به دنبال مجموعه ای از وقایع و اتفاقات حول سرعت گرفتن انتقال های اعضای فرقه به کشور آلبانی و فضای تمرد و تقابل در کمپ ترانزیت لیبرتی بعد از خاتمه قضیه هسته ای و هم چنین عدم پاسخ گویی رجوی و سکوت وی و عدم انتشار پیام و رهنمود خاصی از سوی وی و نداشتن تحلیل خاصی از شرایط به نیروهای اسیر در لیبرتی موجی از خبرها مبنی بر آبستن بودن شرایط کمپ از یک تحول و تصمیم گیری مهم از سوی اعضاء رده های مختلف در خصوص تعیین تکلیف کردن خودشان با فرقه رجوی حاکم می باشد.
در این شرایط جمعی از جداشدگان که همیشه نگران حال اوضاع دوستان سابق خود در چنگ رجوی بوده و هستند گرد هم جمع شدند و با تحلیل و تفسیر شرایط به چشم اندازهای محتمل پرداختند.
در این نشست دوستانه و صمیمی بعد از گپ وگفت دوستانه ویادآوری خاطرات تلخ گذشته اسارت در یوغ رجوی ابتدا یادی از تک تک اعضای مسئله دار و سربه نیست شده که در سرفصل های مختلف بدست عوامل رجوی نابود شدند کردند و یاد وخاطره آنها را گرامی داشتند و متذکرشدند که اگر آنها سربه نیست نشده بودند اکنون بلاشک به آغوش خانواده هایشان برگشته بودند.
سپس این طیف جداشده در راستای فعالیت ها و کارهای گذشته خود در خصوص افشاگری و روشنگری در ضدیت با رجوی هم پیمان شدند که به موازات فعالیت خانواده های اسیران هرچه در توان دارند برای رهایی دوستان خود انجام دهند.
جمع بندی تحلیل این جداشدگان در پایان نشست بطور اعم بدین شرح بود:
رجوی به دنبال نقطه عطف ناگهانی و تغییر کیفی درعراق و سوریه بود که خود را ظاهر نماید وبه همین دلیل عراق را ول نمی کرد. اکنون بعد ازتحولات کنونی بدلیل ادامه ثبات دولت های عراق و سوریه رجوی مستاصل شده و تصمیم به تولید اسارتگاهی دیگر در آلبانی کرده و تمام انرژی خود را به آنجا معطوف کرده است.
اکنون مسئله یک رجوی دیگر سرنگونی و انقلاب نوین و شعارهای آبکی آنچنانی نیست بلکه ادامه اسارت افراد به صورت تشکیلات صرفأ به خاطر مشروعیت دادن به حفظ حیات ننگین و پوشالی اپوزیسیون سازی است و لاغیر.
جداشدگان در خاتمه برای خانواده های اسیران و جداشدگان فعال در جنگ با رجوی ضد انسان آرزوی موفقیت کردند.