اگر چه انتشار خبر مربوط به کودک ربایی یکی از اعضای فرقه ی رجوی به نام پرستو نامدار فیض آبادی در سوئد می بایست مایه ی حقارت و ننگ ابدی سران فرقه ی رجوی باشد ولی از آنجایی که کودک ربایی حرفه ی قدیمی این فرقه ی پلید و ضد بشری است، جای تعجب ندارد. هم نسل های ما به خوبی به خاطر دارند در سالهای دهه ی 60 در صفحات روزنامه ها هر روز شاهد چاپ و انتشار عکس و خبری از ربوده شدن کودکان خردسالی بودیم که متأسفانه هرگز خبری از آنان به دست نمی آمد و برای همیشه خانواده هایشان داغدار فرزندان دلبندشان می شدند. زیرا به استناد مدارک محکم و اظهارات اعضای جدا شده از فرقه، طی آن سالها به دستور و توصیه ی سران فرقه و شخص رجوی، اعضای فرقه که قصد خروج از کشور و پیوستن به اردوگاه اشرف در عراق را داشتند در شهرهای مختلف ایران اقدام به ربودن کودکان معصومی می کردند که به زحمت قادر به تکلم بودند. اعضای فرقه از این کودکان به عنوان خانواده خود و محملی برای خروج از مرز استفاده می کردند و بعد از رسیدن به اشرف، کودکان بی پناه را در مهد کودک های اشرف رها می کردند که بعدها سران فرقه هم این قبیل کودکان بی سرپرست را به اتفاق سایر فرزندان اعضا به صورت اجباری به کشورهای اروپایی قاچاق کردند و قربانی امیال شیطانی خود نمودند بنابراین کودک ربایی یکی از اعمال بی شرمانه ی رجوی جنایتکار می باشد و بر سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر لازم است که فریب چهره ی به ظاهر دموکراتیک و انسان دوستانه ی این فرقه ی ضد بشری و جنایتکار را نخورند و با یک عزم بین المللی جهت برچیدن بساط جنایتکارانه ی رجوی و احقاق حقوق قربانیان این فرقه بپا خیزند و بیش از این فرصت انجام اقدامات تروریستی و مافیایی را به سران این فرقه ندهند.
خانم جلیلیان