چند روز پیش انتخاب مسئول اول سازمان با پیام مریم عضدانلو برگزار شد. طبق دیده ها معمولا قبل از سقوط صدام حسین در سالن اجتماعات اشرف در ضلع جنوب شرقی اسارتگاه، از مسئولین سازمان برگزاری این انتخاب را اعلام و با توجه به یک گزینه ای که پیش رو گذاشته می شد و براساس فضای وحشت و سرکوب و آزارهای ضدانسانی انجام شده از سوی تشکیلات همگان میبایست از روی صندلی هایشان بلند می شدند و کف می زدند، آری همین!!! این عینیت شعارهای دمکراسی طلبانه مریم و مسعود بود که گوش هر ایرانی را می خواست کر کند. حال بعد از یک دوره چهار ساله جایگزینی خانم زهره اخیانی و اعلام این انتخاب به هیچوجه با نیازهای راهبردی و سیاسی سازمان مطابقت نداشته و بنظر میرسد صرفا فیل هوا کردن تشکیلات فرقه ای مجاهدین برای چرخاندن فضای داخل تشکیلات علی الخصوص در اشرف است. در این زمینه حتی بی توجهی مطلق یکی دوتا رسانه معلوم الحال منطقه ای نیز مصداق این حرف میباشد. درهر حال بقول معروف شاید استناد به حرف عوام شده که هر تغییری برکتی دارد!! ولیکن به جهت آلوده بودن سیستم ارتزاق فکری و یکسویه بودن آن از سر هرم به قاعده و بدنه آن شواهد دال بر عدم امکان هر تغییر و تحولی را اعلام می کند چرا که اخیانی و حتی مریم هیچکاره و بیکاره یک جریان فاسد سیاسی میباشند که اختیارات مینیممی برای هر تصمیم گیری از سوی آنان برای بهبود وضعیت اقامتی و انتقال اعضای سازمان به هر کشور دیگر وجود ندارد. لذا با توجه به اشراف داشتن اعضای ناراضی داخل تشکیلات به این موضوع پیش بینی می گردد وضعیت ریزش نیروهای تشکیلات همچنان ادامه داشته و دست سازمان برای اعضا با اینکار بیشتر از پیش رو خواهد شد. لازم بیادآوری است انتخاب زهره اخیانی نه راهگشای امیال و تحقق آرزوهای خام و وطن فروشانه رهبری سازمان خواهد بود و نه گرهی کوچک در روابط و مناسبات داخل تشکیلات باز خواهد نمود ولی آنچه مسلم است در سطور تاریخ سیاسی ایران نام ایشان در بین مزدوران سران بدترین فرقه های ایران زمین ثبت خواهد شد و ننگ ابدی را بیش از پیش با خود همراه خواهد داشت. فرید