دیروز اطلاعیه منتشر شده از طرف شورای ملی مقاومت مجاهدین را در رابطه با ایرج مصداقی خواندم و بخود گفتم: وای اگر از پی امروز بود فردایی!؟
من هنوز فرصت نکرده ام سئوالات مطرح شده در نوشته بلند ایرج مصداقی را بصورت کامل بخوانم. اما با نگاهی گذرا به کل مطلب میدانم که این نوشته شامل مجموعه سئوالاتی است که در واقع حتی بسیاری از اطرافیان و هواداران مجاهدین آنها را در محافل خود پچ پچ و زمزمه می کنند. ولی بعضی با گفتن انشاء الله گربه است تا بحال سعی کرده اند این ابهامات را برای خود و دیگران توجیه و قابل هضم کنند! نوشته ی سال گذشته ایرج مصداقی تحت عنوان گزارش ۹۲ نیز در همین روال، مجموعه این سئوالات را رقم میزد. اما با گذشت یکسال دیدیم که هر آنچه انتظار پاسخگویی منطقی از طرف مجاهدین می رفت نه تنها نقش برآب شد بلکه با به میدان آوردن خطی، اسامی مستعار یا هواداران دست چندم مجاهدین با فحاشی های آن چنانی، طرح تخریب و ترور شخصیت مصداقی همچنین که دیگر منتقدین جای پاسخگویی به سئوالات را گرفت. و نشان داد که در رابطه با مجاهدین آنچه البته به جایی نرسد فریاد آنهم از نوع اعتراضی و انتقادی اش می باشد. در واقع در تاریخ پاسخگویی های مجاهدین نمونه ای سراغ نداریم که بصورت منطقی و مودب بدون هدف ترور شخصیت نویسنده و منتقد دست به قلم برده باشند. در سال ۶۳- ۶۴ مسعود رجوی معتقد بود که سازمان یکی از بزرگترین نبردهای سیاسی خود را در زمین زدن نیروهای چپ و شخصیت های منفرد و مستقل با افشای ماهیت آنها پیش برده و آنها را بصورت تاریخی سوزانده است.
در واقع مجاهدین در این رابطه متوهم بودند که با سوزاندن ریشه مخالفت ها و انتقادها در رابطه با انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین در آن مقطع دیگر کسی جرات انتقاد از عملکردهای بعدی این سازمان را نخواهد داشت و لاجرم دست آنها در بکار گیری هر گونه استراتژی و تاکتیکی باز خواهد بود. موج کنونی مخالفت، انتقاد و ریزش نیرو در چند سال اخیر که مشخصا بعد از وضعیت بغرنج ساکنان اشرف و لیبرتی در عراق جنگ زده آغاز شد. برای مجاهدین غیرقابل باور بود. مجاهدینی که فکر میکردند با پراکندن جو رعب و وحشت در به میدان آوردن اعضایشان بر علیه خانواده های خود خواهند توانست دیگران را از این شرایط بترسانند و آنها را از مخالفت برحذر دارند. اعضای مجاهدی که ابا نداشتند با پشتوانه آموزشهای ایدئولوژیک سی ساله که بصورت مستقیم از مسعود رجوی دریافت کرده و خانواده خود را ” دشمن” و ” خانواده الدنگ” میدانستند! بصورت آنهاچنگ بکشند و آنها را فاحشه، شکنجه گر، مزدور دشمن، اطلاعاتی، و …. بنامند تا بلکه بتوانند با شیوه های اشرف نشانی آنها را از میدان نه تنها خارج کرده تا بلکه دیگر خانواده ها را نیز از پیوستن به چنین اعتراضی در رابطه با گوشت دم توپ بودن عزیزانشان در جهنم عراق بترسانند.
نوشته اخیر مصداقی با عنوان گزارش ۹۳ که تکمیل همان نوشته سال گذشته وی می باشد مجموعه ای از این سئوالات و انتقادات است که با صراحت مطرح شده و خواستار پاسخگویی است. این انتظار پاسخگویی فقط از طرف مصداقی نیست بلکه از طرف تک تک کسانی است که این مسائل را یا خود تجربه کرده و یا از این و آن شنیده اند. اما تعجب در اینجا است که کمیسیون امنیت شورای ملی مقاومت مجاهدین که بلافاصله تمامی این گزارش ۲۰۷ صفحه ای را در فرصتی کوتاه خوانده و فقط به یک قسمت آن در مورد مسعود دلیلی پاسخی آنهم سراسر دشنام داده! به چه دلیل موارد دیگر این گزارش را مسکوت گذاشته است!؟
مجاهدین در این اطلاعیه به تناقضات نوشته ایرج مصداقی در مورد مسعود دلیلی پرداخته اند. سئوال این است، بر فرض اینکه سخن مجاهدین در این رابطه درست و این تناقضات واقعی باشند! آیا در اینصورت باید نتیجه گرفت که در انتقادات و سئوالات ۲۰۷ صفحه ای ایرج مصداقی هیچ تناقض دیگری وجود ندارد و تمامی آنها را مجاهدین قبول دارند و برای همین است که به آن پاسخی نداده اند!؟ این نتیجه منطقی اطلاعیه شورای ملی مقاومت مجاهدین در رابط با این نوشته می باشد. وگرنه چگونه است که مجاهدین فقط یک قسمت از این گزارش را گرفته و به آن پاسخ داده و بقیه را به سکوت برگزار کرده اند!؟ اینها سئوالاتی است که اینک بر روی میز مجاهدین قرار دارد. سئوالاتی که ناچارا باید به آنها روزی پاسخ دهند وگرنه باز شدن رشته این کلاف، معلوم نیست به کجا راه ببرد!
عاطفه اقبال