وقتی مریم رجوی مدعی دفاع از حقوق زنان می شود!

مریم رجوی سرکرده فرقه تروریستی مجاهدین خلق در کنفرانسی که به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، در اورسوراواز فرانسه ترتیب داده بود، در دفاع از حقوق زنان سخن گفت. وی عنوان کرد که این روز نابرابری و ستم و خشونت علیه زنان را گوشزد می کند. بزرگداشت روز زن و سخن از حقوق آنها توسط مریم رجوی در حالی است که وی متهم به نقض گسترده حقوق زنان عضو فرقه تروریستی مجاهدین خلق است. حدود هزار تن از اعضای این فرقه در عراق را زنان تشکیل می دهند.آنها بعد از انتقال از پادگان اشرف هم اکنون در کمپ لیبرتی به سر می برند. در طول 27 سال سکونت در پادگان اشرف، مریم رجوی و دیگر عوامل فرقه ساده ترین حقوق اولیه آنها را نایده گرفتند. شاید تصورش دشوار باشد اما واقعیت این است که زنان عضو فرقه مجاهدین خلق حق ازدواج ندارند. آنها اگر هم ازدواج کرده باشند می‌بایست از همسرانشان طلاق بگیرند. اعتقاد رهبر فرقه بر این است که عشق زنان به همسرانشان سبب ایجاد حائل بین عشق آنها به فرقه و رهبر فرقه خواهد شد و زنان را از انجام وظایفشان در برابر فرقه و رهبران آن باز می‌دارد. در تشکیلات فرقه رجوی عشق و علاقه، تنها در رابطه فرد با فرقه و رهبران آن معنا پیدا می‌کند، لذا زنان عضو فرقه باید تنها به رهبری آن عشق بورزند. این نشانه فداکاری و اثبات علاقه مندی به فرقه ارزیابی می‌شود. دیده بان حقوق بشر در گزارشی که در مارس 2005 میلادی منتشر کرد به این موضوع پرداخته است. در این گزارش که با نام «خروج ممنوع» منتشر شد با اشاره به دیکتاتوری شدید مسعود و مریم رجوی آمده است: مراحل مختلف انقلاب ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق عبارت بودند از طلاق‌های اجباری افراد مزدوج، نگارش مرتب گزارش‌های خود انتقادی، چشم پوشی از تمایلات جنسی و فداکاری جسمی و روحی مطلق برای رهبری. همانطور که در گزارش دیده بان حقوق بشر ذکر شده، طلاق اجباری افراد مزدوج یکی از مراحل مختلف انقلاب ایدئولوژیک فرقه بوده و هیچ گریزی در انجام آن نیست. البته این قانون شامل شخص مسعود و مریم رجوی نمی‌شود و تنها این دو بودند که می‌توانستند با هم ازدواج کنند. این در حالی است که بند ج ماده پنجم میثاق بین‌المللی حذف تمام اشکال تبعیض نژادی مصوبه 21 دسامبر 1965 حق ازدواج و انتخاب همسر را از حقوق بنیادی هر زن برمی‌شمارد. موسسه تحقیقات دفاعی ملی آمریکا (رند) نیز در گزارش خود راجع به فرقه مجاهدین بر این واقعیت صحه می‌گذارد که زنان عضو در عراق باید زندگی تجرد را بر می‌گزیدند. در گزارش این موسسه آمده است: به عنوان بخشی از انقلاب ایدئولوژیک، طلاق‌های اجباری و تجرد از جانب رجوی‌ها جبرا اعمال شده است. طلاق اجباری زوج‌ها را موظف ساخت تا حلقه‌های ازدواج خود را در یک کاسه انداخته و عواطف خود نسبت به یکدیگر را محکوم کنند. حق ازدواج و تشکیل خانواده از ساده‌ترین حقوق اولیه و بنیادین هر فرد است. این حق مانند حقوق اولیه دیگری نظیر داشتن شغل و انتخاب محل زندگی سلب نشدنی است و هیچ کس نمی‌تواند این حق را از دیگری سلب کند، اما زنان عضو فرقه در عراق از این حق بنیادی محرومند. قسمت هولناک موضوع اینجاست که فرقه به ممنوعیت ازدواج برای زنان عضو قناعت نمی‌کرد. این فرقه برای از بین بردن هر گونه عطوفت مادری و یا بازگشت احتمالی زنان به شرایط قبل، در سال‌های استقرار در پادگان اشرف، طی یک سناریوی خوفناک ضد بشری طرح عقیم کردن زنان را پیاده کرد. بتول (نسرین) سلطانی (43ساله) یکی از جداشدگان فرقه که 20 سال سابقه همکاری و عضویت در سازمان را دارد، از جمله قربانیانی است که در دوران عضویت در فرقه از همسرش طلاق گرفته و کودکش را رها کرد و تا رده تشکیلاتی شورای رهبری آن ارتقاء یافت. وی در گفتگوی مطبوعاتی خود در پاریس در 19 ژوئن 2010 در این خصوص می‌گوید: در یکی از نشست‌های شورای رهبری سازمان به نفیسه بادامچی (تنها دکتری که در رده شورای رهبری عضویت داشت)، توسط مسعود رجوی ابلاغ شد که اولین و مهمترین مسئولیت او برداشتن رحم زنان است و بابت بالا رفتن آمار این زنان از شخص مسعود (رجوی) امتیاز می‌گرفت. در سازمان به جراحی رحم بالا رفتن از قله اطلاق می‌شود. مثلاً در جلسات سازمان مسعود و مریم از نفیسه بادامچی سوال می‌کردند تاکنون چند زن به نوک قله رسیده؟ و چند زن در نوبت هستند؟ به گفته این عضو جدا شده از فرقه مجاهدین خلق تا زمانی که وی در فرقه حضور داشته است (18اکتبر 2008) بیش از 150 نفر از خانم‌ها تحت عمل جراحی عقیم سازی قرار گرفته بودند. به طلاق اجباری زنان متاهل، وادار کردن آنها به زندگی تجرد و کنترل جنسی آنها، باید جنایت جدا کردن کودکان از مادرانشان را نیز اضافه کرد. بر اساس آمار 70 درصد از زنان عضو مجاهدین خلق در عراق مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده‌اند و در مجموع 10 درصد از زنان فرقه که متاهل بوده‌اند دارای فرزند هستند. با این حال این زنان متاهل از دیدن و سرپرستی کودکانشان محرومند. در گزارش اداره امنیت فدرال آلمان آمده است: کودکان خردسال اعضایی که در سازمان مشغول فعالیت بودند در «خانه‌های کودکی» که سازمان ایجاد کرده بود، درکشورهای غربی و همچنین شهر کلن اسکان داده شدند. این بچه‌ها از والدین خود جدا شده تا با تربیت مجاهدین جهت جنگجویی و نبرد در ارتش آزادی بخش آماده شوند. این در شرایطی است که قوانین حقوق بشری و کنوانسیون‌های مربوطه داشتن حضانت کودکان را برای والدین خصوصاً زنان یک حق طبیعی می‌دانند. مریم رجوی به عنوان رهبر فرقه مجاهدین خلق نقش مهمی در نقض گسترده حقوق زنان عضو مجاهدین خلق داشته و دارد. وی باید پاسخگوی اقدامات خود در این خصوص باشد. سخن گفتن از حقوق زنان با اهداف سیاسی و در راستای نمایش ها و ژست های دموکراتیک نمی تواند از بار مسئولیت وی در قبال این جنایات صورت گرفته بکاهد.