در خصوص درگذشت بهروز رحیمیان خبر درگذشت یکی دیگر از قربانیان فرقه رجوی مستقر در اردوگاه موقت لیبرتی در عراق، که دومین مورد از این دست می باشد، البته که جای بسی تأسف و تألم دارد. اما آنچه دردناک تر است ادعاهای سخیف سران این فرقه می باشد که با وارونه جلوه دادن حقایق، درست مانند روش معمول بیش از سه دهه گذشته خود، سعی میکنند از آب گل آلود به سود منافع صرفا شخص مسعود رجوی ماهی گرفته و به مظلوم نمائی های همیشگی بپردازند. رجوی پس از انواع بهره کشی از پیروان قربانی خود، بعد از مرگ هم آنان را رها نکرده و سعی مینماید تا به هر نحو ممکن از کشته آنان نیز به نفع خود سوء استفاده نماید. بهروز رحیمیان، به اعتراف سازمان مجاهدین خلق، از مدت ها قبل دچار ناراحتی بوده و حتی چندین بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. فرقه رجوی مدعی است که مقامات عراقی مانع از بردن وی به بیمارستان در بغداد شده اند حال آنکه این تنها رجوی است که از خارج شدن حتی بیمار در حال مرگ از حیطه کنترلی اش به شدت وحشت دارد و مانع از آن میشود. رجوی به شدت نیازمند کشته دادن برای خریدن زمان و خارج شدن از بن بست فعلی است و تمامی تلاش خود را مینماید تا با مرگ اعضای خود به مظلوم نمائی پرداخته و سعی میکند به این ترتیب به خواسته خود که همانا ماندن نیروهایش در عراق در زیر کنترل تشکیلاتی است برسد. فعالیت های سیاسی و تبلیغی این روزهای فرقه رجوی به خوبی نشان میدهد که هدفی به غیر از ماندن در عراق دنبال نمیشود و دلیل آنهم خیلی خوب روشن است چرا که کنترلهای فرقه ای فعلی در عراق به غیر از مکانی ایزوله همانند اشرف در هیچ کجای دنیا به سادگی برای این تعداد از نفرات قابل اعمال نیست. فرقه رجوی اردوگاه لیبرتی را به زندان تشبیه کرده است. "زندان" را البته خوب گفته است. قطعا نیروهای فرقه در هر کجا که باشند در زندانی هستند که رجوی و ایادی مغزشوئی شده اش زندانبانان آن می باشند. همه از شرایط استقرار در اشرف مطلع هستند که افراد مجبور به فرار از آنجا و پناه بردن به نیروهای عراقی بودند. همین روال در لیبرتی هم ادامه دارد. قطعا افراد از زندان فرار نمیکنند تا به زندان بان پناه ببرند. فرقه رجوی تلاش میکند همه کس از جمله نماینده ملل متحد در بغداد و نخست وزیر عراق و دیگران را مسئول درگذشت افرادش در لیبرتی معرفی نماید حال آنکه کسی به غیر از مسعود رجوی، رهبر فرقه ای سازمان مجاهدین خلق، مسئول کشته شدن این افراد و سایر کسانی که در این فرقه فوت کرده اند نیست. این مسعود رجوی است که با کارشکنی در حل و فصل مسئله فرقه اش که بر دوش ملت عراق سنگینی میکند تلاش می نماید تا همه اعضا را یک به یک نابود سازد. متاسفانه سران فرقه علیرغم تعهداتی که به نهادهای بین المللی چون یونامی و صلیب سرخ و نیز دولت عراق مبنی برانتقال نیروها ازعراق داده اند، با کارشکنی و ایجاد موانع سعی دارند نیروها و اعضای تحت اسارت خود را که اغلب بیش از پنجاه سال سن دارند و هیچگونه اطلاعی از دنیای بیرون از حصارهای ذهنی و فیزیکی فرقه ندارند همچنان در اردوگاه موقت لیبرتی نگه دارند تا شاید شرایط منطقه ای و سیاسی برفرض تغییر کند و فرصت و امکان عملیات تروریستی و خشونت آمیز را در مسیر اهداف و امیال قدرت طلبانه فراهم سازد. بی شک مسئولیت جان تک تک اعضای تحت اسارت در کمپ موقت لیبرتی برعهده سران و رهبران فرقه است که همه روزنه ها و راههای ارتباط آنان را با دنیای بیرون و اعضای خانواده هایشان بسته اند و امکان انتخاب آزادانه را از افراد در اردوگاه لیبرتی سلب نموده اند. ضروری است تا سران فرقه رجوی با پذیرش مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشرامکان ملاقات و دیداراعضای خانواده های افراد مستقر در اردوگاه موقت لیبرتی را برای تعیین تکلیف نهایی فراهم کنند و ضمن همکاری با کمیساریای عالی ملل متحد در امور پناهندگان و نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ و همچنین دولت عراق زمینه انتقال افراد به خارج از این کشور بنا بر انتخاب و درخواست خودشان فراهم گردد.