هفته گذشته همزمان با روز جهانی حقوق بشر مریم قجر سرکرده مجاهدین بار دیگر پشت تریبون رفت و از تلاش برای اجرای حقوق بشر در ایران گفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مجاهدین”، ملکه ترور منافق چنان باد به غبغب انداخته بود و دم از دمکراسی و ارزشهای انسانی می‌زد که اگر کسی او و سبقه‌ی تاریک و سیاه خود و گروه متبوعش (مجاهدین) را نمیشناخت، گمان می‌برد که تنها تشکیلاتی که در جهان برای حقوق بشر فعالیت می‌کنند، همین مجاهدین رو سیاه و زبون هستند.
قجر در ادعایی مضحک مدعی شد “هیچ چیزی به نام حقوق‌بشر در ایران وجود ندارد” در جواب به وی به طرح چند سوال از وی بسنده می‌کنیم.
۱- کدام انقلاب است که در بدو تاسیس نظام مد نظر خود را به همه پرسی واگذارد و با تایید توده مردم بر سر کار آید؟
۲- کدام نظام در جهان است که در عمر سی و شش ساله خود به طور متوسط سالانه یک انتخابات آزاد همراه با شرکت اکثریت جامعه داشته باشد؟
۳- در کدام کشور جهان عالی رتبه‌ترین مقام سیاسی خود را خدمتگزار مردم معرفی کرده و در جهت رفاه حال مردم آسایش را از خود سلب نموده باشد؟
۴- آیا جمهوری اسلامی ایران به فریب خوردگان گروه مجاهدین که از گذشته خود ابراز ندامت و پشیمانی کردند، اجازه و حق زندگی همانند سایر شهروندان جامعه را نداد؟
۵- آیا در ایران مطبوعات منتقد دولت به صورت آزادانه فعالیت نمی‌کنند؟
۶- آیا همواره مردم و مسئولان کشوری به صورت مستقیم با هم تعامل ندارند و حرف خود را ولو انتقاد و مخالف نظر دیگری باشد، در محیط و فضایی صمیمی به اطلاع یکدیگر نمی‌رسانند؟
۷- آیا جز این است که آن دسته از زندانیانی که امنیت و آسایش مردم را به مخاطره ننداخته و تنها به جرم های شخصی و حقوقی در حال سپری نمودن دوران محکومیت خود در زندانها هستند،در مابقی دوران به بهانه‌های مختلف مورد عفو مسئولان مربوطه به دستور رهبری قرار می‌گیرند؟
۸- آیا زنان کشور در حساس ترین و مهمترین پست های کشور گماشته نشده‌اند؟
و بسیاری از سوالهایی از این قبیل که بی شک مریم قجر و دار و دسته‌اش جواب آن را خوب می‌دانند، لیکن خود را به جهالت زده و آن را منکر می‌شوند. در ادامه چند سوال هم از مجاهدین و سرکردگان آن در مورد رعایت حقوق بشر در تشکیلات شان داریم. هر چند که به سوالاتی که در مورد نقض حقوق بشر در قبال مردم ایران داشته‌اند، فعلا نمی‌پردازیم.
در کجای دنیا یک تشکیلات با ربودن مردم به بهانه‌های مختلف آنان را مجبور به حضور در مجموعه خود می‌کند؟! در کدام گروه اعضا را مجبور به گرفتن طلاق از همسران خود می‌کنند؟ آیا جدا کردن کودکان از والدین خود و بالعکس، اجحاف در حق آنان نیست؟ در آوردن رحم زنان و گرفتن حق طبیعی آنان در کدام مرام نامه بین المللی وجود دارد؟ تجاوز جنسی به زنان توسط سرکرده تشکیلات در کدام تشکیلات دمکراتی وجود دارد؟ به کارگیری زنان برای کارهای سخت و طاقت فرسا آیا مغایر با اصول انسانی نیست؟!؟
اجبار اعضا به پوشیدن لباس متحد الشکل، حذف های درون تشکیلاتی برای مخالفین با سرکرده، قطع دسترسی و تماس اعضا با دنیای بیرون، گرفتن حق مطالعه و تحقیق از اعضا، اجبار اعضا به حضور در نشست های طاقت فرسا، سلب حق تحصیل از اعضا و ….. آیا اینها نقض حقوق بشر نیست؟!؟