مقدمتا باید عرض کنم، در تشکیلات مجاهدین همیشه یک اصل وجود داشت و آن اینکه نیرو نباید بیکار بماند و باید از طلوع فجر تا شامگاهان ازش کار کشید. این اصل در تمام تشکیلات اعم از مسئولین بالا تا ذیل اجرایی می شد. البته هرچقدر به پائین می آمدیم بر شدت این سختگیریها افزوده می شد. مریم رجوی میگفت؛ نیرو یا باید در جنگ باشد و یا در آموزش.
بنابراین وقتی جنگی نبود و آموزش ها هم تکراری می شد. لاجرم کار اجرایی جایگزین آن می شد.
رهنمود تشکیلاتی باز به ایده خود مریم رجوی این بود که: باید از نیرو آنقدر کار کشید تا سر بر بالین نگذاشته به خواب رود.
البته نوع کار مهم نبود، چه در یگان باشی و چه در قسمت سیاسی و یا خارج کشور و… مهم این بود که کاری وجود داشته باشد که نیرو سرگرم آن شود. انجام کار توسط نیرو دو مزیت داشت؛ اول اینکه گذر زمان را متوجه نمی شد، دوم هم اینکه ذهنش سراغ مسائل دیگر بویژه مسائل جنسی که در تشکیلات اختصارا به آن «ج» میگفتند، و البته «مرز سرخ» هم بود، نمیرفت.
به همین دلیل مناسبتها؛ چه آنهایی که تولیدی خود تشکیلات بود، مثل: «مراسم ۲۶ مهر»، «پرواز تاریخ ساز؟!»، «سی خرداد»،… و چه مناسبت های ملی در ایران و چه برخی مناسبت های جهانی مثل ؛ روز زن، روز کارگر و…، همگی جایگاه خاصی در تشکیلات مجاهدین داشته و بهترین نقش را در حل معضلات تشکیلاتی و سرگرم کردن نیروها و اعضای سازمان بازی کرده اند.
این را گفتم تا به اهمیت تبلیغات و سروصداهای پوچی که رهبر نادان و کوتوله به همراه عجوزه مجاهدین در هر مناسبتی برپا می کنند بیشتر پی برده شود.
اکنون نیز نوبت روز جهانی کارگر در ۱۱ اردیبهشت ۹۵ است که باید نیروهای سیاسی و تشکیلاتی را تا مناسبتی دیگر سرکار گذاشت.
مجاهدین در ۱۹ فروردین اولین اطلاعیه خود، به مناسبت روز جهانی کارگر را در کادر سناریوی تعریف شده صادر کرد.
در این اطلاعیه رهبران مجاهدین آنچه که آنرا «بار سنگین بحرانها و رکود بیعلاج اقتصادی» در جمهوری اسلامی ایران می نامید، با شمارش کردن مشکلات اقتصادی و معیشی کارگران در ایران (برگرفته از رسانههای ایران) از کارگران خواست؛« برای احقاق این حق بزرگ مردمی با هزار اشرف و ارتش آزادی بهپا خیزید؟!»
با تکیه بر انبوه تجربه در سالیان گذشته و شناخت کافی از مجاهدین، باید گفت: تبلیغات مجاهدین از آنجائیکه صرفا برای مصرف داخل تشکیلات است و مردم ایران هیچ نقشی در آن ندارند، همیشه از خود مجاهدین شروع و به خود آنان نیز ختم میشود.
روش کار همین است. یعنی دادن اطلاعیه و سپس تولید انبوه حمایت های کذب به اسم کارگران این و یا آن شهر و بازتاب آن در رسانههای رسمی و غیر رسمی و سیمای شیطان منظرشان. چرا که باید وزن انعکاسات متناسب با اطلاعیه صادر شده باشد. تا مبادا به اعتبار نداشته مجاهدین خدشه ای وارد شود.
ولی همیشه یک تناقض آشکار در دستگاه تبلیغاتی مجاهدین در چنین مناسبات هایی وجود دارد و آن اینکه هرگز محصول نهایی کار متناسب با آنچه که مجاهدین آنرا در بوق و کرنا می کنند نیست.
حال اگر در خوش بینانه ترین شکل فرض کنیم تمامی آنچه که در خصوص تفکر، عملکرد و شیوه کار رهبران مجاهدین گفتیم خطا بوده است و اطلاعیه مجاهدین تنها در طی ۶ روز توانسته است مطابق آنچه که در ذیل این نوشتار که از سایت رسمی مجاهدین برداشت شده است، این چنین در دل و جان کارگران ایرانی اثر گذار بوده و البته با هرچه نزدیک تر شدن به ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر نیز زیاد تر هم خواهد شد، پس باید منتظر حضور انبوه کارگر ایرانی در خیابانهای شهرهای ایران یا حداقل در شهرهای بزرگ که به حمایت از مجاهدین شعار خواهند داد باشیم؟!
تاریخ: ۲۴/۰۱/۹۵: دو شکایت از کارگران تهران و مازندران علیه نظام ولایت فقیه به سازمان جهانی کار و یک بیانیه از کارگران قم
تاریخ: ۲۳/۰۱/۹۵: بیانیههای دانشجویان دانشگاه آزاد تهران و آزادیخواهان غرب کشور بهمناسبت روز جهانی کارگر
تاریخ: ۲۲/۰۱/۹۵: فراخوان کارگران و دانشجویان برای روز جهانی کارگر از تهران، پاکدشت و کرمانشاه
تاریخ: ۲۲/۰۱/۹۵: روز جهانی کارگر، بیانیه حمایت در تهران، بروجرد و خرمدره
تاریخ: ۱۹/۰۱/۹۵: بیانیههای کارگران و دانشجویان در تهران، بروجرد و کرمانشاه بهمناسبت روز جهانی کارگر
تاریخ: ۱۸/۰۱/۹۵: فراخوان کارگران معدن منگنز قم بهمناسبت روز جهانی کارگر
تاریخ: ۱۸/۰۱/۹۵: فراخوان کارگران کاشی طوس قوچان به اعتراض علیه رژیم ایران در روز جهانی کارگر
تاریخ: ۱۵/۰۱/۹۵: بیانیه جمعی از کارگران شرکتهای تولیدی لوازم برقی غرب تهران بهمناسبت روز کارگر
تاریخ: ۱۵/۰۱/۹۵: بیانیه و فراخوان جمعی از کارگران کارخانههای جنوب غرب تهران بهمناسبت روز جهانی کارگر
تاریخ: ۱۱/۰۱/۹۵:: مرودشت – بیانیه جمعی از کارگران و بازنشستگان تولیدی لوازم خانگی آزمایش بهمناسبت روز جهانی کارگر
تاریخ: ۱۱/۰۱/۹۵: فراخوان جمعی از کارگران بازنشسته واحدهای تولیدی غرب تهران برای اعتراضات گسترده در ۱۱اردیبهشت روز جهانی کارگر
تاریخ: ۱۰/۰۱/۹۵: تهران – فراخوان کارگران شرکت کفش بلا و کفش ملی به اعتراض در روز جهانی کارگر
سید حجت سید اسماعیلی