در یک کر هماهنگ توسط شبکه های خارجه نشین ضد انقلاب و فرقه رجوی در مورد درگیری زندانیان بند 350 زندان اوین به آه و ناله پرداخته و عنوان نمودند که حقوق زندانیان از بین رفته و تعدادی هم مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
چرا وقتی یک بازرسی معمولی که همیشه در زندان یک روال عادی بوده این گونه سر و صدا به پا می کند و خبر یک خبرگزاری های خارجی شده و عنوان می شود که حقوق بشر در ایران رعایت نمی شود.
نکاتی که در این اطلاعیه ها در مورد زندانیان اوین وجود دارد به محض بوجود آمدن درگیری که توسط تعدادی از زندانیان هدایت می شد سریعا این خبر به همراه نامه آنان و اسامی شان در شبکه های ضد انقلاب انعکاس یافته و عنوان شد که خانواده های آنان جلوی اوین درگیر شدند و….
در این میان سران فرقه نیز از فرصت استفاده کرده و با تولید کردن اطلاعیه های سریالی مبنی بر اینکه این زندانیان از هواداران فرقه بوده خودی نشان دهد در حالی که نامه انعکاس یافته زندانیان خبری از هوادارای از فرقه نبوده است.
بعد از شکست سران فرقه در مورد مذاکرات هسته ای به مسئله حقوق بشر در داخل ایران روی آورده و سعی می کنند که چهره ایران را در نزد مجامع بین المللی خراب کنند و سردمدار این قضیه هم سازمان می باشد. ولی چیزی که در این میان واضح می باشد وسایلی است که زندانیان به همراه خود داشتند و این وسایل شامل تلفن همراه و تبلت و سیم کارت و… که البته وجود این وسایل می تواند بیانگر خیلی از مسائل باشد که زندانیان از آزادی کامل برخوردار می باشند و این وسایل ارتباطی در اختیارشان می باشد ولی سران فرقه روی این قسمت قضیه نرفته و با دریدگی خاص خود عنوان می کنند که زندانیان در شرایط قرون وسطی بسر می برنند.
البته این دریدگی چیزی جدیدی نیست و باید گفت اگر رجوی ها دم از حقوق زندانیان می زند بهتر است تعریفی از زندانهای خود بکند و اینکه چگونه افراد خود را تحت شدیدترین شکنجه ها قرار می داده و حتی تعدادی را هم زیر شکنجه کشت.
اصلا مسئله رجوی های فریبکار مسئله زندانی نیست بلکه وی فقط می خواهد که خودش را مطرح کرده و اعلام کند که هنوز در داخل ایران فعال می باشد.
رجوی ها سعی دارند این مسئله را به سرنگونی حکومت نسبت داده و عنوان می کند که بخاطر رشد فزاینده اعتراضات ضد حکومتی، مجبور شدند که زندانیان را تحت فشار قرار دهند ادعایی که هر مرغ پخته ای را به خنده وا می دارد. دستگاه دروغ پرداز رجوی در همین راستا با ردیف کردن یک مشت اطلاعیه های دروغین به نام دانشجویان و یا زندانیان سیاسی گوهر دشت و چرندیاتی از این قیبل به این مسئله دامن بزند.
اگر مریم قجر دلش برای زندانیان و حقوق شان می سوزد چرا افراد خود را زندانی کرده و تحت شدیدترین شکنجه ها قرار می داده است؟
چرا سران فرقه اجازه ملاقات به خانواده ها بعد از چند سال را نمی دهد البته باید گفت که تشکیلات رجوی خود بزرگترین و مخوف ترین زندان حاضر می باشد.
تمام این جوسازی ها و بزرگ نمایی فرقه در مورد ایران فریبی بیش نیست و سران فرقه سعی دارند با این دروغها خودشان را زنده نگهداشته و به نیروهای وارفته خود در لیبرتی روحیه بدهند.
دفاع از حقوق زندانیان و وضعیت حقوق بشر در ایران برای کسانی که خودشان ناقصان اصلی این مسئله می باشند فقط به درد غربی ها می خورد که اکنون سعی دارند این خط را ادامه دهند.
هادی شبانی