نیاکان ایران زمین پس از دوازده روز جشن که یاد آور ۱۲ماه سال است روز سیزدهم را پایان جشن نوروز میدانستند امروزه هم همانند سالیان گذشته روز سیزدهم همانند شب پایانی چهارشنبه جایگاه ویژه ای دارد.اگربا چهارشنبه سوری به پیشواز سال نو می رویم با جشن سیزده بدر نوروز را بدرقه میکنیم. مردم ایران زمین از بامداد روز سیزدهم فروردین سفره نوروزی را برمی چینند وسبزه ها را با خود برداشته و به دشت وکوه وکشتزارها می برند وآن را به آب جاری رودخانه ها می سپارند تا بدینوسیله هرچه سیاهی، پلشتی را بشویند وبا نیایش بدرگاه خداوند آرزوی سالی پراز باران، فراوانی وشادی را داشته باشند.خواندن آوازهای محلی بازی های دست جمعی وسوارکاری بخشی از برنامه هایی است که دراین روز انجام میشود.
درتمامی سالیان سیاه اسارت درفرقه رجوی ودرپی بی خبری مطلق از خانواده وعزیزانمان یاد آوری وزندگی با این خاطرات والبته درخلوت خودمان تنها دلخوشی ما بود. وقتی که درپشت سیم های خاردار وبرج های مراقبت اسارت پادگان مخوف اشرف به بیرون نگاه می کردیم تنها وتنها یاد وخاطرات بودن درسیزده بدرهای سالیان گذشته درکنارعزیزانمان تسکین مان می داد. دراوج جشن های نوروز ودید وبازدیدهای عید ما درقرارگاه اشرف خود را برای عملیاتی موسوم به آفتاب که باهمکاری وپشتیبانی مستقیم ارتش عراق صورت گرفت آماده می کردیم قراربود این عملیات در اول فروردین سال ۶۷ درمنطقه فکه صورت گیرد ولی بدلیل دستگیری یکی از نفرات تیم های شناسایی وترس از لو رفتن عملیات به تاریخ ۸ فروردین موکول گردید. درجریان این عملیات ۱۲۳ نفراز اعضای سازمان کشته شدند ودهها سرباز ونیروهای ایرانی که احتمالا منتظرمرخصی روزهای عید وبازگشت به خانه هایشان برای برگزاری جشن عید وسیزده نوروز بودند جان خود را از دست دادند وخانواده هایشان را داغدارکردند. براستی کدام عقل سالمی روزهای آغاز عید که روز جشن وشادی و دید و بازدید عزیزان واقوام وآشنایان با یکدیگر وفراموش کردن کینه ها وکدورت های گذشته وشروع عشق و دوستی و زندگی نو است را این چنین با افروختن آتش جنگ و خون ریزی وعزادار کردن خانواده ها بهم می ریزد. براستی بجز حیوان درنده خو وخون آشامی بنام رجوی در آن روزها عید که درپادگان اشرف به عزا تبدیل شده بود و درروزهای عید ودر آستانه سیزده بدر جای رفیقان خالی بود. اما برغم تمامی تلاش های مذبوحانه رجوی وسیاست های سرکوب گرایانه او عید رهایی اعضای نگون بخت هم با سرنگونی صدام دیکتاتور خون ریز و ارباب رجوی فرا رسید. درکمپ امریکایی معروف به تیف برای اولین بار به دوراز سایه سیاه رجوی در کنار کوههای سر به فلک کشیده حمرین به اتفاق دیگر اعضای جدا شده بعد از سالیان بدورهم سیزده بدر را گرامی داشتیم به یاد دوستان اسیرمان وبه امید باز شدن بخت واقبالشان از اسارت رجوی سبزه گره زدیم وبه ریش رجوی بی ریشه بسیار خندیدیم آن روز همگی احساس کردیم نحسی رجوی را بعد از سالیان از ذهن و روح و روانمان برای همیشه پاک نموده ایم.
علی اکرامی