نشریه نزدیک به طیف سنتی جناح محافظه‌کار در آمریکا در تحلیلی از اتکای سیاستمداران این کشور به گروه تروریستی مجاهدین برای براندازی نظام ایران انتقاد کرده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، ماهنامه «آمریکن کانزروتیو» در تحلیلی، با استناد به نمونه‌های قبلی، استدلال کرده است که تکیه کردن سیاستمداران آمریکایی به تحلیل‌های خارج‌نشینان کشورهای دیگر، به طور معمول نتایج موفقیت‌آمیز نداشته و به اهداف مطلوب برای تغییر نظام حاکم آن کشورها منجر نشده است.
این نشریه که بازتاب‌دهنده دیدگاه‌های طیف سنتی محافظه‌کار در آمریکاست در این تحلیل در چهارشنبه به روابط ادعایی «احمد چلبی»، سیاستمدار و دبیر کل کنگره ملی عراق با محافل سیاسی و اطلاعاتی آمریکا در سال‌های گذشته اشاره کرده و می‌نویسد، واشنگتن در سال‌های دهه ۱۹۹۰ به او و نهاد تحت امرش به عنوان ابزاری برای کسب اطلاعات برای مخالفت با صدام، دیکتاتور سابق عراق می‌نگریست.
با این حال، به نوشته «امریکن کانزروتیو»، میزان نفوذ این سیاستمدار در عراق، کمتر از آن بود که او برای سیاستمداران آمریکایی درباره آن بزرگنمایی کرده بود – وضعیتی که برای هر سیاستمدار یا گروه تبعیدی دیگر نیز صادق است: گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی رانده شده از کشورها، تلاش می‌کنند سیاستمداران کشورهای محل سکونتشان را به تغییر نظام کشورهای مبداً خود، ترغیب کنند و در این راستا، معمولاً اطلاعات مبالغه‌آمیزی درباره خودشان ارده می‌کنند.
«امریکن کانزروتیو»، شکست آمریکا در نبرد خلیج خوک‌ها که واشنگتن در جریان آن به اطلاعات دریافتی از یکی از نزدیکان تبعیدی «فیدل کاسترو» اعتماد کرده بود را یکی از موارد اتکا به چنین تحلیل‌های غلطی دانسته است.
این پایگاه آمریکایی در ادامه اتکای تصمیم‌سازان در آمریکا به گروه مجاهدین برای دریافت اطلاعات از داخل ایران را نیز در همین چارچوب تحلیل کرده و نوشته است: «دعوت اخیر کنگره از مجاهدین خلق برای حضور در جلسه استماع در کمیته فرعی تروریسم و بحث درباره مباحث مرتبط با ایران و داعش، بر اینکه این گروه‌ها با چه دقت اندکی انتخاب می‌شوند، تأکید می‌کند.»
«امریکن کانزروتیو» در ادامه می‌نویسد: «با آنکه این گروه از مخالفان صریح حکومت ایران است، اما به تازگی با لابی‌گری سنگین کنگره از فهرست سازمان‌های تروریستی خارج شده است.
این نشریه افزود: «این گروه کمونیست است و بیشتر از آن به عنوان سازمانی مبتنی بر کیش شخصیت یاد می‌شود.»