در اواخر مهر ماه هستیم و یادم افتاد در آخرین روزمهر ماه سال هفتاد و دو یک روز همه ما را جمع کردند و مسعود رجوی گفت مریم رجوی که از طرف شورای به اصطلاح ملی مقاومت به عنوان رئیس جمهور برگزیده شده است و بعدش این رئیس جمهور که در اصل برگزیده شوهرش بود مادام العمر شد و بعدش ایشان یک بند به انقلاب کذایی شان بنام خودش تحت عنوان بند” ر” افزود و بعدش هم که آقای رجوی در سی مهر ماه ایشان را به فرانسه فرستاده است و گفت این سیمرغ رهایی هست که می رود در آنجا بال سیاسی مقاومت یعنی همان شورای دست سازش را از نزدیک رهبری کند و من هم در عراق بال نظامی مقاومت یعنی ارتش به اصطلاح آزادی بخش را فرماندهی می کنم تا سرنگونی را محقق کنیم.و به همین مناسبت همه ساله در هفته آخر مهر ماه یک هفته بایستی در قرار گاه اشرف تحت عنوان هفته سیمرغ جشن برگزار می کردیم.
وی آنموقع همچنین گفت که این سیمرغ رهایی موشک استراتژیکی ارتش آزادی بخش هست که پرتاب می شود و دیگر به عراق بر نمی گردد و از همانجا سرنگونی را محقق کرده و به تهران می رود. حالا بگذریم که بعد از دو سال و اندی این موشک استراتژیکی کمانه کرده و دوباره بر سر نیروهای نگونبخت در کمپ اشرف فرود آمد.
و بعدش هم این سیمرغ دروغین در آستانه سرنگونی صدام حسین دیکتاتور سابق عراق وقتی دید که پدر خوانده اش دارد سقوط می کند و اوضاع قمر در عقرب هست ما نیروهای نگونبخت را زیر مهیب ترین بمبارانها در کوههای حمرین رها کرده و با بیش از چهارصد تن از سوگلی هایش به پاریس گریخت.
حال با این مقدمه می خواهم به وضعیت این دوبال کذایی سیمرغ رهایی مقاومت یعنی بال سیاسی و بال نظامی نگاهی گذرا بیندازیم.
بال نظامی که ارتش به اصطلاح آزادیبخش بود بعد از سقوط صدام حسین و خلع سلاح و تخلیه اشرف و بدنبال آن بعد از سی سال با تن دادن به خروج خفت بار از عراق در کمپ تیرانا مستقر شده است. این ارتش با از دست دادن سلاح و قرار گاه نظامی اشرف این قلعه استراتژیکی و حیاتی اش تبدیل به شیر بی یال و دم و اشکم شده است و اکثریت نیروهایش سالخورده و بیمار هستند و توان حمل سلاح ندارند و عملا این ارتش تبدیل به خانه سالمندان گشته است. بنابراین رجوی چه اعتراف بکند و چه اعتراف نکند سیمرغ کذایی اش این بال نظامی اش را از دست داده است.
بال سیاسی این سیمرغ هم که شورای به اصطلاح مقاومت بود ؛ بیشتر اعضای غیر مجاهدش اعلام جدایی کرده اند و بجز چند نفر پیر و پاتال نظیر هزارخانی و سامع بقیه اش همان نفرات سازمان هستند و عملا این بال هم هیچگونه کارایی ندارد و ساقط شده است.
حال با این اوصاف ملاحظه می فرمایید که در آستانه سی مهر امسال بعد از ربع قرن این سیمرغ به اصطلاح رهایی بی بال و پر گشته است و با سر به زمین خورده است و در حال نزار بسر می برد و در آستانه نابودی کامل قرار گرفته است.
در پایان سوال اینست که امسال مریم رجوی این رئیس جمهور مادام العمر و سیمرغ رهایی بی بال و پر که دیگر انقلاب کذایی اش هم کارایی اش را از دست داده است با چه رویی می خواهد این هفته سیمرغ دروغین بی پال و پر گشته اش را جشن بگیرد؟ حتما به نیروها می گوید ما با خروج از عراق پیروزی بدست آورده ایم و اکنون منتظر هستیم که با حمایت های همه جانبه دولت عربستان سعودی و اسراییل سرنگونی را محقق کنیم و این سیمرغ بی بال و پر را که در آستانه مرگ هست را به تهران برسانیم.