میزگرد نقد مناسبات حاکم بر قرارگاه اشرف – قسمت چهل و شش

آرش رضایی: بی شک و بدون تردید، بهره گیری رهبران مجاهدین و مسئولین اشرف از شیوه های روانی برای تحت فشار گذاشتن افراد منتقد و معترض به مناسبات حاکم بر تشکیلات مخوف مجاهدین در مغایرت آشکار با هنجارهای دنیای مدرن است. همانگونه که آقای رحمانی توضیح دادند متاسفانه افرادی چون سارا گرامیان و سایر اعضای شورای رهبری مجاهدین از خصلت های دموکراتیک و مدنی برخوردار نیستند. بارها دوستان شاهد بودند که اگر کادرهای تشکیلاتی مستقر در اشرف و یا سایر مقرهای مجاهدین در عراق کمترین اعتراضی به وضعیت موجود داشتند مسئولین مجاهدین به شکلی کاملا غیر اخلاقی و غیر انسانی با آنان برخورد میکردند. ژیلا دیهیم و سارا گرامیان دو تن از اعضای شورای رهبری مجاهدین نمونه مشخص و عینی هستند. به نظرم زنان عضو شورای به اصطلاح رهبری مجاهدین خود قربانی ساختار فاشیستی و توتالیتر تشکیلات رجوی میباشند. چگونه ممکن است زنانی که ادعای مبارزه برای آرمان دموکراسی خواهی و حقوق بشر دارند حامل خصلت های ضد دموکراتیک، ضد اخلاقی و ضدمدنی باشند. آنان حتی در قیاس با خصلت های جمعی شهروندان یک جامعه مدرن، افرادی توسعه نیافته و واپسگرا بشمار میایند. حال در چنین شرایطی مجاهدین ادعای دموکراسی خواهی میکنند به باورم این تناقض وحشتناکی ست؟!! قادر رحمانی: بله افراد در اشرف واقعا تحت فشار روانی و انواع و اقسام آزارها و شکنجه های روحی بودند. ببینید آقای رضایی، مدتهاست که به ایران بازگشته ام حال در جامعه عادی برای مثال فردی بدون دلیل بی احترامی به من کند واکنشم این خواهد بود که به او می گویم خدا پدر و مادرت را بیامرزد تو را به خیر و ما را به سلامت. این شیوه برخورد را همین جامعه عادی طی این مدت به من یاد داده است. ولی در اشرف در مقر 4 که هشتاد در هشتاد متر بود برای همیشه فضای بسته ای وجود دارد در چنین فضایی که از نظر مساحت هم محدود است اگر مسئولین اشرف وضعیت ناجوری برای من پدید بیاورند در چنین فضای محدودی شب و روز باید با یک عده مشخص رو در رو شوم حتی باید برای خارج شدن از مقر و رفتن به مقر دیگر برگه خروج می گرفتیم بدون برگه خروج حتی اجازه نداشتیم تا به مقر های دیگر در اشرف برویم حال اگر در چنین شرایطی به اصطلاح مورد بی احترامی افراد و همرزمانم قرار گیرم قطعا تنفس کردن هم برای آدم مشکل میشود. آرش رضایی: فشار روانی فوق العاده ای را باید تحمل کرد. قادر رحمانی: دقیقا. سعید باقری دربندی: حتی برای ورزش کردن در خارج از مقر هم باید اجازه میگرفتی. قادر رحمانی: در اشرف حتی به خاطر دویدن اگر قصد داشتیم به خارج از مقر برویم باید برگه خروج می گرفتیم همانطور که آقای رضایی هم اشاره کردند فشار روانی فوق العاده ای را باید تحمل میکردیم این جور فشارهای روانی واقعا طاقت فرسا بود. ناصر سید بابایی: شرایط برای همه سخت بود. نشست های جمعی بهانه ای بود برای آزار و اذیت کردن افرادی که به سازمان انتقاد می کردند و خیلی از مواضع یا عملکردها را قبول نداشتند. قادر رحمانی: اگر رهبران سازمان ادعا می کنند به خاطر آزادی مردم ایران مبارزه میکنند اینها همه شعار و کشک است. آنها خود ضد آزادی هستند. آرش رضایی: موارد متعددی از مناسبات حاکم بر تشکیلات مخوف مجاهدین را دوستانی که نزدیک به دو دهه در عراق و در پایگاههای سازمان و یا اشرف بسر بردند به روشنی شرح دادند. فاکت های بیشماری را ارائه دادند مستنداتی که تعداد زیادی از جدا شدگان و کادرهای تشکیلاتی با سابقه مجاهدین به آن تاکید و تصریح میکنند در واقع درونمایه ی فاکت ها، مشاهدات و بیان خاطرات در رابطه با مناسبات مجاهدین و آنچه که در تشکیلات رهبر عقیدتی مجاهدین میگذرد سخت گزنده، آزاردهنده و تاسف انگیز است. یاد حرفی از ژان پل سارتر فیلسوف شهیر فرانسوی افتادم که: " با دستهای آلوده نمی توان از مبارزه برای آزادی سخن گفت " متاسفانه رهبران مجاهدین با نقض متعدد حقوق بشر و برخورد سخیف و غیر انسانی با نیروها و کادرهای تشکیلاتی منتقد و معترض خود نشان دادند که هرگز به آزادی و رفتار دموکراتیک پایبندی ندارند. مناسبات غیر انسانی در قرارگاه اشرف نمونه ی مشخص از عینیت دستگاه ایدئولوژیک و سیاسی رهبر عقیدتی مجاهدین است.
بی شبهه، تعمق و تامل در عملکرد فرقه ی مجاهدین در طی بیش از سه دهه چیزی جز ترور افسار گسیخته، خشونت طلبی، ستیزه جویی و آزار و شکنجه را به نمایش نمی گذارد. این یک واقعیت است که رهبران مجاهدین ظرفیت و زمینه ی فکری و روانی طرح دموکراسی و آزادی را ندارند چرا که آنان خود از دشمنان حقیقی دموکراسی و آزادی هستند.
مجددا تشکر میکنم از خانم مرضیه قرصی و آقایان قادر رحمانی، سعید باقری دربندی و ناصر سید بابایی که بنا به دعوت انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی طی نشستی مشترک به واکاوی و بررسی ماهیت فاشیستی و ستیزه جویانه دارودسته رجوی پرداختند. بی شک، تجربه سالها اقامت در محیط بسته و غیردموکراتیک قرارگاه اشرف حاوی نکات بسیار تکاندهنده ای ست که از ابعاد گوناگون و زوایای متعدد نیازمند بحث و بررسی کارشناسانه و موشکافانه است و شما دوستان شرکت کننده در این میزگرد که سال های زیادی در فضای آلوده و مشمئز کننده قرارگاه اشرف تحت شدیدترین فشارهای سیستماتیک روحی، ذهنی و فیزیکی بسر برده اید در بازکاوی خاطرات خویش صمیمانه و به صراحت به بخشی از واقعیات حاکم بر مناسبات درونی مجاهدین در اسارتگاه مخوف اشرف پرداختید.
امید که بزودی شاهد بسته شدن اسارتگاه اشرف و رهایی و نجات همه افراد تحت سیطره ی فرقه ی مجاهدین و بازگشت آنان به آغوش خانواده هایشان باشیم.
پایان مکان گفتگو: دفتر انجمن نجات آذربایجانغربی
تنظیم از آرش رضایی