هیئت ویژه سازمان ملل برای همیاری در عراق – یونامی – با همکاری دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل در عراق گزارش نیمه اول سال ۲۰۱۳ – ژانویه تا ژوئن ۲۰۱۳ – را در روز ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ منتشر کردند. این گزارش به وضعیت حقوق بشر در عراق می پردازد و در قسمتی از آن به وضعیت ساکنان کمپ لیبرتی پرداخته شده. که من این قسمت را از متن انگلیسی آن عینا برای اطلاع افکار عمومی ترجمه کرده ام. متن انگلیسی نیز ضمیمه میباشد. لازم به ذکر میدانم که ترجمه و انتشار متن این گزارش به معنای تائید آن از طرف کمپین یا خود من نمیباشد.و فقط در راستای خبررسانی انتشار می یابد.
عاطفه اقبال – ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴
صفحه ۱۹ تا ۲۰ قسمت ۱۱٫۱
۲۰ ژانویه ۲۰۱۴
دیگر مسائل مربوط به حقوق بشر
گزارش در مورد کمپ اشرف و کمپ لیبرتی
بر اساس قرارداد امضا شده با دولت عراق در دسامبر ۲۰۱۱، ماموریت دیدار و پیگیری روزانه در کمپ لیبرتی جایی که بیش از ۳۰۰۰ تن از اعضای مجاهدین ساکن هستند، ادامه دارد.
(بعضی از دولتها بصورت رسمی آنرا – مجاهدین را – یک ارگانیزاسیون تروریستی می دانند)
روز ۹ فوریه و ۱۵ ژوئن کمپ لیبرتی مورد حمله موشکی قرار گرفت. در اولین حمله هشت تن از ساکنان کشته و بر اساس گفته کارکنان دولتی ۷۱ نفر زخمی شدند. بدنبال دومین حادثه دو نفر جانشان را از دست دادند. نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل بصورت علنی هر دو حمله را محکوم کرده و از دولت عراق خواستار اتخاذ اقدامات مناسب برای اطمینان از حفاظت و ایمنی ساکنان لیبرتی شد.
فردای حمله فوریه، رهبران کمپ اصرار در بازگشت به کمپ اشرف داشتند و اینکه به آنها ۱۷۰۰۰ دیوارهای بزرگ تی برای تمام بلوک ها و وسائل حفاظت شخصی برای هر نفر از ساکنان، و همچنین ۳۸۰ بانکر داده شود. – اضافه بر ۱۲۰ بانکری که در کمپ وجود دارد.
در انتهای تاریخ مشخص شده، دولت عراق ۲۹۶ بانکر و ۵۹۱ عدد از دیوارهای کوچک تی را به آنها – مجاهدین – داد اما مسئولان ساکنان لیبرتی آنها را رد کردند و خواستار بازگشت به کمپ اشرف شدند. همچنین آنها خواستار دیوارهای بزرگ تی و وسائل حفاظت شخصی شدند. کمیساریای عالی پناهندگان مسئولیت تعیین هویت ساکنان را با هدف نیاز بین المللی حفاظت و راه حل دراز مدت برای ساکنان کمپ لیبرتی ادامه داد. تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳، ۱۶۰۴ نفر تعیین هویت شدند بعنوان کسانی که نیاز به حفاظت بین المللی دارند. با اینحال تلاشهای کمیساریای عالی پناهندگان برای پیدا کردن راه حلی دراز مدت برای ساکنان لیبرتی بر اثر عدم همکاری ساکنان مختل شد. بعنوان مثال: بایکوت کردن مصاحبه با کمیساریای عالی پناهندگان
در ماه مارس دولت آلبانی ۲۱۰ نفر را برای بازاسکان پذیرفت. با اینحال مجاهدین نپذیرفتند آنهایی که توسط دولت آلبانی پذیرفته شده بودند، به آنجا منتقل شوند و اصرار داشتند که باید نامهای انتقال شوندگان توسط مجاهدین تعیین شود. برای همین در آخر ماه ژوئن، کمیساریا فقط توانسته بود ۷۱ نفر را بازاسکان دهد. در زمانی که این گزارش را می نویسیم در حال آماده کردن اولین گروه برای انتقال هستیم. همینطور در ماه آوریل، دولت آلمان تصمیم به پذیرش ۱۰۰ نفر از ساکنان لیبرتی گرفت اما تا زمان نوشتن این گزارش، آمادگی های اولیه به کندی پیش میرود تا اولین گروه را در ماه ژوئیه منتقل کنیم.
یونامی در رابطه با نقض حقوق بشردر کمپ لیبرتی توسط مسئولین مجاهدین نگران است. این اتهام ها توسط ناظران سازمان ملل در جریان مصاحبه های انجام شده با ساکنان مطرح شده. توسط مردی مسن که کمپ لیبرتی را ترک کرده. همچنین در تعدادی گفتگوهای خصوصی با ساکنان فعلی کمپ لیبرتی. با وجود اینکه مسئولین کمپ سعی دارند مانع چنین گفتگوهایی بشوند. مجاهدین که یک ساختار سلسه مراتب و اتوریتر دارند، محدودیت های سختی روی حقوق ساکنان اعمال میکنند: مثل حق آزادی رفت و آمد در داخل کمپ و حق ترک کردن ارگانیزاسیون. و حق ارتباط آزاد. محدودیت ارتباط با اعضای خانواده – حتی در رابطه با خانواده هایی که با هم در کمپ لیبرتی ساکن هستند – دسترسی به ارتباطات عمومی و پایه ای و دسترسی به مراقبت های پزشکی و درمان.