خانم مریم رجوى رئیس جمهور خود خوانده و مادام العمرِ مختص مجاهدین، چندى پیش بعد از انتخاب آقاى حیدرالعبادى به عنوان نخست وزیر جدید عراق، در یک جلسه خود ساخته به اسم “اولین سالگرد قتل عام ساکنان اشرف، خاورمیانه در بحران، تهدیدها و راه حل ها ” داد سخن میراند، گفت که با کنار رفتن نوری المالکى، رژیم ایران در عراق خلع ید شده و بازگشت این رژیم به تعادل قوای قبل، غیر ممکن است و مجاهدین خلق شکوفا و پا بر جا مانده و میمانند.
اولاً، باید به این خانم گفت، چنین حرافه سرایى چه از زبان شوهر مفقود شده ات و چه از زبان خودت در سرفصل هاى مختلف شنیده شده و وعده هاى سرنگونى را به خورد افراد در زنجیر تشکیلاتت داده اید و آنها را سر گرم کرده اید و هر بار هم عکس آن ثابت شده است و نه تنها رژیم جمهوری اسلامی سر پا مانده، بلکه این اشتباهات استراتژیک تو و شوهرت است که رژیم را تا حال سر پا نگه داشته و نسلی را در راستای منافع حقیر خودتان و بیگانه، سوزانده اید.
ثانیاً، هیچ معادله اى در عراق با کنار رفتن آقاى نوری المالکى و روى کار آمدن آقاى حیدرالعبادى در رابطه با سازمان مجاهدین و ساکنان لیبرتى، عوض نمیشود و تهدید همان است که بوده و شاید هم با توجه به تحولات امنیتى در عراق، شدت بیشترى به خود بگیرد و در این شرائط حساس، بجاى اینکه خانم فرنگ نشسته بفکر جابجایی ساکنان لیبرتى باشد، بر طبل ماندن در عراق میکوبد و همان سیاست قربانى کردن افراد بدبخت و اسیر در چنگال و چنبره خود را در پیش گرفته است.
ثالثاً، واقعیت این است که در صحنه سیاسى عراق هر چند که کش و قوس قدرت هست و کشورهاى همجوار هم هر کدام میخواهند هژمونى خود را بر آن کشور گسترش دهند، ولى با توجه به بافت اجتماعى جامعه عراق و ریشه هاى مذهبى آن، هیچ چشم اندازى براى ماندن مجاهدین در این کشور وجود ندارد و چشم امید بستن و اصرار رجوى بر ماندن در عراق، کار احمقانه و خود زنى سیاسى-انسانى است و رجوى هم خود بخوبى به این امر واقف است. اما چون خشت کج را از روز اول آمدن به عراق و هم دست شدن با دشمن ملت ایران و هم کارى با دستگاه دیکتاتورى صدام حسین، گذاشته است، به هیچ عنوان کیش شخصیت به او این اجازه را نمیدهد که به اشتباهش اقرار کند و سیاست خود را تغییر دهد. به همین دلیل میخواهد افراد تشکیلاتش را قربانى این اشتباه نادرست و نابخشودنى تاریخى خود کند لذا بر تمام دوستان جدا شده ام و آزاد اندیشان و آزادیخواهان کشورم است که به شدت بر این سیاست ماندن در عراق و به کشتن دادن افراد لیبرتى توسط رجوى، بتازند و خواهان باز اسکان افراد لیبرتى در کشور هاى اروپایى و امن شوند.
عبدالکریم ابراهیمی