35 سال از عمر نکبت بار سران خبیث فرقه رجوی با ذلت و خواری سپری شده و آنها حتی قبل از این سالها نیز بواسطه سرکرده خائن خود چندین و چند بار اعمال جنایتکارانه خود را به اثبات رسانده اند و و بعد از ان نیز این زالو صفتان با ارتباط گیری عناصر خود با خانواده هایشان بکلی مخالف بودند و یکی از دلائل آن نیز جدا شدن بسیاری از عناصری که باشستشوی ذهنی بالا در پادگان اشرف در حصار بودند و نمی توانستند با دنیای بیرون خود کوچکترین ارتباطی برقرار نمایند که این برای مسعود رجوی جنایتکار حکم مرگ را داشته و دارد.
در روزهای اخیر باخبر شدیم که تعدادی از پدران و مادرانی که سالهای متمادی از دیدار فرزندانشان توسط دجال روزگاران یعنی مسعود و مریم رجوی خائن ممنوع بودند، با طی نمودن هزاران فرسنگ راه سخت و طاقت فرسا، به امید چند لحظه دیدار با فرزندانشان، به عراق عزیمت نموده و با کار شکنی های ارتش عراق که حداقل این خانواده های آسیب دیده از سازمان مخوف رجوی را دو ساعت در گرمای شدید ان کشور در پشت درب نگهداشته بودند، به جلوی لیبرتی رسیده و فرزندان خود را برای دیدار و ملاقات حداقل یک ساعته فرا خواندند که بازهم متاسفانه این خبیثان رجوی بودند که با تمام بی احترامی و دشنامهایی که به این عزیزان دادند، جلوی دیدگان این خانواده های عزیز را محصور نمودند و حتی هنگامی که یک نفر از این پدران سالخورده نامه ای را که با ذوق و شوق برای فرزندش که در چنگال این دژخیمان گرفتار شده را به این نامردان داده بود را جلوی چشمان این پدر رنجدیده پاره پاره نمودند که این خود نمونه ای از توحش گرایی این سازمان ضد بشری میباشد که متاسفانه تمام چشمانی که برای مرگ یک سگ از حدقه بیرون میزند بسته شده.
سئوالی که در ذهنم خطور نموده این است که چرا سران فرقه رجوی از حضور خانواده ها در جلوی لیبرتی اینگونه سراسیمه شده اند که حتی جلوی دید این عزیزان را بسته اند؟
مگر در سراسر دنیا از خانواده بعنوان یک الگو و کانون گرمی که عامل جلوگیرنده از خشونت و خیانت نام نمیبرند که سرکرده جانی سازمان به ظاهر مجاهدین از ان ترس دارند؟
چرا ارگانهای بین المللی در برابر این خیانتهای سران فرقه رجوی که همانا ممانعت از ملاقات این پدران و مادران سالخورده با فرزندانشان میباشد، سکوت اختیار نموده و هیچ عکس العملی از خود نشان نمیدهند؟
انجمن نجات استان گلستان ضمن محکوم نمودن هتاکی و بی احترامی سران سراسر دروغ و تزویر فرقه رجوی به پدران و مادرانی که بعد از گذشت سه دهه به ملاقات فرزندانشان رفته بودند و حمایت قاطع از این خانواده ها، از مجامع بین المللی درخواست دارد تا اقدامی عاجلانه برای خروج زندانیان فرقه رجوی از عراق انجام دهد تا قبل از اینکه این جانیان برای رسیدن به آرزوهای پوشالی و اهداف پوچشان این بیچارگان را به دم تیغ بفرستند.