در تمامی فرهنگ ها و مکتب های سیاسی ترور و خشونت و خط مشی تروریستی به معنای بکار گیری روش و شیوه ای غیر اخلاقی است که دسته و گروه یا فرقه ها با اهداف متفاوت ازجمله براندازی نظام سیاسی حاکم یا ایجاد رعب و وحشت در مخالفین دست به آدمکشی و خرابکاری می زنند.
سازمان مجاهدین با مشی غلط خود و در پی قدرت طلبی مسعود رجوی این نوع اقدامات را علیه مردم ایران و عراق انجام می داد. ولی از منظر مردم رجوی با این کار کلاهی برای سر خود درست کرده بود. رجوی برای اینکه بتواند این سیاست و استراتژی غلط را در بین ما پیاده نماید لازم بود افراد را با ارزشهای نا صحیح خود پرورش دهد.لذا با برگزاری جلسات و نشست های متعدد افراد را به لحاظ ذهنی و روحی برای جنایت و استراتژی خشونت و عملیات تروریستی انتخاب نمود. برای اینکار بچه های سازمان باید تا به سرسپردگی کامل و تمام عیار تن دهند و رهبری عقیدتی را همچون موجودی الهی ستایش و بر انگیزاننده به شمار آورند.رجوی در این زمینه مهارت خاص خود را داشت و یکی از خصوصیات حیرت آور او هم ورود در عرصه خصوصی افراد و کادرها بود و با ورود به دنیای ذهن آنها حق اراده و انتخاب را از آنان گرفت و آنان را همچون بردگانی برای اجرای اعمال خشونت آمیز علیه مردم ایران و عراق تحریک و به اقدام وادار نمود.
رجوی افراد را در معرض رفتارهایی قرار می داد که از دیدگاه انسانی و جوامع مدرن به نوعی اختلالات روانی اطلاق می گردید. خشونت و ستیزه جویی در شخصیت افراد وابسته و در ساختار و تار و پود فرقه رجوی پدیدار شد.
هر چند اقدامات تروریستی دوام و بقاء چندانی ندارد ولیکن رجوی روح و روان و اعضاء و کادرها را آماده ی اقدامات تروریستی نمود. با عناوینی مختلف به مرزهای انتقادی در ذهن افراد خدشه وارد نمود تا هیچگاه درک نکنند که رهبری هم می تواند اشتباه کند.
این مصیبت بزرگی بود که در فرقه رجوی دیده شد.