به سالروز جنایت هولناک صدام دیکتاتور علیه مردم حلبچه و بمباران شیمیایی این شهر که منجر به کشته و مجروح شدن بیش از 12000 انسان غیر نظامی بی گناه در یک روز شد رسیدیم. جنایتی که طبعات آن هنوز بعد از گذشت بیش از دو دهه، قربانیانش را رها نکرده و جان بسیاری از مجروحان این فاجعه هولناک را گرفته است.
این جنایت در زمانی اتفاق افتاد که رجوی های کثیف در عراق بودند اما آنها که امروز تمام دستگاه تبلیغاتی شان شده صحبت کردن و خبر دادن از سوریه، در آن زمان سکوت کرده بودند.
چه ارتباطی در هم صدائی امروز آنها با اسرائیل و غرب و سکوت جنایتکارانه شان در قبال بمباران شیمیائی مردم حلبچه و همینطور مردم شهرهای ایران همچون سردشت، پیرانشهر و… در آن سال ها وجود دارد؟
جواب این است که رجوی های جنایتکار دل شان از سنگ است و همانطور که برای مردم ایران و عراق نسوخت، برای مردم سوریه هم نمی سوزد و فقط بر کسب منافع و در جهت امیال پلید جاه طلبانه خود اقدام می کنند. به همین دلیل است که در زمان صدام دیکتاتور به مردم وطن خود خیانت کرده و برای گرفتن پول، سلاح و امکانات از صدام، برای او مزدوری کرده و در قبال جنایت او در حلبچه که تمام دنیا آن را محکوم کرد سکوت کردند تا از این طریق به صدام نشان دهند که بعنوان مزدور چشم شان را بر هر جنایتی خواهند بست و با سکوت خود عمل او را تایید خواهند نمود و امروز نیز برای نشان دادن اینکه غلام حلقه به گوش اسرائیل و آمریکا هستند، با تکرار تبلیغات غرب در مورد سوریه، آتیش بیار معرکه شده تا شاید با این دم تکان دادن ها، اربابان جدیدشان لقمه ای درجلوی آنها بیاندازند.
اما همانگونه که مزدوری برای صدام و جنایت علیه مردم ایران و عراق عاقبتی برای آنها نداشت، نوکری برای اسرائیل و آمریکا و تبلیغات علیه مردم عراق، سوریه، فلسطین، بحرین و… نیز دردی از دردهای بی درمان آنها دوا نخواهد کرد.
دیر نیست روزی که خون مردم بیگناهی که آنان بر زمین ریختن یا در ریختن خون شان شریک هستند (همچون خون شهیدان حلبچه) دامن آنها را بگیرد. الَیسَ الصُّبحُ بِقَریب