رجوی” خارجه نشینی” و” مبارزه از فرنگ” را دوباره حلال کرد

در ماه گذشته با ورود کلیه نیروهای مجاهدین خلق از کمپ لیبرتی عراق به تیرانا، پایتخت کشور آلبانی به نظر می رسد که حصار ذهنی ایجاد شده  برای اعضای مجاهدین در عراق، در البانی ترک برداشته و در آینده ای نه چندان دور شاهد فروپاشی  این حصار ذهنی خواهیم بود. اخبار دریافت شده از اعضای جداشده و در حاشیه سازمان مجاهدین خلق و مشاهدات عینی خبرنگار سایت نجات یافتگان در تیرانا حاکیست که  ورود بیش از ۲۰۰۰ نفر از اعضای مجاهدین خلق به آلبانی مردم شهر تیرانا را دچار شگفتی و کنجکاوی کرده است که این افراد در کشورشان چه کار می کنند؟

به نظر می رسد با توجه به مشکلات اجتماعی که با ورود مجاهدین پیش آمده و بیشتر نیز خواهد شد، قرار است این افراد به صورت متمرکز به منطقه ای در اطراف فرودگاه تیرانا و در فاصله هشت کیلومتری حاشیه شهر منتقل شوند که رهبری فرقه مجاهدین خلق نیز از این اقدام استقبال کرده است چرا که ورود و خروج افراد را به شهر بهتر کنترل می کنند. مشاهدات میدانی خبرنگار سایت نجات یافتگان در آلبانی حاکیست که بسیاری از اعضای سازمان از اینکه از جهنم ساخته شده توسط مسعود رجوی در عراق جان سالم به در برده اند، خرسند می باشند  و با توجه به شرایط جدید در آلبانی جسارت و شهامت بیشتری برای طرح پرسش های خود دیده اند. از سوی دیگر رهبری فرقه مجاهدین نیز اگر چه در وضعیت تدافعی قرار گرفته است ولی همچنان این خط را پیش می برد که رهبری سازمان مجاهدین هیچ گونه اشتباهی نداشته است و باز مثل همیشه، این اعضای مجاهدین بوده اند که  در پیشبرد خط و خطوط رجوی کم کاری داشته اند.

این در حالی است که این خود مسعود رجوی بود که ” ناموس مجاهد ” یعنی ” سلاح مجاهد خلق ” را تحویل آمریکایی ها داد تا جان خود و مریم رجوی را از عراق بردارد و فرار کند. مگر قرار نبود آتش برافروزد در کوهستان ها؟ اگر دقیقا ۳۰ سال به عقب برگردیم با یک رویداد تاریخی در سازمان مجاهدین خلق مواجه می شویم. در آن روز  مسعود رجوی براساس قرار و مدارهایش ب صدام حسین، مسئول کشوری که در حال جنگ با ایران بود، گفت من به جوار خاک میهن عزیمت می کنم و در پیام ویدئویی به همین مناسبت تحت عنوان  ” تودیع ” گفت: ” که می روم (در جوار خاک میهن ـ عراق) ” تا برافرازم آتش در کوهستان ها ” و از همین بابت بود که می گفت الزام مبارزه مسلحانه و سرنگونی رژیم رفتن به عراق (جوار خاک میهن) و تشکیل ارتش آزادیبخش ملی است. مسعود رجوی  برای رفتن به زیر سایه صدام حسین و  پیمان مزدوری با فردی که روزانه و شبانه در حال بمباران شهر های ایران بود تمام متحدین اولیه خود از جمله دکتر بنی صدر، دکتر خانبابا تهرانی، دکتر برومند، حسن ماسالی و  … را از دست داد.

مسعود رجوی در همان نوار ویدئویی  ضمن حمله به شخصیت های مخالف خود و سازمان ها و احزاب سیاسی در مقابل انتقادهای آنان گفت:

“… شما چکاره‌اید؟ گوشه خیابان قدم می‌زنید، سوت می‌زنید، نشستید توی قهوه‌خانه. بنده نمی‌دانم سازمان چی‌چی‌های مترقی هستم، بنده کارگران فلان هستم، بنده وطن‌پرستان فلان هستم. خوب چکار می‌کنی؟ هیچ، کارم این‌است که بگویم آنهایی که با خمینی جنگیده‌اند، اشتباه کرده‌اند‌. شرایط آماده نبود، اون یکی می‌گوید باید رفت اون مردم را آگاه کرد… هر گونه ” خارجه نشینی ” و ادعای ” مبارزه از فرنگ ” نامشروع است”

آری! مسعود رجوی در سال ۱۳۶۵ می گفت هر گونه ” خارجه نشینی ” و ادعای ” مبارزه از فرنگ ” نامشروع است”.  از آن موقع سی سال گذشته است و به نظر می رسد که اکنون رجوی با اخراج کامل نیروهایش از عراق  و ورود به آلبانی ” خارجه نشینی ” و ” مبارزه از فرنگ ” را دیگر حلال کرده است.

این بحث را در آینده دنبال خوهیم کرد

محمد سیدی ـ

کلیه مطالب داخل گیومه به نقل از پیام تودیع مسعود رجوی در ۱۷ خرداد ۱۳۶۵ می باشد