خیمه شب بازی سالیانه مجاهدین خلق برای گرامیداشت خشونت و ترور کلید خورد

همانطور که مطلع هستید فرقه رجوی سالیانه برای خروج از انزوای رسانه ای و تبلیغاتی و گرامیداشت سرآغاز “خشونت و ترور ” در سی خرداد ۱۳۶۰ خیمه شب بازی سالیانه خود را در ماه ژوئن برگزار می کند. این در حالی است که رهبری فرقه مجاهدین خلق با بحران های عمیق تشکیلاتی ناشی از فروپاشی اشرف و استقرار در کمپ لیبرتی مواجه می باشد ؛ کمپی که مریم رجوی آن را زندان لیبرتی می نامد و در عین حال تلاش می کند در این زندان نیروهای خود را همچنان اسیر نگاه دارند. اما مطمئنا از خیمه شب بازی امسال مجاهدین نیز آبی برای رهبری این فرقه یعنی مسعود رجوی گرم نخواهد شد، چرا که اتفاقا بر عکس، هرگاه که این باصطلاح گردهمایی ها برگزار می شود، جامعه ایرانی بیشتر به ماهیت سازمان مجاهدین پی می برد. زیرا یک ایرانی نیز در میز سخنرانی آنها حضور ندارد و قرار است که تنها مزدبگیران بازنشسته خارجی برای این خیمه شب بازی ” گرامیداشت ترور و خشونت ” اجاره شوند، یعنی هم سخنران اجاره ای باشد و هم تماشاچی اجاره ای برای پرکردن صندلی ها. در این شرایط طبیعی است که حتی برای نیروهایی که تحت عنوان ” شورای ملی مقاومت” در خدمت مسعود رجوی هستند،این پرسش پیش بیاید که چرا یک ایرانی در این خیمه شب بازی سخنرانی نمی کند؟ چرا حتی یکنفر از اپوزیسیون ایران در این گردهمایی ها وجود ندارد؟
طبق گزارش های خود سازمان مجاهدین لیست شرکت کنندگان و سخنرانان خارجی تا دلتان بخواهد هر سال دراز تر می شود، زیرا پول سازمان مجاهدین هم هر سال بیشتر می شود و بیشتر می تواند رسیدگی به این بازنشسته های جنگ طلب بکند. پولی که بدون تردید « پول خون» اعضای قربانی شده، جداشده و فعلی سازمان مجاهدین می‌باشد.این سخنرانان اجاره ای بدون تردید طرف حسابشان سازمان مجاهدین نیست بلکه سرویس اطلاعاتی اسرائیل و کارخانه های اسلحه سازی و بعضی کشورهای عربی و در صدر آن عربستان سعودی می باشد. یعنی سازمان مجاهدین و این بازنشسته های دولتی کشورهای مختلف را موساد به هم وصل می کند، عربستان هم آنها را پشتیبانی مالی می کند و به قول معروف هر خارجی که در این برنامه مجاهدین شرکت می کند و فقط از یک طرف پول نمی گیرد بلکه به قول معروف هر کدام از چند طرف می گیرند. مسعود رجوی هم به خوبی دریافته است که با صرف هزینه‌های میلیون دلاری میتوان سیاست را خرید، اما او باید از این توهم خارج شود که با ” پول خون ” شاید بتواند سیاستمدار بازنشسته و جنگ طلب و دلال های کارخانه های اسلحه سازی را بخرد، اما به هیچ وجه نمی تواند مشروعیت را هم بخرد. مسعود رجوی در حالیکه هنوز پاسخی برای مزدوری اش برای صدام حسین و اقامتش در عراق، کشوری که در حال جنگ با ایران بود، نداده است، از سال ۲۰۰۳ و بعد از سقوط صدام حسین خود را وارد دور دیگری از آویزان شدن به بیگانگان کرده است و باید همه فعالیت‌های سازمان مجاهدین در یک دهه گذشته هم به مانند گذشته در راستای استراتژی آویزان شدن به بیگانگان تبیین کرد.از این نگاه مردم ایران از گردهمایی فرقه مجاهدین بدون تردید بهره مند می شوند چون فرصتی فراهم می‌شود که هر چه بیشتر به ماهیت این گروه پی ببرند. اما از سوی دیگر متأسفانه باید اعتراف کرد که آن روی سکه نمایش پر زرق و برق رجوی ها در این خیمه شب بازی ها در فرانسه واقعیت دردناک و شرم آوری نهفته است، واقعیتی که در کمپ لیبرتی در جریان است. البته باید توانمندی‌ها و نقطه قوت های این فرقه را نیز گفت تا بتوان ارزیابی دقیقی از صحنه و شرایط داشت. به نظر می رسد خیمه شب بازی‌های سالانه رجوی در ویلپنت پاریس، اگر در وجه بیرونی برای مسعود رجوی فایده‌ای ندارد ولی به لحاظ مصرف داخلی و درون تشکیلاتی برای سازمان مجاهدین مفید واقع می‌شود. فرقه مجاهدین با نشان دادن فیلم‌ها و سخنرانی‌های افراد خارجی شرکت کننده در این خیمه شب بازی‌ها که هر کدام عناوین وزیر و وکیل و فلان مقام سابق را یدک می‌کشند و هر کدام هم نقش مجاهدتر از مجاهد را بازی می کنند، تأثیرات کافی بر روی تفکر و مغز افراد تخدیر شده ساکن در لیبرتی می گذارد. افرادی که در حصار فرقه مغزشویی شده‌اند و قدرت تجزیه و تحلیل چرایی حضور این سخنرانان اجاره ای را در گردهمایی های سازمان ندارند. مسعود رجوی برای این قربانیان که در حصار رسانه ای و اخبار و اطلاعات قرار دارند این‌گونه وانمود می‌کند که از چهار سوی عالم مورد پذیرش سیاسی قرار گرفته است و وانمود می‌کند که این گردهمایی‌ها جان قربانیان و ساکنان لیبرتی در عراق را حفظ خواهد کرد و خلاصه نوک پیکان مبارزه در عراق و در لمپ لیبرتی است. مسعود رجوی به دروغ این ذهنیت را می‌خواهد به اعضای گروگان گرفته شده تلقین کند که پیروزی نزدیک است و این افراد را متأسفانه چند صباحی به دنبال خود باز می کشد. اماسرنوشت گروگان های رجوی را همت خانواده های قهرمان آنان رقم خواهد زد، حضور خانواده‌ها در پشت دیوارهای کمپ لیبرتی تضمین رهایی قطعی اعضای قربانی سازمان از تور و طناب مسعود رجوی می باشد. این همه آن چیزی است که مسعود رجوی از آن وحشت دارد و برای فرار از این وحشت شبی را می خواهد در خیمه شب بازی گرامیداشت ترور و خشونت خود را به فراموشی بزند.