خشونت خانگی در فرقه ی رجوی

وزارت امور خارجه ی امریکا مصادیق برده داری مدرن را به صورت زیر دسته بندی می کند: قاچاق سکس، قاچاق کودکان برای سوء استفاده جنسی، کار اجباری، کار در قبال بهره کشی و گروکشی مالی، استفاده از سربازان کودک و خدمتکار خانگی.
در حقیقت، ساختار سازمان مجاهدین خلق (فرقه ی رجوی) با جنبه های گوناگونی از مصادیق برده داری مدرن که وزارت امور خارجه ایالات متحده تعریف میکند، مطابقت دارد. با این حال، با وجود اینکه ممکن است در ظاهر به نظر نرسد، خدمتکاری خانگی از دیگر مصادیق برده داری مدرن در فرقه ی رجوی نمود بیشتری دارد.
اصطلاح”خدمتکار خانگی” با تعریفی که وزارت امور خارجه از آن ارائه می دهد نوعی خشونت ورزی آشکار به شیوه ی برده داری اما در عصر امروز است:” خدمتکاری غیر داوطلبانه در خانه ها نوعی قاچاق انسان است که در شرایط محدودیت – کار در یک اقامتگاه خصوصی – دیده می شود که باعث آسیب های بسیاری برای قربانیان است.”
این” شرایط محدودیت” بیش از سه دهه است که بر قرارگاه های مجاهدین خلق حاکم است. اعضای این گروه در عراق تجربه ی زندگی در اقامتگاه های خصوصی چون کمپ اشرف ولیبرتی را داشته اند. شاید به نظر برسد که قرارگاه هایی با سه هزار نفر جمعیت نمی تواند خصوصی محسوب شود اما شرایط انزوا و محیط بسته در قرارگاه های مجاهدین خلق چنان خفقان آور است که نمی توان آن ها را محیطی عمومی تلقی کرد. اعضای مجاهدین خلق، پس از انتقال به آلبانی در قلب اروپا نیز کماکان همان سبک زندگی کنترل شده را ادامه می دهند.
با وجود آن که در آلبانی اعضای گروه از دسترسی بسیار محدودی به دنیای بیرون برخوردارند اما سران فرقه تلاش کرده اند که همین شکاف کوچک را نیز مسدود کنند. بنابراین، اعضا را به قرارگاهی دور از شهر در شرایط انزوای بیشتر منتقل کرده اند و آن را” اشرف 3″ نامیده اند. این پایگاه جدید به نظر می رسد که دقیقاً همان ظرفی ست که وزارت امور خارجه به عنوان بستری برای” جرم” تعریف می کند که در آن” کارگر خانگی مجاز به ترک شغل خود نیست، از او سوءاستفاده می شود، حقوق ناچیزی دریافت میکند، اگر اصلاً دریافت کند.”
مسعود خدابنده که اعضای مجاهدین خلق را” برده داری سیاسی” می داند در مقاله ای در هافینگتن پست صدای اعتراض خانواده های اعضای گرفتار در فرقه ی رجوی را به گوش جهان می رساند:” خانواده ها می گویند که اکثریت اعضای مجاهدین خلق خواهان ترک کردن گروه هستند اما هیچ چیزی ندارند – نه پول، نه جایی برای رفتن، نه مدارک رسمی و نه مهارت های زبانی – که به آن ها در این راه کمک کند. آن ها حقیقتاً در شرایط برده داری مدرن نگه داشته می شوند.”
وزارت امور خارجه تبیین می کند که ساز و کار خشونت خانگی، قدرت جابجایی آزادانه برای فرد محدود است و خدمت آن ها در خانه های شخصی انزوا و آسیب پذیری را افزایش می دهد. براساس این تعریف، قربانیان فرقه ی رجوی در معرض آسیب های بسیاری هستند چرا که سیستم کنترل گر فرقه ای این گروه از زمان شروع عضویت از اعضا بهره کشی کرده است. به شهادت دست اول از اعضای جدا شده” شیوه های گوناگونی از سوء استفاده، شکنجه و بهره کشی” که اعضا در فرقه ی رجوی متحمل می شوند. در حالیکه آزادی خروج از فرقه را ندارد مصداق کامل برده داری مدرن است.
وزارت امور خارجه ی امریکا در بخشی از توضیحاتش بیان می کند که همه ی موارد بالا را که با هم در نظر بگیریم در می یابیم که خشونت علیه خدمتکاران خانگی در شرایطی رخ می دهد که کارفرما خود دارای شرایطی ست که مصون از احکام قضایی و شهروندی ست و همچنین خدمتکار در شرایطی ست که از حقوق شهروندی برخوردار نیست. درست مانند آن چه برای اعضای مجاهدین خلق در آلبانی رخ میدهد. به نوشته ی مسعود خدابنده”، بنابر معاملات پنهانی میان امریکایی ها و حکومت آلبانی و سران مجاهدین خلق، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل سه هزار عضو مجاهدین خلق را نه به عنوان” پناهنده” بلکه” تحت شرایط انسان دوستانه” به آلبانی انتقال داده است. به عبارت بهتر، اعضای مجاهدین خلق در نظام فرقه ای این گروه به طور خاص در شرایط برده داری مدرن هستند. پس از انتقال به اشرف 3، قطعاً این آسیب پذیری و بی دفاعی اعضا در برابر نقض حقوق بشری که روزانه سران فرقه ی رجوی علیه اعضا مرتکب می شوند، دوچندان خواهد شد، نهادهای حقوق بشری و جامعه ی بین المللی باید درباره ی فاجعه ی انسانی احتمالی که در قلب اروپا در حال وقوع است هوشیار باشند. سه هزار عضو فرقه ی رجوی می توانند قربانی معاملات کثیف میان حکومت ها باشند.
مزدا پارسی