فرزند دلبندمان خلیل جان امیدواریم که حال شما خوب باشد. چندین سال است که شما را ندیده ایم و شما هم کاملا ما را فراموش کرده اید. تا به حال نه نامه ای برای ما ارسال کرده اید و نه تماسی با ما گرفته اید. ما نگران احوال شما هستیم.شماره تلفنی از شما نداریم که با شما در تماس باشیم.
واقعا شما در کجا زندگی می کنید که حتی یک تماس تلفنی نمی توانید با خانواده خود داشته باشید. خبردار شدیم شما را از پادگان اشرف به کمپ موقت (لیبرتی) منتقل کرده اند از چاله در آمدی افتادی توی چاه. واقعا زندگی تو بایستی به این شکل به پایان برسد؟!
تو که آدم عاقلی بودی چگونه فریب این ها را خوردی. در جایی گیر کردی که نه راه پیش داری و نه راه پس. می دانم جوابی که می خواهی بدهی این است که می خواهیم مردم ایران را آزاد کنیم. خلیل جان مردم ایران نیازی ندارند که شما آزادشان کنید. مردم ایران دارند زندگی خودشان را می کنند و آن رهبرانی که تو و امثال تو دارید برای آنها بردگی می کنید جایگاه و پایگاهی در ایران ندارند.
حال مردم ایران از این ها به هم می خورد. تنها فقط سر شما کلاه رفته فقط از شما دارند سوء استفاده می کنند. کمی به خودت بیا و یک خانواده را از نگرانی نجات بده. اجازه نده دیگران برای تو تصمیم بگیرند. آینده خودت را رقم بزن و خودت را نجات بده. ما برای دیدار با تو لحظه شماری می کنیم امیدواریم در آینده نزدیک خودت را نجات دهی و دیدار ما تازه گردد به امید آن روز.
قربانت. خانواده ات.