خانم ها و آقایان، نمایند گان محترم پالمان اروپا، اینجانب ادوارد ترمادو یکی از شهروندان ایرانی مسیحی هستم که در دوران جنگ هشت ساله بین ایران وعراق مدت نه سال در اسارت نیروهای عراقی در کمپ های مختلف اسیران جنگی ایرانی درعراق بوده ام، اما متاسفانه پس از پایان جنگ از بازگشت به کشورم امتناع نموده و برای مبارزه با حکومت ایران به سازمان مجاهدین پیوستم، با آرزوی اینکه سازمان مجاهدین می تواند مردم ایران را برای رسیدن به آزادی و دمکراسی نمایندگی کند، اما متآسفانه در تشکیلات مجاهدین پس از مدت کوتاهی وابستگی سازمان به دستگاهای امنیتی صدام برایم مشخص شد و وجود دیکتاتوری در سازمان بارز گشت، سالها برای خروج از تشکیلات فرقه گرایانه مجاهدین تلاش نمودم اما به دلیل مسیحی بودن که خود برای سازمان به عنوان یک تبلیغ بود موفق نشدم، پس از دوازده سال تلاش و تقلا برای خروج، سازمان مجاهدین زمانی تن به پذیرش خروج داد که اوضاع داخلی عراق در حال از هم پاشیدن بود، یعنی در سال ۲۰۰۱ که آنهم به جای آزاد کردن مرا همراه تعداد دیگری از اعضای معترض تحویل زندان ابوغریب دادند که شرح این زندان بد نام برایتان روشن است.
نمایندگان محترم
از اینکه پس از سالها توافقی میان کشورم ایران از یک سو وجهان غرب از سوی دیگر بر سر موضوع هسته ای ایران حاصل شده به عنوان یک ایرانی بسیار خوشحال هستم، بی شک این توافق حاصل تلاش های فراوانی از سوی تمامی طرفین بوجود آمده و اطمینان دارم که در آینده نزدیک به درد و رنج مردم ایران که سالها به دلیل تحریمهای کمر شکن بین المللی زیر فشار هستند پایان خواهد داد.
بی شک ایران یکی از کشورهای بزرگ و مهم در جهان و در خاورمیانه می باشد که دارای اهمیت خاصی است، چه از نظر منابع طبیعی و چه از نظر توانمندی در منطقه و چه از نظر جغرافیائی، و همچنین نمی توان نقش این کشور بزرگ و مهم را چه در منطقه و چه در جهان نادیده گرفت، توافق حاصل شده میان ایران و نمایندگان کشورهای غربی چشم و دل مردم ایران را شاد کرده و امیدها برای تحقق قدم های بعدی در روح و روان مردم شعله ور گشته، اما متآسفانه در این شرایط حساس و تاریخی عناصر نامطلوبی مانند مجاهدین که در حاشیه می باشند تمام تلاش خود را بکار گرفته اند تا مانع پیوستن ایران به جامعه جهانی شوند، نمونه آن را خود در بساط شیادی که یک هفته قبل از شروع مذاکرات اخیر توسط آقای مهدی ابریشمچی در برابر تمام مردم جهان به نمایش در آمد شاهد بودید که چگونه با تلاش مذبوحانه و اخبار کاذب تلاش می کرد تا دنیا را متقاعد کند که ایران در حال ساخت سایت اتمی دیگری در مبارکه اصفهان است، اما خوشبختانه هیچ مقامی از هیچ کشوری در برابر دروغپردازی های آنان واکنشی نشان نداد.
خانم ها و آقایان:
سازمان مجاهدین در جبهه دیگری نیز در تلاش است تا با بهانه های واهی اعضای خود را یا درعراقی که خودشان می دانند برایشان ناامن است نگهدارند یا تمامی آنان را به کام مرگ بکشاند، سران سازمان مجاهدین اعضای خود درعراق ودرکمپ لیبرتی را وادار به اعتصاب غذای اجباری نموده که به گزارش سایت های خودشان ۸۶ روز از این اعتصاب غذا می گذرد و تعدادی از آنان در حال از بین رفتن می باشند، آیا سران سازمان که در اروپا از تمامی امکانات برخوردار هستند قادر نیستند به افراد خود درعراق فرمان شکستن اعتصاب غذا دهند تا از مرگ آنان جلوگیری کنند؟
البته که این توانائی را دارند اما از آنجا که برای سران سازمان تنها و تنها در مقطع امروزی مهمترین مسئله تبلیغات برای بقای تشکیلات خود می باشد از صادر کردن چنین فرمانی بطور آگاهانه خودداری میکنند، لذا بایستی در برابر شما نمایندگان محترم تآکید کرد که مرگ هر یک از افرادی که به دلیل اعتصاب غذا در لیبرتی از بین بروند مستقیمآ بر عهده سران سازمان مجاهدین می باشد و بایستی دربرابر مردم جهان و خصوصآ مردم ایران پاسخگو باشند.
سازمان مجاهدین برای جلوگیری از خروج افراد در بند گرفتار شده از اردوگاه لیبرتی به هر ترفند غیر انسانی دست می زند، منجمله با بهانه مفقود شدن ۷ تن از اعضای خود درعراق که به همین دلیل اعتصاب غذای اجباری در کمپ لیبرتی را به افراد به بند کشیده شده تحمیل نموده، لذا در این مقطع حساس لازم است که نمایندگان محترم پارلمان اروپا در اقدامی انسانی برای پایان دادن به اعتصاب غذا در اردوگاه لیبرتی وهمچنین برای جلوگیری از سنگ اندازی های سازمان مجاهدین در راه خروج افراد از عراق سازمان مزبور را زیر فشار دیپلماسی خود قرار داده تا هم به اعتصاب غذای بی محتوا در لیبرتی پایان دهند و هم اینکه برای خروج افراد مستقر در لیبرتی با نهادهای بین المللی همکاری های لازم را انجام دهند، با تشکر.