وقتی خبر تجمع نفرات جدا شده سازمان مجاهدین در اروپا و فرانسه بر علیه سازمان مجاهدین در راستای افشاگری علیه این سازمان در ویلپنت پاریس و سوز و گداز مریم رجوی را شنیدم خیلی تعجب نکردم چون میدانم هر نفر جدا شده از سازمان به عنوان یک سند زنده و انکار ناپذیر از افشای دجالیت سازمان می باشد وهر نفر جدا شده از سازمان به مثابه تیر خلاص بر پیکر سازمان می باشد.افشاگری هر یک نفر از اعضا که سالیان طولانی از بهترین روزهای عمر خود را در مناسبات سراسر فریب و دروغین سازمان گذرانده است به لحاظ تاثیر گزاری و روشن کردن افکار عمومی معادل کل مراسم هایی است که در طی این سالیان با هزینه های هنگفت در شوی ویلپنت پاریس برگزار شده است.
سوال من از سرکردگان سازمان موسوم به مجاهدین خلق این است شما که ویلپنت را برگزار و این همه در بوق و کرنا می کنید و می گویید که همه ایرانیان خارج کشور در آن شرکت می کنند چرا از حضور چند نفر جدا شده از سازمان این گونه به وحشت افتاده اید؟ اینها که چند نفر بیشتر نیستند بگذارید آنها هم حرفهای خود را به جهان بگویند؟
مطمئنا به خاطراینکه مناسبات این سازمان تماما بر فریب و دروغ بنا شده کوچکترین حرکتهای افشاگرانه اعضای سابق که سالیان با پوست وگوشت خود ترفند های دروغ رهبران را لمس کرده اند فرو خواهد پاشید.
پس بی دلیل نیست که رهبران این سازمان همیشه سعی دارند مناسبات خود را بسته نگاه دارند!
به نظر من اگر سازمان درست میگوید و ادعا دارد که یک سازمان آزاد و دمکراتیک میباشد به همین ایرانیان خارج کشور و به اصطلاح حامیان خارجی خود در فضای آزاد و بدون فشار حق اظهار نظر و آزادی بیان و انتقاد از عملکردهای این سازمان را بدهند. اگر رهبران سازمان موسوم به مجاهدین خلق در ادعای خود سر سوزنی صداقت دارند درب پایگاههای خود در آلبانی را به روی خانواده های اعضای تحت اسارت باز کنند تا خانواده ها بتوانند آزادانه با فرزندانشان بعد از سالیان ملاقات نمایند.آیا به نظرتان از این سازمان تروریستی چیزی باقی خواهد ماند؟
ص. اهوازی