مریم قجر در یک نمایش مسخره در پاریس به نام کنفرانس بین المللی سعی کرد زمانی برای سرنگونی حکومت ایران مشخص کند وی که خودش را به کودنی زده یادش رفته که در مقاطع مختلف زمانهای دیگری هم برای سرنگونی مشخص کرده بود. مثلا در سال 1999 اعلام کرده که سال 2000 سال سرنگونی حکومت ایران و آزادی مردم ایران است!! که بعد از پایان این سال خبری از سرنگونی نشد. در دو سال قبل مریم قجر در مصاحبه با یک روزنامه ایتالیایی مطرح کرده بود که سال 1390 سال سرنگونی است ولی باز هم خبری از سرنگونی نبود حالا مریم باز هم سعی دارد با فریبکاری سال دیگری را برای سرنگونی انتخاب کند که باید به او گفت خودتی.
این زن دجاله که فریبکاری را از شوهرش به خوبی یاد گرفته سعی دارد این بار بر خلاف مسعود به جای کشیدن لوزی و مربع و مثلث برای سرنگونی پنج محور را برای سرنگونی مشخص کرده است که همانند تحلیل های سابق مسعود کشکی است اگر مسعود با کشیدن اشکال هندسی و دیدن دکل سرنگونی و زدن استارت سرنگونی می توانست به مقصدش برسد او هم می تواند با ردیف کردن یک مشت اراجیف به سرنگونی برسد. اکنون با این تحلیل های بی محتوا قصد ادامه فریبکاری نیروهای خود در لیبرتی را دارد.
در تحلیل های مسعود عنوان می شد که اگر صلح شود حکومت ایران سرنگون می شود که خبری از سرنگونی نبود. اگر خاتمی انتخاب شود جام زهری است که راه به سرنگونی می برد که باز هم خبری از سرنگونی نبود. حکومت ایران برای فرار از فشار بحرانها باز هم به جنگ راه می برد که در نهایت باعث سرنگونی وی می شود که باز هم خبری از سرنگونی نبود.
و هزاران تحلیل های آب و دوغ خیاری دیگر که اصلا محتوا نداشته و او قصد داشته با تکرار این اراجیف نیروهای وا مانده خودش را در اشرف نگهدارد.
این زن کودن در جای دیگری عنوان می کند که زمان سرنگونی فرا رسیده است و ما آنرا محقق خواهیم کرد!! خنده حضار!! آخر با کدام نیرو و با کدام ارتش؟ آن زمان که از حمایت صدام معدوم برخوردار بودید تا به اولین شهر هم نرسیدید حالا با این ارتش به اصطالاح آزادی که سلاح و توپ و تانگ آن تبدیل به چوب و چماق شده و از ترس وجود مار در کمپ!! از مجامع بین المللی درخواست کمک می کند دم از سرنگونی می زنی!!!؟
وی در جای دیگری به مسئله کمپ لیبرتی اشاره کرده و عنوان می کند که باید این کمپ از موقعیت پناهندگی برخوردار باشد سئوال این است این کمپ که زندان بوده و اصلا امکاناتی نداشته چطور امروز می تواند از زندان تبدیل به کمپ پناهندگی شود. اصلا مشکل شما حل مسئله افراد این کمپ نیست چرا که اگر پایشان به خارج از عراق باز شود دیگر نیرویی برای سازمان باقی نخواهد ماند و دیگر او نمی تواند در کنفرانس های این چنینی باز هم نعره سرنگونی سر بدهد.
مردم ایران نیازی به جنایت کارانی همچون مریم که دم از دموکراسی می زنند ندارند چرا که آنان در خیانت به مردم ایران امتحان خود را پس دادند و این شعار های بی محتوا به درد همان کسانی می خورد که در کنفرانس های شما شرکت می کنند و راه اندازی مجدد دستگاه شماره انداز سرنگونی هم نمی تواند مسئله ای از شما حل کند.