به دبیرکل ملل متحد و صلیب سرخ محترم جهانی
با احترام و آرزوی موفقیت برای آن دو مجمع حقوق بشری جهانی ما خانواده های تعدادی از اسرای جنگی در استان کرمانشاه هستیم.
به استحضار می رسانیم که یاد شدگان ذیل از پرسنل کادر ارتش ایران بودند که در سالهای اولیه جنگ 8 ساله ایران و عراق در جبهه های جنگ به اسارت ارتش عراق در آمدند و همگی دارای شماره ثبت شده صلیب سرخ جهانی بودند و تا سال 68 هم از کانال کمیته بین المللی صلیب سرخ با ما خانواده هایشان نامه نگاری داشتند. اما طبق اطلاع اسرای تبادل شده در سال 1368 ه ش صدام حسین دیکتاتور وقت عراق دریک اقدام غیرقانونی و برخلاف کنوانسیون ژنو در مورد اسرای جنگی آنها را در یک معامله غیرقانونی به تشکیلات تروریستی مجاهدین مستقر درعراق فروخت.
ازآنجایی که طبق قوانین ثابت صلیب سرخ هیچ طرفی درجنگ تا پایان جنگ و خارج از کنترل صلیب سرخ مجاز به آزادی و تعیین تکلیف هیچ زندانی جنگی نبوده اند اما طرف عراقی عده زیادی از اسرا را به تشکیلات رجوی تزریق کرد و از آنها سوء استفاده تروریستی نمود و همین عمل باعث شد این اسرا که فرزندان و یا پدران ما بودند فکر کنند تمامی پل های پشت سرشان به سمت خانواده و وطن شان خراب شده و از ترس مجازات بلاجبار در فرقه تروریستی رجوی زندانی وگروگان اجباری شوند.
اولا سوال ما این است که سازمان صلیب سرخ جهانی با چه مجوزی از دولت وقت عراق پذیرفت که دست به چنین کاری بزند؟ در ثانی وقتی تبادل اسرا صورت گرفت چرا صلیب سرخ در این زمینه اقدامی نکرد و خانواده را مطلع نساخت و چرا اکنون وقتی از طریق دفاتر آن سازمان در تهران و شهرستان های مربوطه در ایران پیگیری می کنیم و درخواست رسیدگی و حتی یک دقیقه ملاقات و یا رساندن یک نامه یا یک پیام و عکس و امثالهم می کنیم آنها می گویند هیچ چیز دست ما نیست و امریکا همه کاره است. واقعأ اگر اینگونه است پس فلسفه وجودی کنونی شما ملل متحد و صلیب سرخ چیست؟
علی الحال ما خانواده هااز شما درخواست عاجزانه داریم در این خصوص رسیدگی و ما را از طریق دفتر انجمن نجات تهران و استان کرمانشاه که صندوق پستی و آدرس اینترنتی آنها در اختیارتان است آگاه سازید.
با تشکرخانواده های
1- علی سپاه امیری
2-یحیی مرادپور
3-محسن حسن کاویار
4-غلامرضا شکری
5-علیرضا جعفری
6-مسیب رشیدی
7-نوروز درویشی
8-بابک طهماسبی
9-شهاب چنگایی
10-نادرالیاسی
11-علی اشرف ملکی
12-علیمراد لطفی
13-هوشنگ مرادی