مریم قجر که حدوداٌ یکسالی است بعد از انتقال اعضای نگون بخت و مفلسش از لیبرتی به تیرانا آلبانی، خودش را سراسیمه به آنجا رسانده تا مبادا مهار اعضای فشرده شده سالیان در عراق از دستش در برود.
وی با اراجیف بافی مستمر و برگزاری نشست های متعدد به شستشوی مغزی افراد می پردازد.
تا بتواند عقب نشینی فاحش خود را از ترک عراق و رفتن در میان بورژوازی را جمع و جور و به اصطلاح بگوید این عقب نشینی در راستای سرنگونی خیالی وی می باشد.
حال اگر سرنگونی محقق نشده قطعاٌ از عدم وفاداری اعضاء به انقلاب طلاق مریم و به طور خاص مسعود می باشد و تمام کاسه و کوزه های شکست را روی اعضای خالی نموده و آنان را از طلبکاری به بدهکاری صرف مبدل سازد تا مبادا حجم مسائل افراد کل موجودیت فرقه را زیر سئوال ببرد و زیر آوار افراد مساله دار دست و پا بزنند.
نتیجه این که مریم قجر برای یک هدف به تیرانا رفته است و آن هم این که فقط و فقط برای سر و پا نگه داشتن تشکیلات رو به اضمحلال خود که در حال فروپاشی است می باشد و طوری شده که دیگر مریم قجر فرصت بازگشت به فرانسه را ندارد و سعی می کند افراد را با ملاقات های مختلف و انجام برنامه های مسخره اعضای وارفته خود را در تشکیلات نگهداشته و آنان را متقاعد کند که هم چنان باید در داخل تشکیلات باقی بمانند.
وی از این ترفند هیچگاه طرفی نخواهد بست و این تجارب سالیان سال در عراق و اشرف تکرار شده بود و سرانجام تشکیلات فرو پاشیده رجوی چیزی جز نابودی کامل نخواهد بود.
عبدالله افغان