به نظر می رسد دولت اوباما پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، از این واضح تر نمی توانست پیغام بدهد که قصد ندارد در روابطش با جمهوری اسلامی ایران تغییر اساسی بوجود بیاورد. تسلیم شدن دولت اوباما دربرابر کمپین حامیان سازمان مجاهدین خلق در ایالات متحده، که با هزینه های هنگفت برای خارج کردن نام این گروه از فهرست سازمان های تروریستی به لابیگری می پردازند، واماندگی سیاست آمریکا در قبال ایران را تشدید می کند. اگر هردو فهرست تروریستی خارجی آمریکا، « فهرست سازمان های تروریستی خارجی » و « فهرست دولت های حامی تروریسم »، را با دید کلان بررسی کنیم خواهیم فهمید دلایل دولتمردان آمریکایی برای اضافه کردن سازمان ها و دولت ها به فهرست تروریستی و حذف آن ها از این فهرست به مشارکت واقعی این سازمان ها و دولت ها در فعالیت های تروریستی ربط چندانی ندارد، یا در بعضی موارد اصلاً به آن ربطی ندارد. برای مثال، زمانی که صدام حسین در 22 دسامبر سال 1980 به « جمهوری اسلامی » نوپا حمله کرد و شروع نمود به کشتار شمار زیادی از ایرانیان بی گناه، دولت « ریگان » (که در ژانویه 1981 برسرِکار آمد) راهی پیدا کرد برای این که عراق را از فهرست دولت های حامی تروریسم خارج سازد. هدف ریگان از این اقدام رفع محدودیت های قانونی ای بود که آمریکا در حمایت از صدام با آن مواجه بود، بدین منظور که دولت عراق بتواند با قوت به جنگ خصمانۀ خود علیه ایران ادامه دهد. (در جریان آن جنگ، سازمان مجاهدین خلق- که علیرغم بمب گذاری های وسیع و ترور گسترده مقامات ارشد دولت ایران نتوانسته بود جمهوری اسلامی را ساقط کند- با دولت عراق متحد شد و در اجرای حملات شیمیایی علیه اهداف غیر نظامی و نیز انجام عملیات نظامی در داخل ایران به صدام کمک کرد.) به نظر می رسد دولت اوباما پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، از این واضح تر نمی توانست پیغام بدهد که قصد ندارد در روابطش با جمهوری اسلامی ایران تغییر اساسی بوجود بیاورد. ریس فور ایران – ترجمۀ ایران دیدبان