روز شنبه به تاریخ سوم ماه سپتامبر، به دعوت انجمن زنان، تعدادی از انجمنهای حقوق بشری و از اعضای جداشده از فرقه رجوی در شهر کلن و مقابل کلیسای دم، گرد هم آمدند. این اکسیون اعتراضی که در مقابل هزاران چشم و ساعتها به طول انجامید، مورد استقبال مردم قرار گرفت. دو تن از کانون سیاسی/فرهنگی ایران فانوس نیز در این آکسیون اعتراضی حضور داشتند.
اعضای جداشده در این آکسیون اعتراضی به سیاستهای روز و خانمان برانداز فرقه مجاهدین اعتراض داشتند. فرقه مجاهدین، به دستور ارباب، ناچارند تا آخرین نیروهای باقیمانده در لیبرتی را ظرف هفته های آینده از خاک عراق خارج و به کشور آلبانی منتقل کنند.
اگرچه در میان اعزام شدگان هفته های اخیر صدها فرمانده و مجرم پیشاپیش قربانیان و سیاهی لشکرها، فرار را بر قرار ترجیح داده و خود را با هواپیمای آمریکایی به آلبانی رسانده تا آنجا نیز همچنان روابط و مناسبات ترس و فرقه ای را حاکم نمایند، انگار نه انگار که طی سی سال اخیر و در کشور عراق همین فرماندهان و گزمه گان و زندانبانان و شکنجه گران، ابزار جنایت و آدمکشی رجوی ها بودند قبل از این که پایگاه استراتژیک جنگ و مبارزه و سرزمین خون و جنون را ترک کنند، در اصل از دست عدالت فرار کردند. از این نوع فرارها در کارنامه مجاهدین زیاد است به ویژه رهبری مجاهدین که می بایست بابت سالها فرار و به تبع آن باقی داشتن قربانیان در توهم و سردرگمی و انتظار و اسارت و زندان، جایزه نوبل فرار بگیرد.
با این وجود که اعضای مستقر در آلبانی می بایست طبق کنوانسیون سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگان به صورت انفرادی و از مجرای سازمان ملل وارد کشورهای امن اروپایی شوند، ولی با دخالت اربابان و لابی های دیگر تشکیلات فرقه ای مجاهدین بدون کم و کاست به پشت جبهه برگشتند تا ببینند که نقشه ها و برنامه های ارباب با مروت، در مورد آنها چیست و این بار چه نقشه ای برای مردم ایران خواهند کشید.
در این میان آنچه که نیروهای معترض در شهر کلن به آن اشاره داشتند، انرژیِ سالیان خانواده هایی است که در سرما و گرمای عراق نا امن، به دنبال نجات و ملاقات با فرزندان شان و نتیجه برد- برد بودند که با این اوصاف و فرار علنی و گروهی اعضای مجاهدین از دامی به دام دیگر، به این معنا است که نگرانی و مبارزه و مقاومت خانواده ها، تمام نشده و این بار در اشل و زمین دیگری همچنان ادامه خواهد داشت.
اما آنچه که از جمع بندی مبارزات خانواده ها و توان و صبر و مقاومت شان، رویت شد، پیروزی و نجات از آن خانواده ها و شکست و شکست های تلخ تر از عراق، گریبان رهبران فرقه مجاهدین را خواهد گرفت.
این آکسیون اعتراضی در فضایی دوستانه و با نتایجی سیاسی و حقوق بشری، به اعتراض خود خاتمه داده و جملگی اعضاء به کشورهای خود باز گشتند.