هنوز دو سه ماهی از انتخاب آقای حیدر العبادی به عنوان نخست وزیر و فرد شماره یک عراق نگذشته که ایشون اولین سفر رسمی خود را به ایران انجام داد و با تمام مقامات و رهبر ایران نیز دیدار نمود.
در این ملاقات ها علاوه بر قول و همکاری رسمی دوجانبه در تمامی زمینه های اقتصادی و سیاسی و امنیتی در رابطه با پرونده فرقه تروریستی رجوی چنین اظهار نظر نمود:
“نخست وزیر عراق با اشاره به حضور وزرای دولت عراق در این سفر اظهار امیدواری کرد:افق های تازه ای در عرصه های مختلف میان دو کشور گشوده شود.
وی همچنین بر گسترش همکاریها میان جمهوری اسلامی ایران و عراق در عرصه های مختلف تاکید کرد.
نخست وزیر عراق همچنین با بیان اینکه دولت عراق می داند که اعضای گروه تروریستی مجاهدین در جنایت علیه مردم دو کشور دست داشته اند، گفت: مسئولیت نهاد ها و سازمان های بین المللی است که زمینه خروج آنها از عراق را فراهم کنند و دولت عراق در این زمینه اقدامات لازم را انجام خواهد داد و نخواهد گذاشت این افراد علیه جمهوری اسلامی ایران از خاک عراق اقدامی انجام دهند.”
صحبت ها و قول های نخست وزیر عراق، سفرش به ایران و حتی اقدامات آینده وی موضوع بغرنج و غیر قابل پیش بینی برای هیچ فرد سیاسی و آشنا به امور عراق و ایران در سال های اخیر نبود.
و بالاخص برای سرکرده گروه مجاهدین … ولی آنچه که باعث می شد در چند ماه اخیر رجوی و سران کودن او این موضوعات را نادیده بگیرند همان علت قدیمی است که سالهاست به بهانه های واهی فقط می خواهند در عراق مانده و با گروگان گرفتن اعضای موجود در کمپ وشیره مالیدن بر سر آنها فروپاشی تشکیلات و اضمحلال سازمان را کمی به تعویق بیندازند.
و آنچه در این میان به هیچ عنوان حائز اهمیت نیست و ارزشی ندارد. جان اعضای نگون بخت و وضعیت بحرانی خانواده های دردمند و چشم براه آنها می باشد.
آیا هم حزبی بودن آقای حیدرالعبادی و مالکی بر کسی پوشیده بود.
وآیا حکم رسمی عراق بر خروج سازمان مجاهدین لغو شده بود.
آیا درک وضعیت و شرایط حاد کشور عراق که جای ماندن نیست وهیچ گونه امنیتی ندارد بر کسی پوشیده است.
آیا دنیا هم به مانند گروه در غار رجوی فکرمی کند با جابجایی در یک حزب، حکومتی سرنگون شده و جشن های فرمالیستی می گیرند!
آیا سنگدلانه تر و بی رحمانه تر از این فرقه و سازمانی می تواند عمل کند که رهبرانش به ساحل امن پناه برده و در عوض جان اعضای خویش را این چنین باریچه مطامع خود کنند.
باز هم تیرهای فرقه تروریستی به سنگ خورد
و به احتمال زیاد از فردا دوباره القاب جنایتکار و خائن و…. شروع خواهد شد و سین چهل و سین صد آقای العبادی هم شروع خواهد شد.۱
۱٫(در زمان حکومت مالکی در دو دوره در درون تشکیلات رجوی طرح سرنگونی مالکی ریخته شده یکی از آن طرح ها می بایست چهل روزه انجام می شد – سرنگونی در چهل روزکه به اختصار گفته می شد سین چهل و یکی هم سرنگونی در صد روز = سین صد. مسئول پیشبرد این طرح را هم مسئول اول سازمان! صدیقه حسینی از طرف رجوی بعهده داشت و با بسیج شبانه روزی بدنبال جذب نیروهای اخلالگر در عراق و برپایی تظاهرات و سایر اقدامات ایذایی بودند…)
مریم سنجابی