در ابتدا لازم می دانیم تبریک صمیمانه خود را به قربانیان گرفتار در سازمان مجاهدین، اعضای جداشده از این سازمان و خانواده های آنها و فعالین حقوق بشر و سایر مخاطبین اعلام کنیم و خاطر نشان کنیم که راه اندازی سایت نجات یافتگان در آلبانی ـ انجمن آزادی محصول تلاش همه عزیزان مستقر در آلبانی و پشتیبانان آنها و خانواده ها می باشد و امیدواریم که این سایت بتواند مرجع مناسبی برای کمک به روند جدایی اعضای ناراضی سازمان مجاهدین در آلبانی و کمک به آنها باشد زیرا ما در شرایط بسیار بدی در آلبانی قرار داریم که بدون تردید باید اینجا بود تا شرایط ما را درک کرد.
البته طبعا شرایط ما در آلبانی، با شرایط اشرف و لیبرتی تفاوت دارد ولی ما هنوز در حصار دیوارهای فراوان قرار داریم و سازمان مجاهدین با در تنگنا قراردادن ما، و سایر افرادی که در معرض جدایی از سازمان در آلبانی می باشند از جهات مختلف فشار وارد می کند. از همین رو اعتقاد داریم و به همین دلیل شعار ” نگذارید در آلبانی قلعه اشرف ساخته شود ” را محور فعالیت های خود برای نجات قربانیان در البانی قرار داده ایم و در این راستا انتظار کمک از همه فعالین حقوق بشر و انجمن های مختلف و بویژه خانواده هایمان داریم. اگر حمایت حداقل خانواده های ما نبود راه اندازی مقدمات همین سایت و انجمن نیز میسر نبود.
اخبار دقیق ما در آلبانی حکایت از این دارد که سازمان مجاهدین خلق با بکارگیری انواع فشارهای روحی و روانی و اتخاذ شیوه های تهدید و سرکوب سعی دارد که اعضایی را که دیگر تمایلی به بودن در تشکیلات تروریستی آنها را ندارند بار دیگربه اسارت بگیرند و شرایطی مشابه اسارتگاه اشرف را برای آنها رقم بزنند و به همین دلیل افراد متخصص در سرکوب و شکنجه و زندانبانی را به آلبانی گسیل کرده است. حتما در چند روز گذشته اسامی تعدادی از فرماندهان امنیتی و اطلاعاتی و نظامی سازمان مجاهدین را در سایت های مختلف ملاحظه کرده اید که با اسم مستعار به آلبانی آمده اند و همین ها هستند که سرکوب اعضای جداشده در آلبانی را سازماندهی و تئوریزه می کنند. جای تاسف شدید برای افرادی چون عطایی ها، ابریشمچی ها، بزازی ها، عبدالوهاب فرجی ها و مرتضی اسماعیلیان ها هست که یک جو از غیرت مهدی افتخاری ها، مهرابی ها، یعقوبی ها، هادی افشار ها، مینا ربیعی ها و علی زرکش ها در وجود آنها نیست. یک موی ژولیده زنده یاد مهدی افتخاری که با دلی شکسته و قامتی استوار در بیابان های اشرف جلوی مسعود رجوی و انقلاب ایدئولوژیکش ایستاد و در یک مبارزه منفی تمام عیار با رجوی ها اعتراض خود را بیان کرد، به این سرکوبگران و چاپلوسان شرف دارد.
حتما کم و بیش مطلع هستید که یکی از روش های سازمان در آلبانی استخدام و دادن ماموریت به اعضای خود برای نفوذ در میان ما و سایر افراد ناراضی می باشد تا در جریان فعالیت های ما قرارگیرند و این شرایط را برای ما سخت تر کرده است. ما و سایر اعضای ناراضی سازمان تا کنون بارها با مقامات رسمی و کمیساریای عالی پناهندگان گفتگو داشته ایم و در نهایت آنها به اعضای جداشده می گویند درصورت تمایل برای خروج از کمپ می توانند آپارتمان اجاره کنند که به دلیل گرانی و مضیقه های مالی مقدور نیست.
سازمان مجاهدین خلق که در طی سالیان با بکارگیری شیوه های مغزشویی و شکنجه های روحی روانی در پادگان اشرف ما و سایر اعضای ناراضی را اسیر کرده بود و حتی مینیمم حقوق شهروندی و آزادیهای مندرج در منشور حقوق بشر را رعایت نمیکرد درخارج ازپادگان اشرف و لیبرتی هم دست از سر ما بر نمی دارد، ولی ما را باکی نیست و دیگر زیر بار ساختارفرقه گرایانه سازمان مجاهدین در آلبانی نخواهیم رفت. روشن است که وحشت رهبری مجاهدین خلق از حضور اعضای مجاهدین، چه ناراضی و جداشده و چه اعضای مایل به همکاری با این سازمان، در یک محیط آزاد برای چیست. چرا آقای مسعود رجوی و خانم مریم رجوی مرز سرخ طراحی و تبیین کرده اند؟
چرا رهبری مجاهدین خلق از انبوه پول های به یغما رفته از شرف و خون ما، بخش بسیار بسیار ناچیز آن را که برابر با هزینه لباس و لوازم آرایش خانم مریم رجوی در طول یکسال هم نیست برای مشکلات مالی پناهجویان مستقر در کمپ آلبانی نمی کند و افراد را رها نمی کند؟
بارها توسط رهبری سازمان و اطلاعیه های منتشر شده قید گردیده است که شمار زیادی از ساکنان لیبرتی از بیماریهای شدید و کهنه پزشکی رنج میبرند. پس چرا آنها را به آلبانی منتقل نمی کنید؟
چرا فرماندهان امنیتی و نظامی خود را با اسم مستعار به جای این بیماران به آلبانی منتقل می کنید؟
آقای رجوی و خانم رجوی! پس هدف شما فقط سرکوب افراد ناراضی و خواهان جدایی در آلبانی می باشد، وگرنه چه دلیلی دارد به جای بیماران متخصصین سرکوب و ترور و نشست های مغزشویی ” دیگ ” و “عملیات جاری” را به آلبانی فرستاده اید؟
آیا مسعود رجوی فکر میکند نسلی که جان، مال، وطن، زن، شوهر، فرزند و پدر و مادر و زندگی خود را دهه ها بخاطر آزادی رها کرد، دیگر تن به ذلت او خواهد داد؟
ما اعضای جداشده مستقر در آلبانی بعد از سالها تحمل رنج و اسارت و انواع تحقیرها و شکنجه های روانی و مغزشویی و متاسفانه عقب افتادگی های مفرط اجتماعی این بار که آزادی را در چشم انداز می بینیم، اراده کرده ایم که اسیر دجال بازی های رهبری مجاهدین بویژه فرستادگان مریم رجوی از فرانسه نشویم.
ما در این مورد و ضرورت جدی گرفتن ” نگذارید در آلبانی قلعه اشرف ساخته شود” باز سخن خواهیم گفت.
عضو تحریریه سایت نجات یافتگان در آلبانی ـ انجمن آزادی
مهدی افتخاری ـ فتح الله (نام اصلی نزد مدیر سایت محفوظ باشد)