سوال: سازمان در مقطعی از حضورش در عراق در داخل تشکیلات، موضوع انقلاب درونی را مطرح می کند ضمن توضیح بفرمایید از این ابزار برای مغزشویی و سرکوب چگونه استفاده می کرد؟ (ادامه قسمت قبلی)
سیروس غضنفری: سال 1367 آتش بس بین ایران و عراق برقرار شد. کمی قبل از آن عملیات (فروغ) مجاهدین با شکست مواجه شده بود. این شکست باعث شد مشکلات تشکیلاتی جدیدی در سازمان بوجود بیاید. چون برای همه مشخص می شد که دیگر بین ایران و عراق جنگی نخواهد بود و اینگونه سازمان تبدیل به زائده مانده از نتایج جنگ می گردد. و بدنبالش خیلی از خانواده ها درخواست رفتن به خارج خواهند کرد. از سویی دیگر چون اینان از خانواده ها بودند دیگر نمی شد آنها را تحویل عراق داد. پس می بایست سازمان برای رفتن آنها به کشور دلخواهشان تلاش میکرد و یا آنهایی را که خانواده داشتند در محل اسکان اشرف مستقر میکردند. امکان داشت آنان روزها و هفته ها به ارتش نمی آمدند. از این سو هم وضعیت آنانیکه مجرد بودند فرق می کرد آنها می دیدند ماندنشان در سازمان بی فایده است و اگر به خارج بروند می توانند به یک زندگی موفق برسند. همچنین یکسری مشکلات نیز بین زنهای مجرد و مردهای مجرد بود و اینها بی صبرانه قرار می گذاشتند که با هم ازدواج کنند و به خارج بروند. برای این زنها به دلیل مذهبی بودنشان سخت بود که به تنهایی از سازمان خارج شوند و در یک کشور اروپایی اقامت کنند و تلاش شان این بود بسرعت ازدواج کرده و سپس رخت سفر ببندند. ولی سازمان با حیله های رجوی برای بقای جعلی خود ترفند دیگری بکار بست. رجوی طی نشست هایی ادعا کرد علت شکستها مهر شما زنان و مردان بهم بوده و از من رهبری غافل شده اید پس چاره طلاق شما از همدیگر است. به این خاطر نشست های ازدواج و طلاق شروع شد و سازمان در سال 69 استارت طرح و اجرای بند الف از انقلاب ایدئولوژیک درون سازمانی را زد تا جلو ریزش گرفته شود و درب اشرف برای خروج نفرات بسته شود. قبل از این ها بحث تنگه و توحید هم بود و رجوی در آخرین جلسات آن بحث خودش را بعنوان رهبر ایدئولوژیک سازمان مطرح کرد و اینکه راه را برای امام زمان هموار میکند و بحث"جامعه بی طبقه ای توحیدی " را علم نمود. با این حرفهای خسته کننده برای ماه ها نفرات سرگرم شدند.