سرانجام دیوار هر دیکتاتوری فرو خواهد ریخت – قسمت دوم

* مجری برنامه پس از پاسخ و اظهارات دوستان به طرح سئوال دیگری پرداخت:
شما مناسبات داخل قرارگاه را دیدید، چه چیزهای جدیدی را در داخل اشرف مشاهده کردید؟
– آقای افغان در پاسخ سئوال مطرح شده اظهار داشت: من قبلا هم به عراق رفته بودم و در کنار خانواده ها بودم و وضعیت افراد را می دیدم ولی این بار آنچه که توجه ام را جلب کرد سرخوردگی افراد بوده است. یک احساس درماندگی مطلق در آنها مشاهده می شد و انگار که قادر به تصمیم گیری برای رهایی خودشان نیستند، چون در طول سالیان مسخ افکار فرقه ای رجوی شده اند و امید خود به ادامه زندگی را از دست دادند و تقریبا همه سرد و بی روح و درخودند.
* آقای شبانی در ادامه بحث به علت های دیگری از قفل شدن افراد و تبلیغات سو سران فرقه بر علیه جداشدگان و همچنین تاثیرات حضور آنان در اشرف و خنثی سازی این تبلیغات پرداخت و گفت:
– مسئولین سازمان مدتها در تلاش بودند که به افراد اسیر خود در اشرف القا کنند که همه کسانی که به ایران برگشتند مورد اذیت و آزار و زندان قرار گرفتند و اینانی که دم قرارگاه می آیند به زور آورده می شوند. حال حضور ما جدا شده ها که هر کدام ناگفته های زیادی را برای افراد داخل قرارگاه افشا کرده اند، دست رجوی فریبکار را برای افرادش رو کرده است. خیلی از مواقع شاهد بودیم که افراد در داخل قرارگاه و در کنار سیاج به صحبت ها و افشاگریها گوش می کردند و در خود می رفتند و این همان چیزی است که مسئولین اشرف از آن وحشت دارند و البته بعضا عکس العملی از طرف افراد داخل علیه ما انجام می گرفت که مطمئنیم از ترس مسئولین بالاتر و پاسخگویی در نشست های عملیات جاری بوده است. با توجه به این که خودمان سال ها از این سختی ها و نشست های آن چنانی داشته، این اعمال آن ها برای ما شناخته شده و قابل قبول بود.
*در ادامه جلسه مجری برنامه سئوال دیگری را از حاضرین نمود و اظهار داشت:
یکی از شیوه های نگهداری افراد در قرارگاه همین سیاج و حصار فیزیکی بود حالا که سیاج قسمت شمالی برداشته شد و حتی عراقی ها در قسمتی از داخل قرارگاه حضور دارند چرا افراد فرار نمی کنند؟
در پاسخ این سئوال آقای شبانی به تشریح علت ها با ذکر نمونه های مشاهده شده در اشرف پرداخت و بیان داشت:
سازمان سال ها بر روی ذهن افراد کار می کرده است تا فرار کردن برای افراد یک تابو شود و این را القا می کند که هر کس فرار کند مزدور و مستقیما به دامن جمهوری اسلامی می رود و از طرف دیگر این القائات در اشرف را بسط داده که بیرون از تشکیلات، دنیای حیوانی و درنده ای وجود دارد که افراد را بلع می کند و نمی شود کسی که در مناسبات سازمان بود، در بیرون زندگی کند.
بعد از 19 فروردین حصارهای تشکیلاتی داخل قرارگاه را سفت و سخت گرفته اند مثلا افراد حق ندارند در طول روز در محوطه قرارگاه کار کنند، افراد حق تردد انفرادی را ندارند، نگهبانی ها از دو نفره به 5 نفره در یک سطح تشکیلاتی مشخص انجام می گیرد.
بنا به اظهارات فراریان جدید سازمان افراد پیوسته و مسئله دار را در محوطه مرکزی تر قرارگاه نگه داری می کند.
کسانی که به دلیل کاری مجبور به نزدیک شدن به عراقی ها و یا محوطه ای که بازگشته ها و خانواده ها حضور داشتند، بودند، می بایست این بازگشته ها از آنجا دور شوند تا آنها تردد کنند این امر به معنی ترس تشکیلات از رویارویی و چشم در چشم شدن افراد اسیر با خانواده و جدا شده است. آنها از سربازان عراقی می خواستند تا افراد خانواده و جدا شده ها از محوطه دور کنند.
بخش دیگری از نیروهای سازمان منتظر فرصتی برای خروج از عراق و رفتن به اروپا هستند. با توجه به جریانات مطرح شده اخیر در رابطه با درخواست مجاهدین از کشورهای اروپایی برای سکونت اعضا در خارج عراق این ذهنیت و انتظار در شرایط حاضر بیشتر شده است که شاید هم مسئولین سازمان در چنین شرایطی با این شگرد افراد را نگه داشته اند که البته این هم یک خوش خیالی بیش نیست هم چنان که در درگیری سال 88 و 90 مسئولین فرقه نشان داده اند که آنها فقط خواهان کشته شدن افراد می باشند چون خوب می دانند که چنانچه اشرف جمع شود یعنی پایان ایدئولوژی فرقه ای رجوی هاست……
ادامه دارد…