مردم شریف ایران از زمان های قدیم چهارشنبه آخر سال را مراسمی اجرا می کردند و طبق رسوم و سنت های دیرینه خود، سعی در تجمع اقوام و خانواده ها نموده و آتشی بر قرار کرده و از روی آن می پریدند و شعاری زمزمه می کردند.
سال هاست سران فرقه از این موضوع سواستفاده کرده و در توهمی ذهن عناصر وارفته خود را که در سراشیبی فرار از حصارهای ذهنی و جسمی فرقه قرار گرفته اند پُر می کنند و سعی می کنند اراجیفی را در مورد تجمعات مردم ایران به بهانه چهارشنبه سوری برای سرنگونی به قول خودشان رژیم به خورد افراد آماده فرار از مناسبات فرقه دهند که از فرارهای دسته جمعی جلوگیری کنند، اما گوش افراد اسیر از این وعده و وعیدها پُر است و دیگر حنای رجوی رنگی ندارد و افراد هم برای رجوی تره خورد نمی کنند و به ریش پوسیده او در گور می خندند.
البته ناگفته نماند این سنت، شب چهارشنبه سوری شبی شاد و هیجان انگیز برای مردم ایران زمین بوده و هست، حال به وسیله مواد منفجره و ترقه (مواد آتش زا) تبدیل به چهار شنبه سوزی شده و سالانه تعداد زیادی از جوانان و نوجوانان این مرز و بوم دچار نقص عضو شده و یا جان خود را از دست می دهند و این موضوع باعث شادی سران خون آشام فرقه ضد ایرانی رجوی می باشد.
رهبری و رئیس جمهور پوشالی و توخالی فرقه ضد بشری رجوی هر روز به بهانه های مختلف بیانیه صادر می کنند و سعی می کنند هر طور شده، جلوی ریزش عناصر خود را که هر روز تعداد زیادی فرار می کنند بگیرند.
بر کسی پوشیده نیست که مریم خانم (همسر سوم رجوی) عشق آدم سوزی دارد، در زمان دستگیریش توسط پلیس فرانسه تعداد زیادی از افراد ساده اندیش و نگون بخت خود را وادار به خود سوزی نمود و به وسیله آن حادثه تلخ که تاریخ بشریت نظیر آن را ندیده بود جان بی مقدارش را نجات داد.
حال به مناسبت آن موفقیت تلخ از سوختن انسان های بی گناه تحت هر مراسم و شرایطی لذت می برد و به آن دامن می زند که جنایات و وحشی گری مسعود و مریم بر همه جهانیان آشکار شده است.
گل سرخ وسفیدم کی میای.سپید برگ بیدم کی میایی.توگفتی گل دراید من میایم.گل عالم تمام شدکی میایی
اینا که خودشون بزرگترین زندان دنیا را در لیبرتی درست کرده،اما در نهایت پررویی دم از آزادی و حقوق بشر میزنند