درسال 1382 سران سازمان در یک لاف سیاسی عنوان کردند که درهای سازمان برای ملاقات به روی خانواده ها باز است. به دنبال این خبر تعداد زیادی از خانواده ها به جلوی درب قرارگاه اشرف جهت ملاقات مراجعه نمودند و سازمان نیز به اجبار با این امر موافقت نمود. در جریان ملاقات خانواده ها با نفرات اسیرکه بعد از سال ها محقق شد وبه مرور دروغ هایی که سال ها فرقه رجوی نسبت به اسیران اعمال کرده بود برملا شد وهمین امر موجب شد تعداد زیادی نفرات از سازمان جدا شده وفرار کنند، سران فرقه متوجه اشتباه بزرگ خود شدند وبه بهانه های مختلف با ملاقات خانواده ها مخالفت کردند. البته ریزش نفرات همچنان از سازمان ادامه داشت ولی سازمان با تمام توان از ملاقات خانواده ها جلوگیری می کرد. این جریان ادامه داشت تا سال 1388 که با اجازه دولت عراق تعدادی از خانواده ها توانستند به طور موقت جلوی درب وپشت سیم خاردار های قرارگاه اشرف تحصن کنند وخواهان ملاقات حضوری با عزیزانشان شوند. این حرکت بهانه ای شد که ازتمام ایران خانواده ها به تدریج به این گروه بپیوندند واین امر باعث شد که دور جدیدی از نفرات اسیر در فرقه رجوی از خیانت ها ودسیسه های پشت پرده این گروه تروریستی بیشتر آگاه شوند وبه شکل های مختلف خود را آزاد می کردند.
وحشت سران فرقه رجوی تا حدی بود که با تمام توان از روبرو شدن اسیران در زندان اشرف با خانواده ها جلوگیری می کردند وحتی اجازه نمی دادند که صدای خانواده ها به گوش عزیزانشان درداخل قرارگاه برسد ودرزمانی که به اوج ناتوانی ودرماندگی درمقابل مقاومت وپایداری خانواده ها رسیده بود تعدا محدودی از عوامل خائن خود را باز مجبور می کردند که به طرف خانواده ها سنگ پرتاب کنند وبا تیرکمان وقلاب سنگ خانواده ها را مجروح می کردند و با فحش های رکیک که شایسته خودشان بود با خانواده ها مقابله می کردند. ولی به لطف خداوند متعال، ضجه ها،گریه وناله خانواده ها قویتروتاثیرگذارتر بود و قرارگاه اشرف را به لرزه انداخت ودر نهایت با پافشاری ومقاومت همین خانواده ها بعد از حدود چهارسال تحصن در پشت درب ها وسیم خارداربا حداقل امکانات و وفشارهای بین المللی نسبت به حضور هزاران پدرومادر برادر خواهر، فرزند وهمسر، تاثیرخود راگذاشت باعث شد که دولت عراق نهایتاً گروه تروریستی فرقه رجوی را اخراج کند و در نهایت اشرف تخلیه شد. اشرفی که از سوی سران سازمان به عنوان حیثیت وناموس تشکیلات تلقی و یاد می شد وبارها وبارها مسعود رجوی خائن در پیامهای پشت پرده خود عنوان نموده بود کوه اگر بجنبد اشرف زجا نجنبد.ولی درنهایت مجبورشدند ناموسشان را ترک کنند واین بزرگ ترین ضربه 
ای بود که خانواده با همکاری نفرات جداشده بر پیکرۀ این فرقه دروغ پرداز وخیانت پیشه وارد نمود. بله فرقه رجوی باید از خانواده ها ازپدرومادر برادروخواهر وحشت داشته باشد در این سالها فرقه رجوی با تمام قدرت مقاومت نمود.
سران فرقه از هرحربه ای علیه خانواده استفاده نمودند. به دفعات تعدادی از اسیران را مجبور میکردند تا در سیمای ننگینش بیایند وبرعلیه خانواده ها موضع بگیرند تا شاید از این طریق بتوانند خانواده ها را از این حرکت دلسرد کنند. ولی زهی خیال باطل. خانواده ها مصمم تر وبا اراده پولادین استواروآگاه براین موضوع که سران تشکیلات به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی به ملاقات راضی نمی شود، ولی امیدوار ومصمم بودند.
بار دیگر بعد از حدود دوسال واندی کارشکنی سازمان که اجازه حضور خانواده ها پشت درب لیبرتی را نمی دادند، ولی با پافشاری و نامه نگاری مکرر به مسئولین دولت عراق و بامشکلات زیاد خانواده ها توانستند خود را به جلوی درب کمپ موقت لیبرتی رسانده وخواهان ملاقات با عزیزانشان شوند. خانواده هایی از استان های تهران، مازندران، خوزستان، خراسان شمالی و یزد موفق به حضور در جلوی کمپ لیبرتی شدند. دراین میان بعد از حضور این خانواده ها یک نفر به نام مسعود مشکاتیان از استان تهران بلافاصله بعد از چند روز خود را از حصارهای ذهنی وفکری سازمان آزاد نمود.
گرچه با کارشکنی ها و دروغ پردازی های فرقه، فعلا این روند متوقف شده است اما امید است خانواده ها با اراده پولادین خود وعشق سرشارشان نسبت به عزیزان دلدبنشان که پشت حصار فرقه ی دست ساز رجوی های خائن اسیر هستند، بتوانند مسیر را هموار کنند و حضوری پرشور در پشت دربهای کمپ لیبرتی برپاکنند. چرا که حضور خانواده ها مساویست با فروپاشی هرچه بیشتر تشکیلات پوسیده ی رجوی.
سران فرقه که وحشت سراپای وجودشان را گرفته بود، بر علیه خانواده ها موضع گرفتند ودست به دامان تنها حامی! خود یعنی امریکا شدند وداد وفریاد سر دادند که خانواده ها به ما حمله کرده اند و ما را محاصره کردند.به این ترتیب بازهم شانتاژ خبری ومظلوم نمایی درمجامع بین الملی را پیش گرفتند، همان کارهای تکراری که زمان تحصن خانواده ها درپشت دربها وسیم خاردارها ی اشرف انجام می دادند.
سران فرقه قصد دارند به هر شکلی عزیزانمان را درعراق نگه دارند تا با این بهانه طبق معمول درمجامع بین المللی از طریق همان نفرات به گدایی ومظلوم نمایی خود ادامه دهند. دراین راستا خانواده ها باید به حرکت و تلاش های پرشور خود ادامه دهند تا به زودی زود شاهد فروریختن تشکیلات جهنمی رجوی و رهایی عزیزان دلبندمان باشیم.
اکبرزاده