پاریس و گرفتن ژست ریا کارانه از اعلام قبول همه ملاحظات دبیرکل ملل متحد، فریبی بیش نیست و گذاشتن پیش شرط های تکراری و غیر عملی گذشته و ندادن هر گونه پیشنهاد مشخص جدید که منجر به خروج افراد اسیر از اشرف شود دلیل بر همین فریب کاری است.