نزدیک به یک سال پیش آقای صالح صفا لیلان نامه ای خطاب به پدرش نوشت اما پاسخی دریافت نکرد. دلیل آن مشخص است رهبران مجاهدین علاقه ای به ارتباط افراد حاضر در اشرف با خویشاوندان و اعضای خانواده هایشان در ایران و سایر نقاط دنیا ندارند. این امر مشخص و روشنی ست. آقای صفا لیلان و برادران و خواهرانش همچنین مادر محترم وی مدت پانزده سال است که در انتظار شنیدن صدای آقای جهانبخش صفا لیلان هستند. آنها کمترین اطلاعی از وضعیت ایشان ندارند. این واقعیت گزنده و دردناک نقض مسلم حقوق انسانهاست. حال آقای صالح مجددا با انگیزه تماس با پدرش که مدت 15 سال است در حصارهای تنگ و تاریک مجاهدین در اشرف بسر میبرد نامه ای نوشته است و در آن به نکته ی مشخص و صریح اشاره میکند رهبران مجاهدین میبایست مورد سرزنش و نکوهش قرار گیرند چرا که از درک مفاهیم انسانی، مدنی و اخلاقی عاجز و ناتوانند. آنها به انسانها همچون یک شیء و کالا در مسیر قدرت طلبی جنون آمیز خویش مینگرند بدون تردید چنین رفتار و کنشی نامعقول، غیر منطقی و غیر اخلاقی ست.
امید که سران مجاهدین به خود بیایند و بیش از این احساسات و عواطف انسانها را به سخره نگیرند. براستی آیا عطش دستیابی به قدرت نقض مدام و مستمر حقوق ذاتی و طبیعی انسانها را توجیه میکند؟ آرش رضایی با عرض سلام خدمت پدر عزیزم جهانبخش صفا لیلان
کمیته بین المللی صلیب سرخ
انجمن نجات آذربایجان غربی