پس از نمایش مسخره و بزک شده ویلپنت پاریس که با هدف جلب توجه مجدد دولت مردان آمریکایی به مجاهدین ترتیب یافته بود، مجاهدین بار دیگر تلاش های خود را در راستای توقف روند انتقال ساکنان اشرف با هدف امتیاز گیری در لیبرتی بعنوان تنها راه حل ممکن متمرکز کردند و این در حالی است که رهبران مجاهدین همچنان در شوک وارده از هشدارهای جدی وزارت خارجه آمریکا مبنی بر تخلیه قرارگاه اشرف بدون هیچگونه پیش شرط بسر میبرند. مجاهدین در جدیدترین اقدام خود و اینبار تحت عنوان « 71 پارلمانتر عراقی به توقف جابجایی و یا اعلام لیبرتی به عنوان کمپ ملل متحد فراخوان میدهند» و با انعکاس آن در روزنامه واشینگتن تایمز تلاش کردند در واپسین روزهای بسته شدن قرارگاه اشرف بار دیگر شانس خود را بیازماید. پیشتر از این نیز مجاهدین سعی کرده بودند تحت عنوان «قطعنامه ۴۰۰ کلیسای مسیحیان متدیست در آمریکا» به رئیس جمهور اوباما و وزیر خارجه هیلاری کلینتون «ضرورت اقدام فوری و انجام تعهدات آمریکا طبق قرارداد امضا شده با تک تک ساکنان اشرف برای حفاظت تا فرجام نهایی» را یادآوری کنند. در اطلاعیه 71 پارلمانتر عراقی که مجاهدین تلاش کرده اند پیشاپیش خود را از لیست گروههای تروریستی آمریکا خارج شده بحساب آورند؟! و اعلام کنند که «مهم ترین بهانه سرکوب و حمله به ساکنان اشرف که نامگذاری تروریستی در آمریکا بود از بین رفته و دیگر هیچ دستاویزی برای خشونت علیه ساکنان وجود ندارد»، ضمن مقدمه چینی های کلیشه ای، خسته کننده و البته بی ربط، بار دیگر خواسته اصلی شان را مبنی بر اینکه «… ملل متحد یا باید این پروژه را خاتمه یافته اعلام کند و یا با پذیرش مسئولیت کمپ لیبرتی و اعلام آن به عنوان یکی از کمپ های ملل متحد ساکنان را از رنج کنونی خلاص کند… » بیان کرده اند. پر واضح است که این خواسته و خواسته های مشابه آن که زمینه تاخیر در خروج از قرارگاه اشرف را فراهم میکند، دقیقا نشات گرفته از امید بستن به گزینه هایی همچون سقوط دولت آقای مالکی و خروج از لیست گروههای تروریستی آمریکا که با حکم اخیر دادگاه استیناف در واشنگتن قوت بیشتری هم به خود گرفته است، میباشد. هرچند برخی مقامات وزارت خارجه آمریکا همزمان با صدور بیانیه 18 ژوئن 2012 ضمن اعلام اینکه: تحلیل های اینچنینی کاملا نادرست است و مجاهدین نباید روی آن حساب باز کنند، مانع تراشی های جدید رهبری سازمان مجاهدین خلق را خطرناک خواندند و یادآوری کردند که دولت عراق این بار بر ضرب العجل اول ماه رمضان پافشاری می کند. بنابراین مجاهدین چه بخواهند و چه نخواهند بیانیه 18 ژوئن 2012 وزارت خارجه آمریکا نقطه عطفی در عزم دولت عراق، سازمان ملل متحد و بویژه آمریکا برای بستن قرارگاه اشرف در خاک عراق و پایان دادن به انبوه بهانه گیریهای مجاهدین است. ضمن اینکه در تاریخ 04/14/1391 شش روز بعد از بیانیه وزارت خارجه آمریکا و یک روز بعد از نمایش ویلپنت پاریس آقای "مارتین کوبلر" نماینده سازمان ملل در عراق بر ضرورت تخلیه کامل اردوگاه اشرف مجددا تاکید نمود. همچنین در تاریخ 08/14/1391 کمیته عراقی مسئول پایان دادن به حضور مجاهدین در خاک عراق نیز اعلام کرد: « 1200 نفر باقیمانده در اردوگاه اشرف طی چند روز آتی در دو مرحله این اردوگاه را ترک می کنند تا این اردوگاه به طور کامل بسته شود» دلایلی بر تصمیم قطعی برای بستن قرارگاه اشرف محسوب میشوند. بدین ترتیب بعد از سی سال که در آستانه بسته شدن قرارگاه اشرف قرار داریم مجاهدین با شرکت تمام عیار در یکی از پرفضیحت ترین رسوایی های تاریخ معاصر ایران و با به جان خریدن ننگ و داغ ابدی وطن فروشی و خیانت به مردم ایران در همکاری با مخوف ترین دیکتاتور منطقه یعنی صدام حسین و توسری خوردن از دست همان آمریکائیانی که انبوه خدمت اطلاعاتی و حتی عملیاتی به نفع آنها در پرونده شان دارند ــ باید هم چوب و هم پیاز را یک جا نوش جان کنند. و در این میان خوشا به حال کسانی که صف خود را از صف این مزدوران وطن فروش و بیگانه پرست و اپوزیسیون خود فروخته جدا کرده و به عهد و پیمانشان با مردم همچنان استوار باقی مانده اند. سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای رهبری و ستاد اطلاعات مجاهدین