همانطور که اطلاع داده شد تعدادی از خانواده های دردمند و رنج کشیده ساکنان اردوگاه لیبرتی در عراق جهت تلاش برای دیدار و کسب خبر از عزیزان گرفتارشان به این اردوگاه مراجعه نمودند که همچون دو نوبت قبلی با درهای بسته و بی توجهی مقامات محلی ملل متحد روبرو گردیدند.
فرقه رجوی مدعی شده است که این افراد خانواده های واقعی ساکنان نبوده بلکه مأموران وزارت اطلاعات ایران هستند که در لباس خانواده جهت توطئه علیه جان و امنیت این افراد به اردوگاه مراجعه کرده اند. خانواده ها متقابلا در محل لیستی حاوی اسامی مراجعه کنندگان و عزیزانی که برای دیدار با آنها آمده اند تهیه کرده و به مسئولین مربوطه تحویل دادند و اعلام نمودند که حاضرند هرگونه مدرکی که لازم باشد جهت اثبات نسبت خود ارائه نمایند.
مسئولین اردوگاه از قول مسئولین فرقه رجوی اعلام میکنند که ساکنان اردوگاه مایل نیستند بستگان خود را که برای دیدار با آنها آمده اند ملاقات نمایند. اولا این حرف نادرست است و باید پرسید که چرا این اعلام عدم آمادگی با چند واسطه به گوش خانواده ها می رسد و ثانیا حتی اگر آنها مایل به دیدار نباشند این تنها یک طرف قضیه است و طرف دیگر خانواده هائی هستند که این همه راه را پیموده و این هم سختی را پذیرفته اند تا عزیزان خود را ملاقات کنند و این حق اولیه انسانی نبایستی از آنان گرفته شود.
خانواده ها با سردادن شعار “دیدار خانوادگی حق مسلم ماست” و فریاد کردن نام عزیزانشان به حضور خود در برابر دروازه های این اردوگاه ادامه می دهند. آنان به غیر از یک دیدار هرچند کوتاه چیز دیگری نمی خواهند.
