کانون آوا خواستار برچیدن پایگاه”اورسورواز” در فرانسه

پیشینه: در سال ۱۳۶۰ فرقه تروریستی مجاهدین رسماٌ جنگ کسب قدرت را در برابر رژیم ایران شروع نمود. این فرقه که در روند شکل گیری و سالهای اولیه پس از انقلاب ضد سلطنتی مردم ایران، به نوعی متحد و همکار رژیم اسلامی ایران بود، کم کم بر سر کسب قدرت با حکومت ایران اختلاف پیدا کرد که در نهایت، این روند منجر به آغاز درگیری های نظامی بین طرفین گردید.
مسعود رجوی سرکرده فرقه که مدعی بود زمامداری ایران باید به وی تحویل داده شود پس از شکست انواع ترفندهایش در بدست آوردن قدرت و حکومت در ایران، در سال ۱۳۶۰ فرمان جنگ مسلحانه را با حکومت ایران رسماٌ اعلام نمود.
در این ایام وی از ایران گریخت و به همراه کادرهای بلندپایه فرقه تحت امرش در کشور فرانسه مستقر گردید.
محل استقرار فرقه مجاهدین در فرانسه، شهر کوچک “اورسورواز” در استان سرژی پونتواز فرانسه در نزدیکی پاریس بود.
در سالهای آغازین نبردهای خونین فرقه مجاهدین با حکوت ایران که منجر به کشته شدن حدود ۱۷ هزارانسان بیگناه توسط این فرقه شد، این مکان مرکز اصلی فرماندهی عملیاتهای تروریستی فرقه مجاهدین بود. در این مکان عملیاتهای تروریستی فرقه طرح ریزی و فرماندهی میشد و همچنین فرقه از این مکان فعالیتهای سیاسی اش را در غرب برنامه ریزی و به اجرا در می آورد.
هر چند که در سالهای بعد مسعود رجوی رهبر تروریستهای مجاهدین مجبور به ترک فرانسه و اقامت گزیدن در عراق گردید اما این مکان همچنان نقشی اساسی را در فعالیتهای خرابکارانه فرقه ایفا مینمود.
در طول نزدیک به چهاردهه فعالیت تروریستی مجاهدین پس از انقلاب ضد سلطنتی ۱۳۵۷، دو پایگاه مرکز اصلی فرماندهی عملیات های تروریستی فرقه بوده است:
۱٫پایگاه اشرف واقع در استان دیالی عراق
۲٫ پایگاه “اورسورواز” واقع در شمال غربی پاریس
هرچند که در سال۱۳۶۵ مسعود رجوی خاک فرانسه را ترک نمود و در عراق و تحت حمایت دیکتاتور سابق عراق(صدام حسین) اقامت گزید و پایگاه اشرف در عراق مرکز اصلی فرماندهی عملیات خرابکارانه فرقه بود اما پادگان “اورسورواز” در فرانسه در طول این سالها نیز همچنان نقش مکمل خویش را ایفا می نمود.
پس از سقوط حکوت صدام حسین و ناپدید شدن مسعود رجوی سرکرده فرقه، فرار مریم رجوی همسر وی از عراق به فرانسه و بخصوص بعد از بسته شدن پایگاه اشرف، پادگان “اورسورواز” دگر بار نقش محوری خویش را بازیافته است.
علیرغم اینکه فرقه تروریستی مجاهدین سالیان متمادی در لیست سازمانهای تروریستی اتحادیه اروپا قرار داشت اما دولت فرانسه به انگیزه چانه زدن با رژیم ایران در تعاملات فی مابین، وجود تروریستهای مجاهدین را با بهانه رعایت آزادی و حقوق بشر تحمل می نمود.
اما اینک بعد از حملات تروریستی آدمخواران داعش در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵ در پاریس و کشته و مجروح شدن تعداد زیادی از شهروندان بیگناه فرانسوی، دولت فرانسه عزم جزم کرده است تا ریشه تروریسم را از خاک این کشور برکند. در همین رابطه سازمان مجاهدین خلق و مقر ان در “اورسورواز” در رصد دولت و سرویس امنیت فرانسه قرار گرفته است.
سازمان مجاهدین ارتباطات گسترده ای با گروه های تروریستی موجود در عراق وسوریه دارد که در رسانه های خود حتی با عکس از ملاقاتهای پی در پی مریم رجوی و رهبران این گروه ها منتشر می کند.[ii]
لازم به ذکرمی باشد که فعالین حقوق بشر و مدافعین آزادی سالیان سال به دلایل صدور فرمانهای ترور از این مقر و همچنین نقض حقوق اعضای فرقه خواستار تحت کنترل در آمدن پایگاه “اورسورواز” توسط دولت فرانسه بوده اند.
بنا بر شواهد و نیز افشای مناسبات درونی این تشکیلات ضدبشری توسط اعضای سابق این فرقه باکمال تأسف باید گفت که در درون این پایگاه رفتار بسیار وحشیانه و غیرانسانی با نیروهای تحت امر فرقه، توسط مسئولین ارشد آن صورت می پذیرد.
از آنجا که رده بالاترین فرد حاضر در این پایگاه خانم مریم قجرعضدانلو(رجوی) همسر مسعود رجوی میباشد، لذا مسئولیت مستقیم جنایات صورت گرفته در این پایگاه متوجه وی میباشد. فراموش نکنیم که اعضای خود این فرقه از مریم قجر به عنوان رهبر دوم فرقه و جانشین مسعود رجوی نیز یاد میکنند.
اما خوب است که نگاهی تیتر وار به وضعیت افراد اسیر در پایگاه “اورسورواز” بیندازیم و ببینیم موارد نقض وحشیانه حقوق بشر در این جنایتگاه چه میباشند:
۱ــ افراد حاضر در پادگان “اورسورواز” در فرانسه، صد درصد تحت کنترل کامل مریم عضدانلو قجر(رجوی) و فرماندهان ارشد حاضر در پادگان بوده و حق هیچ گونه تصمیم گیری و رفتار آزادانه فردی را نداشته و کاملاٌ تحت کنترل و مراقبت میباشند.
۲ــ افراد حاضر دراین پادگان، به هیچ عنوان حق خروج انفرادی از این پادگان را ندارند مگر در قالب تیمهای چند نفره و با دستور و اجازه مسئولین درجه اول پادگان.
۳ــ افراد اسیر فرقه در این مرکزجنایت، حق دسترسی به هیچ رسانه آزادی را ندارند جز دسترسی به تلویزیون اختصاصی مجاهدین و روزنامه مجاهد.
نکته: تیمهای سیاسی حاضر در این پادگان که مسائل و تحولات سیاسی را بررسی و تحلیل میکنند نیزدر قالب تیمهای چند نفره فقط حق دسترسی به شبکه های رادیو تلویزیونی و روزنامه ها و سایتهای اینترنتی خاصی را دارند که از قبل لیست آنها توسط مسئولین رده بالا تعیین شده است.
۴ــ افراد حاضر در این پادگان مثل سایر اعضای این فرقه در عراق، حق ازدواج، تماس با خانواده و بستگان خویش (که اگر عضو فرقه نباشند) را به هیچ وجه ندارند.
نکته:تنها فرد متأهل حاضر در این پادگان مریم قجر عضدانلو همسر مسعود رجوی سرکرده اصلی فرقه میباشد.
۵ــ هیچ مرد و زنی در این پادگان حق گفتگوی انفرادی با نفردیگری را در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی که مربوط به فرقه نمیباشد را ندارد.
۶ــ زنها و مردان حاضر در پادگان “اورسورواز” در فرانسه حق غذا خوردن بر سر یک میز مشترک با هم را ندارند.
۷ــ محلهای خواب و استراحت و استحمام و … مردان و زنان اسیر در پادگان، کاملاٌ از یکدیگر جدا بوده و هیچ جنس مخالفی حق ورود به مکان استقراری جنس مخالف را ندارد.
۸ــ داشتن روابط جنسی در پادگان کاملاٌ ممنوع میباشد و در صورت تخطی از این قانون، با نفر خاطی به شدت برخورد میشود. مگر اینکه این رابطه در خفای کامل و به درو از چشم دیگران صورت پذیرد که این نوع رابطه جنسی مخفی در پادگان بیشتر رایج میباشد.
۹ــ تمامی ۲۴ساعت شبانه روز افراد حاضر در پادگان “اورسورواز” برنامه ریزی شده و فرد باید در قالب این برنامه رفتار نمایند. هیچ گونه وقت آزاد و اختیاری برای این افراد در نظر گرفته نشده به گونه ای که فرد فرصت فکر کردن به چیز دیگری غیر از تشکیلات و ایدئولوژی فرقه را نداشته باشد.
۱۰ــ اسرای ذهنی فرقه تروریستی مجاهدین محصور در این مقر،اکثراٌ به دلیل انواع فشارهای روحی و روانی و جسمی وارد شده بر روی آنان توسط مسئولین ارشد فرقه، دارای اختلالات روحی و روانی بوده و نیاز فوری به مراقبهای روانکاوانه دارند به گونه ای که باید مدت زیادی تحت کنترل و مراقبت روان پزشکان قرار بگیرند.
۱۱ــ افرادی در درون این پایگاه جرم و جنایت وجود دارند که سالهاست ازاین مکان بیرون نرفته و در اینجا در واقع زندانی میباشند.
۱۲ــ افراد حاضر در پادگان “اورسورواز” هر شب باید در نشستی تحت عنوان عملیات جاری شرکت کرده وگزارش کارهای ۲۴ ساعت گذشته خویش را ارائه نموده و نسبت به موارد کم کاری و یا احتمالاٌ سهل انگاری خویش پاسخگو بوده و وفاداری مجدد خویش را به اصول و ضوابط فرقه اعلام نماید.
۱۳ــ نشستهای شستشوی مغزی و عملیات جاری که به طور روزانه در پایگاه “اورسورواز” برگزار میگردند معمولاٌ با خشونت و فحاشی همراه بوده و افراد در این نشست حتی مورد ضرب و شتم نیز قرارمیگیرند.
۱۴ــ در طول هر هفته یکبار و معمولاٌ در روزهای جمعه نشست غسل هفتگی در پادگان “اورسورواز” برگزار میگردد. در این نشست فرد باید به دور از هرگونه شرم و حیائی، موارد و لحظه های احساسی جنسی خویش را در حضور سایر افراد حاضر در نشست بیان کند.
۱۵ــ علیرغم اینکه گرداگرد پادگان “اورسورواز” توسط پلیس فرانسه محافظت میگردد اما مسئولین فرقه به دستور مریم قجر عضدانلو(رجوی) دیوارهای پادگان را با سیم های خاردار، از ترس فرار نیروها پوشانده اند.
۱۶ــ فرمانده اصلی پادگان “اورسورواز”، شخص مریم قجر عضدانلو(رجوی) بوده و تمامی افراد حاضر در این مقر کاملاٌ باید مطیع و فرمانبردار وی باشند.وی در این پادگان شخصیتی خداگونه داشته و هیچ کس حق مخالفت با وی را ندارد.
 احکام صادر شده از سوی وی حکم دستور خدا را برای یک فرد مذهبی داشته و لازم الاجرا میباشند.
۱۷ــ روز به روز به وسعت و مساحت پادگان به انگیزه انتقال کادرهای مورد اعتماد فرقه از کمپ لیبرتی در عراق به این مکان افزوده میشود.
در این راستا مریم عضدانلو قجر فرمانده این پادگان دستور خرید خانه ها و زمینهای مجاور را حتی با چندین برابر قیمت صادر نموده که در این راستا تا به امروز نیز تعدادی از خانه های مجاور خریداری شده و به این پادگان ضمیمه شده است.
۱۸ــ اکثر افراد اسیر در این پادگان به انگیزه خلاص شدن از این اوضاع دهشتناک، آماده به انجام عملیات انتحاری و یا خودسوزی در فرانسه و یا سایر نقاط اروپا میباشند.
اشاره به سایر موارد مربوط به این قضیه را به مباحث دیگری منتقل کرده و در این جا به همین میزان موارد یاد شده اکتفا مینماییم.
اما سؤال اینست: ‌آیا نقض وحشیانه و روزانه ابتدائی ترین حقوق دهها انسان اسیر در پادگان هولناک “اورسورواز” فرانسه و پادگانهای فرعی تابعه در سایر نقاط این کشور از دولت فرانسه قابل پذیرش بوده و این دولت نباید جوابگوی اینهمه جنایت و ستم روا شده در حق افراد اسیر در این مقر باشد؟!!!
فراموش نکنیم که پادگان وحشتناک “اورسورواز” در خاک کشوری قرار دارد که حاکمانش سرزمین خود را مهد دموکراسی و حقوق بشر دانسته و دیگران را به واسطه نقض حقوق بشر سرزنش مینمایند.
آیا مقامات فرانسوی از جنایات صورت گرفته در پادگان “اورسورواز” بی اطلاعند و یا به خاطر کسب منافع سیاسی خویش چشمانشان را به روی این همه جنایت بسته اند؟!
آخرین تفتیش پلیس فرانسه از پایگاه “اورسورواز” مربوط به ۱۷ ژوئن سال ۲۰۰۳ می باشد که منجر به دستگیری مریم رجوی و تعداد زیادی از افراد مستقر در آنجا گردید. آیا اکنون بعد از ۱۲ سال لزومی به تفتیش مجدد و در صورت لزوم برچیدن این مرکز توطئه نیست؟ آیا نفس ارتباط این فرقه با داعش دلیلی برای برخورد قضایی با انها نیست؟
دولت فرانسه نباید گول عزاداری و اشک ریختن تمساح محابانه مریم رجوی و اعضای سرسپرده مجاهدین رادر شوهای خیابانی بخاطرفاجعه اخیر پاریس بخورد و قاطعانه مرکز ترور در “اورسورواز” را ببندد
بر تمامی فعالین حقوق مدنی، آزادی خواهان و مدافعان حقوق بشر و سازمانهای فعال در این حیطه واجب است که به دولت فرانسه در این رابطه فشار آورده تا قبل از بروز یک فاجعه انسانی در این مکان نسبت به تعطیلی هرچه سریعتر آن اقدام نمایند.