بعد از گذشت 108 روز از اعتصاب غذای مسخره رجوی ها در لیبرتی و دیگر کشورها مریم قجر مجبور شد بدون اینکه به دستاوردی برسد در یک اقدام فریبکارانه به بهانه پیگیری دادگاه اسپانیا در مورد آقای فالح فیاض آنرا یک پیروزی اعلام کرده و به تمام اعتصابیون!! پیام داد که به اعتصاب خود پایان دهند.
ابتدا می خواهیم مروری به شروع این اعتصاب غذا در لیبرتی و دیگر کشورها بیندازیم که برای چه چیزی شروع شده و چرا به پایان رسید؟ و آیا سازمان به اهدافی که داشته رسیده است یا خیر؟
مریم در مراسم گرامیداشت کشته های اشرف به تاریخ 17 شهریور 92 چهار خواسته را برای جلوگیری از تکرار این کشتارها!! اعلام کرد. بعد از راه انداختن اعتصاب غذا در لیبرتی و دیگر کشورهای اروپایی روی این مسئله تاکید می کرد.
اول- 7 گروگان اشرفی می بایست هر چه سریعتر آزاد شده و بازگردند.
دوم- تا زمان انتقال کلیه مجاهدان اشرف و لیبرتی به اروپا یا آمریکا لازم است که نیروهای کلاه آبی ملل متحد در اشرف و لیبرتی مستقر شوند تا حداقل تضمین لازم برای حفاظت آنها را فراهم سازند.
سوم ـ اقدامهای ضروری برای تأمین امنیت آن نظیر برگردان تی‌وال‌ها، انتقال کلاه خودها، جلیقه‌های حفاظتی و تجهیزات پزشکی و گسترش مساحت این کمپ فوریت دارد.
چهارم- ضروری است یک کمیته حقیقت یاب بین المللی تشکیل شود و درباره قتل عام روز 10 شهریور تحقیقات بی طرفانه و همه جانبه‌یی به عمل آورد. چنین تحقیقی، اولین قدم برای جلوگیری از تکرار جنایت علیه بشریت است.
بعد از گذشت بیش ازصد روز از اعتصاب غذا آیا مریم قجر به خواسته هایی که تاکید زیادی در تمام مهمانی هایش در اروپا براه انداخته بود رسیده؟ باید گفت خیر.
بحث طولانی شدن اعتصاب غذا و مسخره بودن آن برای همه جهان و دولتها سبب شد تا مریم قجر که راه بازگشتی نداشت و به همین خاطر منتظر فرصتی بود که به نحوی این داستان را به پایان برساند. مسئله دادگاه اسپانیا که مشاور امنیت ملی عراق یعنی آقای فالح فیاض مفروض است که در قتل عامهای اشرف دست داشته است هنوز این مسئله شروع نشده و فقط یک سناریویی است که دادگاه اسپانیا باید در این باره تحقیق کند ولی مریم این موقعیت را بهترین شرایط برای پایان دادن به این اعتصاب غذا دید تا بتواند با فریبکاری هم افتضاح اعتصاب غذا راجمع کند و هم اعلام کند که به پیروزی بزرگی رسیده است.
اول اینکه دادگاه اسپانیا نمی تواند پیگیر مسئله اشرف باشد چرا که مراجع بین المللی معتبر دیگری وجود دارند.دوم اینکه قبلا هم دادگاه اسپانیا در مورد مقامات عراقی حکم های مسخره دیگری مبنی بر دستگیری افراد صادر کرده بود که البته فاقد اعتبار بود و این را سران فرقه بهتر از هر کسی می دانند. سوم اینکه چرا همیشه سران فرقه فقط آویزان دادگاه اسپانیا می شوند. این مسئله توسط فردی به نام خوان گارسه که یکی از اجیر شدگان فرقه می باشد این بازی مسخره را به راه انداخته تا مریم قجر بتواند از باتلاق اعتصاب غذا خودش را بیرون بکشاند.
اگر این را یک پیروزی!! برای سران فرقه بدانیم پس خواسته هایی که اعتصاب غذاکنندگان داشتند چه شد؟ مگر خواست اعتصابیون تشکیل دادگاه برای فالح فیاض بود یا آن چهار شرطی که مریم برای اعتصاب کنندگان مشخص کرده بود؟
آزادی 7 گروگان اشرفی و بحث امنیت افراد در لیبرتی و مسئله اعزام افراد به خارج از عراق چه شد؟ مریم که خودش را به کودنی می زند فکر می کند که با اعلام یک پیروزی و پخش مارش نظامی در تلویزیون خود می تواند دیگران را گول بزند و به افرادش روحیه بدهد. اولین نکته ای که به ذهن اعتصابیون!! در لیبرتی می زند پس از این همه خوابیدن و خوردن و جلوی دوربین عکس یادگاری گرفتن چه شد؟ آیا از ابتدا خواست ما این بود که فلان شخص به شکل مفروض در دادگاه اسپانیا محکوم شود؟
مریم قجر در ذهن پوکش فکر می کرد که با راه اندازی این اعتصاب غذا می تواند از غرب امتیاز بگیرد ولی وقتی با بی توجهی آنان مواجه شد مجبور شد دست به یک فریبکاری بزند وی در تمام سفرهای اروپایی از بلژیک و غیره همیشه از ایالات متحده و سازمان ملل شکوه و شکایت می کرد که چرا در مقابل این اعتصاب غذا سکوت کردند و به قولهایی که در مورد کمپ لیبرتی دادند توجه نمی کنند.
برای رجوی زن باره نیز اصلا جان هفت گروگان!! مهم نیست و به همین خاطر هم با خفت و خواری تن به این شکست داده و با دریدگی تمام سعی نمود روی این شکست را بپوشاند و آنرا یک پیروزی بزرگ برای سازمان معرفی کند!!
البته باید گفت عواقب این پیروزی پوشالی در دورن تشکیلات به شکل ریزش نیرو و برخوردهای فیزیکی در مناسبات نمود پیدا خواهد کرد و شاهد شتابی بسیار زیاد برای فروپاشی فرقه خواهیم بود.
مریم قجر، شکست خفت بار یا پیروزی پوشالی؟
