کشتار مردم اعمال مشترک جنایتکاران

سایت فرقه رجوی در تاریخ 21 مرداد 90 خبری از دختر دیکتاتور لیبی مبنی بر« مخالفان را از پایه‌های برق آویزان خواهیم کرد » درج کرده است که این خبر نشان از همسویی تمام دیکتاتورها در جنایت های مشترک دارد. این خبر بی درنگ ما را به یاد افاضات دیکتاتور مسعود و مریم رجوی در نشست توجیه عملیات به اصطلاح فروغ جاویدان برای رزمندگان خود می اندازد که اعلام کرده بودند که به شما (رزمندگان) 48 ساعت وقت می دهیم تا هر کاری که در تهران دوست داشتید و باید بکنید، انجام دهید. سر هر تیر برق بایستی یک ملا و یک پاسدار باشد و بعدا ما وارد می شویم و کار دیگر در آن زمان باید تمام شده باشد و آنوقت عفو عمومی می دهیم.
بیان این دو حرف از دو دیکتاتور چه چیزی را نشان می دهد؟ پاسخ این سئوال جز این نیست که جنایت کاران و قدرت طلبان همیشه به فکر خویشند و حاضرند برای حفظ و کسب قدرت از هر دنائت و جنایتی نسبت به مردم خود دریغ نکنند.
اگر عایشه دختر دیکتاتور لیبی اکنون که قدرت و حکومت شان به خطر افتاده است دستور آویزان کردن مخالفین از تیر برق در لیبی را صادر می کند، رجوی جنایت کار بیش از 23 سال قبل اعمال این جنایت را مباح دانسته و به قدرت نرسیده دستور حلق آویز کردن هزاران ایرانی را در تهران داده بود.
حال که همه انقلابیون جهان نظر به تحولات منطقه ای و از جمله مسئله لیبی دارند فرقه رجوی برای پاک کردن چهره کثیف خودش و کشتار های وحشیانه مردم کرد عراق در سال 1991 (که در زیر نفربرهای خود له می کردند) و یا سایر جنایت های دیگر که در ایران انجام داده است و باعث رسوایی این سازمان در افکار عمومی جهان شده اینگونه اخبار را در سایت هایش درج می کند تا فرقه تروریستی خود را همسو با سایر جریانات انقلابی و دمکرات که از جنبش های منطقه ای حمایت می کنند معرفی کند.
البته جنایت های پنهان مریم قجر در سالهای 72 و 73 تا به حال بر سر اعضا و مسئولین معترض که باعث نابودی دهها نفر از آنان شده است دست کمی از جنایات دختر دیکتاتور لیبی ندارد و مطمئنا اگر عایشه قذافی شناخت بیشتری از فرقه رجوی و عملکردهای جنایت کارانه رهبران آن می داشت برای نابودی سریعتر و بی سرو صدای انقلابیون و معترضین کشورش به این جانی (مریم قجر) مراجعه می کرد تا چگونگی کشتار جمعی را از وی یاد بگیرد.

منبع

یک دیدگاه

  1. الَّلهُمَّ فُكَّ كُلَّ أَسِيرٍ

    پروردگارا همه اسیران را آزاد کن.
    خدای من با برگرداندن الخاص بیگناه عزیز به خانواده اش یک هدیه آرامش بخش به قلبهای شکسته شان و چشم های گریانشان بده.

    که تو بزرگترین ارحم الراحمینی…..
    که تو امید دردمندانی…..
    که تو امید اسیرانی…..

    (الخاص عزیز در سالهای جنگ تحمیلی در کردستان سرباز بود، در خدمت مقدس سربازی، برای دفاع و نگهبانی از وطن عزیزش ایران، و شباهنگام با همخدمتیهایش توسط دشمنان اسلام و ایران اسیر شدند و از آن زمان تا به امروز خانواده اش چشم انتظار و گریان الخاص عزیز هستند.)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا