نامه ای به ارزین دیاله و فرزندانش از اعضای جداشده فرقه مجاهدین

چندروز قبل مطلع شدم که تعدادی از دوستان قدیمی ام به نامهای ارزین(عیسی) و محسن (کیانوش) و پیمان (سعید) با تصمیمی عاقلانه و شجاعانه، خود را از اسارت رجویها رها کردند. جا دارد همین جا خوشحالی قلبی و چشم روشنی خودم را به دوستان رها شده ام و خانواده محترمشان تبریک عرض نمایم. براستی که هیچ لحظه ای، با شکوهتر و زیباتر از لحظه جدایی از فرقه منحوس رجوی نیست. لحظاتی که انسان طعم شیرین آزادی را احساس میکند.
ارزین جان از وقتی که این خبر را شنیدم از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم وهمه اش به فکر روزهایی که باهم در مقر12 کار میکردیم بودم و خاطرات تلخ گذشته را مرور میکردم.
راستش خیلی وقت بود که منتظرشما بودم که خودتان را خلاص کنید و به دنیای آزاد پا بگذارید.
بالاخره هرکس مترصد فرصتی است که روزی بتواند خود را ازچنگال این تشکیلات مخوف که در جان و روح ما تنیده شده بود، به شکلی خلاص نماید. یقین داشتم که تو و فرزندانت هم یکی ازماهایی هستید که درتشکیلات جهنمی رجوی، مسئله دار به حساب می آمدیم. برای همین خیلی وقت پیش ازاینها منتظرجدایی شما بودم. حالا ازشما انتظار دارم باتوجه به سرکوبها ونقض حقوق اولیه انسانی مان درفرقه و با یادآوری دست به قلم قوی که درشما سراغ دارم دست به افشاگری علیه تشکیلات خفقان آور و جهنمی فرقه رجوی زده و انزجارخودتان را به گوش همه برسانید، باشد تا همه بدانند که سران فرقه چه بلاهایی سراعضای نگون بختش آورده و می آورد. بی صبرانه منتظر افشاگری شماها هستم.
باردیگر، ارزین و پیمان و محسن، تولد دوباره تان را به شما تبریک می گویم.
به امید دیدارشما دردنیای آزاد.
دوست سابقتان اشکان