سال ۲۰۱۷ با پذیرش آتش بس پایدار از طرف طرفین درگیر جنگ در سوریه آغاز شد، در پی قراردادی که در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۶ بین اسد رییس جمهور این کشور و مخالفان وی امضا گردید، پایان جنگ و درگیری در این نقطه از جهان در چشم انداز قرار گرفت.
جنگی که به بهای ویرانی این کشور و به خاک و خون کشیده شدن هزاران هزار زن و کودک تا هم اکنون تمام شده و به عنوان مهد تروریسم افسار گسیخته و مهد تولد گروههای تروریستی دست ساز غرب شمرده میشود.
سرنوشت رقت انگیز سوریه بعد از عراق و سر برآوردن گروههایی چون « داعش» که خونریزی و شقاوت، افکاری ننگ آلود و تجربیات دردناکی را برای تاریخ بشر به ثبت دادند، بسا تجربه آموز است.
گروه شقاوت پیشه ای که توسط انگلیس بنیانگذاری شد و بواسطه آمریکا حمایت مالی و لجستیکی دریافت کرد و بواسطه ثروتمندان عربستان سعودی و قطر، بزرگ و بزرگتر شدند.
همین گروه و دو دوجین گروههای تروریستی دست ساز بودند که زندانیان خود را زنده زنده می‌سوزانند یا در برابر دوربین ها گردن میزنند.
همین گروه بود که زندانیان اش را در قفس به زیر آب برده و خفه میکرد و در همان حال از آنان فیلم برداری مینمود. همین جنایتکاران و رهبران آنان هستند که بشریت را به ننگ خود آلوده کردند و زنان دستگیر شده را به عنوان بردگان جنسی تلقی کرده و آنان را دست به دست بین خودشان میچرخاندند.
جالب توجه آنکه از اولین حامیان این عقب افتادگان و متحجرین دنیای وحشی،همین مجاهدین مدعی دمکراسی در ایران و آزادی دروغین، به رهبری مریم رجوی بودند که از آنان به عنوان « عشایر انقلابی عرب » نام برده و تمام قد به حمایت از آنان برآمدند تا شاید آنکه در امتداد ارتباطات گروهی و سازمانی و همکاری اطلاعاتی و عملیاتی بتواند با بهره جویی از آنان خود را از باتلاق عراق نجات دهد.
اما امروزه با خروج تروریست ها و شکست سنگین و دیدنی آنان در « حلب» مجاهدین تنها قادرند از دور به همگان بویژه به طرف پیروز این جنگ ۵ ساله فحش دهند و شکست امروز تروریست ها در دومین شهر بزرگ ولی ویران شده سوریه را باور نکنند و چشمان شان را هی بمالند تا شاید تصور کنند این تنها یک خواب و کابوس پایان ناپذیر است.
مریم رجوی بعد از اخراج همگانی از عراق و پایان استراتژیک حضور نظامی اش در عراق در حالی که بیش از یک دهه قبل از آن با خلع سلاح و نابودی تمامی تسلیحات و تانک ها و کاتیوشای گرفته شده از عراق،نیش و دندانش کشیده شده بود. اکنون آنان بویژه مریم رجوی و رهبران کوتوله ومنگول مجاهدین نمی‌توانند اشک های خود را در پی شکست تروریست ها در سوریه پنهان کنند و این مریم رجوی که پیوسته تنوره کشان با کشیدن گیس هایش تلاش میکند کمی از خشم خود را فرو خورده و در گوشه عزلت سیاسی و منطقه ای در آرزوهای پنبه دانه حمایت غرب و عربستان شب و روز را سپری گرداند.
دنیای واقعیت، اما چیز دیگری است، آرزو میکنیم در سال جدید میلادی در پی شکست سنگین و دیدنی تروریست ها در سوریه، مردمان این کشور و همچنین مردمان درمانده عراق از کمند تروریسم و جنگ داخلی رهایی یافته و به مدد تصمیمات درست سیاسی و نظامی روزگار بهتری را تجربه کنند.
حمایت چندین و چند ساله غرب از گروههای مسلح و خونریز برای کسب قدرت سیاسی و توازن و تعادل در صحنه سیاسی تنها قربانیانش مردمان فقیر، ستمدیده و بسیار دردمند این دو کشور بودند که تنها خون خوردند و در این سالیان خون گریستند.
در پس این تجربیات دردناک نشان بوضوح و روشنی نشان داده شد که مجاهدین مدعی دمکراسی و تنها آلترناتیو، از عقب مانده ترین لایه های اجتماعی و شقاوت پیشه چگونه حمایت کردند و میکنند و برای گذران عمر ننگین سیاسی خود تا کجا حاضرند نه تنها دامن پوشیده بلکه در مجالس آنان عربی هم برقصند.
برای ما ایرانیان از هر تجربه ای میتوان هزاران درس ناگفته سیاسی و اخلاقی گرفت که دنیای معاصر با بلغور کردن دمکراسی و آوردن آزادی نقشه شوم خود را در منطقه خاور میانه پیش میبرند و مجاهدین پوسته یکی از کاندیداهای سرگردان و شکست خورده این جریانات استعماری و امپریالیست به شمار میروند.